Stosowanie niskiej jakości asfaltów

Papy na osnowie z włókien szklanych są materiałem produkowanym z powodzeniem na całym świecie. Zastosowanie jako nośnika welonu szklanego przedłuża żywotność techniczną izolacji. W Polsce stosowanie tych pap jak dotychczas napotykało wiele niepowodzeń. Stosowanie niskiej jakości asfaltów oraz nieodpowiednich welonów szklanych powodowało znaczną łamliwość i przesiąkliwość tych pap. Obecnie jakość produkcji uległa wyraźnej poprawie, polepszono jakość asfaltu oraz zastosowano jako nośnik dla papy importowane welony francuskie typu Velimat (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy uruchamianiu seryjnej produkcji o ustabilizowanej jakości materiał ten powinien znaleźć jak najszersze zastosowanie zarówno w nowym budownictwie, jak i przy robotach remontowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Papy bezosnowowe z folii aluminiowej. Papy tego typu produkowane są w odmianach uzależnionych od grubości stosowanej folii. Do wyrobu pap stosuje się folie grubości: 0,09 mm, 0,15 mm i 0,18 mm. Papy bezosnowowe są papami uzyskiwanymi przez jednostronne powleczenie asfaltem odpowiednio moletowanej folii, w odróżnieniu od dawniej produkowanej papy wielowarstwowej „Alpa” (uprawnienia budowlane). Z dotychczasowych doświadczeń zagranicznych i krajowych wysnuć można następujące wnioski:

• temperatury uzyskiwane w warstwie lepiku pod papą są wyższe od odpowiednich temperatur uzyskiwanych na tradycyjnych pokryciach. Powoduje to odklejanie się papy na zakładach oraz spływanie papy z większych pochyłości;
• duża odkształcalność termiczna papy, szczególnie grubszych odmian, powoduje wznoszenie się papy w postaci dużych purchli;
• zjawisku powstawania purchli spowodowanych odkształceniami termicznymi pokrycia towarzyszy powstawanie purchli spowodowane zawilgoceniem podłoża (program egzamin ustny).

Spostrzeżone wady

Duży bowiem opór dyfuzyjny, jaki stanowi papa aluminiowa, utrudnia oddanie wilgoci poprzez warstwy pokrycia (opinie o programie). Spostrzeżone wady wykonanych pokryć dyktują konieczność zwrócenia uwagi na etapie projektowania i wykonawstwa na następujące problemy:

• do wykonywania pokryć należy stosować papy o cieńszej folii, tj. grubości 0,09 mm. Papy o folii grubszej jako bardziej sztywne ulegają łatwiej odkształceniom termicznym,
• w celu ograniczenia odkształceń termicznych zaleca się ciąć papę na odcinki nie dłuższe niż 3 m,
• układanie pap bezosnowowych w pokryciach dachowych zaleca się stosować na warstwach odpowietrzających, np. z papy perforowanej,
• do przylepiania pap należy używać lepików na gorąco o temperaturze mięknienia wyższej od 80°C oraz zwiększonej kohezji w przedziale podwyższonych temperatur,
• należy unikać stosowania pap bezosnowowych na stropodachach, których warstwa ocieplająca znajduje się w bliskim sąsiedztwie ułożonego pokrycia, np. w stropodachach pełnych (temperatury w warstwach pokrycia przy takim rozwiązaniu są znacznie wyższe w porównaniu do temperatur warstw stropodachów wentylowanych, w których izolacja termiczna oddzielana jest od pokrycia przestrzenią wentylowaną),
• należy ograniczyć krycie papą bezosnowową z folii aluminiowej dachów o dużych spadkach w przypadku braku dodatkowych specjalnych zakotwień,
• pap bezosnowowych z folii aluminiowej nie zaleca się stosować w okolicach nadmorskich oraz w okręgach przemysłowych o silnym zanieczyszczeniu powietrza (segregator aktów prawnych).

Papa perforowana. Papa perforowana produkowana jest obecnie w małych ilościach na specjalne zamówienie. Jest to papa wykonana na nośniku z welonu szklanego. Papa ma na płaszczyźnie perforacje o średnicy otworów ok. 20 mm (170-P200 otworów na 1 m²). Z jednej strony papa posypana jest drobną posypką, a z drugiej posypką grubszą ze żwirku o ziarnach ok. 3 mm. Jako pierwszą warstwę pokrycia układa się papę grubą posypką do podłoża na sucho. Następnie smaruje się papę od góry lepikiem, który przechodząc przez perforację kotwi ją do podłoża. Na tak ułożonej warstwie układa się następne warstwy papy (promocja 3 w 1).