Stosowanie zapraw gipsowych

W czasie prac należy zwracać uwagę na szczelność wykonywanych połączeń, pionowość pionów instalacyjnych i trwałość zamocowania rur. Przewody poziome gazu wilgotnego układamy ze spadkiem wynoszącym co najmniej 4 mm na 1 m w kierunku pionu lub odwadniaczy, a dla przewodów poza gazomierzem w kierunku do przyborów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy rozprowadzaniu gazu suchego spadek można zmniejszyć do 2 mm na 1 m. Rury prowadzi się zwykle na powierzchni ścian w odległości 2 cm od ścian w przypadku kondygnacji nadziemnych, 3 cm w przypadku kondygnacji podziemnych lub ścian z elementów gipsowych.

W przypadku prowadzenia przewodów w bruzdach po pozytywnym wyniku prób szczelności bruzdy należy wypełnić chudą zaprawą cementową łatwą do usunięcia w razie konieczności kontroli przewodu. Stosowanie zapraw gipsowych i wapiennych jest niedopuszczalne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przewody gazowe powinny być zabezpieczone przed korozją (wpływem wilgoci i szkodliwych wyziewów). Obowiązkiem wykonawcy przystępującego do podłączania przyborów jest sprawdzenie, czy mają one kompletne wyposażenie, a następnie zamontowanie elementów oddzielnie pakowanych na czas transportu.

Konieczne jest również zwrócenie uwagi na warunki wentylacji pomieszczenia i odprowadzenia spalin. Drożność kanałów spalinowych i wentylacyjnych powinna być sprawdzona przez uprawnionych pracowników spółdzielni kominiarzy i potwierdzona odpowiednim protokołem (uprawnienia budowlane).

Duże znaczenie ma prawidłowe połączenie rur spalinowych z kanałem spalinowym. Przybory gazowe należy ustawiać w pobliżu tych kanałów, tak aby łączna długość rur spalinowych nie przekraczała 2 metrów. Pionowy odcinek rury nad przyborem powinien mieć długość co najmniej 22 cm. Odcinek poziomy układa się ze spadkiem 5% w kierunku przyboru. Rura spalinowa powinna mieć stały przekrój i łagodne łuki. Łączenie rur przeprowadza się przez nakładanie jednej na drugą w kierunku przeciwnym do ciągu. Ma to zapobiec wyciekaniu skroplin na zewnątrz. Dla zapewnienia swobodnego przepływu spalin rura nie powinna wystawać do wnętrza kanału (program egzamin ustny).

Podłączenie gazomierza

Podłączenie gazomierza do instalacji należy do dostawcy gazu. Wykonawca instalacji ma obowiązek takiego wykonania przewodów podłączeniowych, aby gazomierz można było wmontować i wymontować bez usuwania i zmiany przewodów, a same przewody po zdjęciu gazomierzy zamykać gwintowanymi korkami. wadzić za pomocą pędzla (opinie o programie). W miejscach nieszczelnych tworzą się charakterystyczne bańki. Nieszczelne elementy instalacji należy wymienić względnie rozmontować przewody i wykonać złącza na nowo.

Jakiekolwiek doraźne doszczelnianie przez lakierowanie, kitowanie itp. jest zabronione. Jeżeli trzykrotnie wykonana próba da wynik ujemny, instalację należy całkowicie zdyskwalifikować i zażądać wykonania nowej. Próby szczelności odcinków prowadzonych przez pomieszczenia mieszkalne, a także odcinków, gdzie zastosowano gięte rury zgrzewane ze szwem, należy wykonać powietrzem pod ciśnieniem 1 kG/cm². Instalowanie gazomierzy i napełnianie instalacji gazem należy do obowiązków dostawcy gazu (segregator aktów prawnych).

Bezpośrednio przed napełnieniem instalacji dostawca gazu ma obowiązek przeprowadzenia tzw. próby kontrolnej przewodów użytkowych, tj. przewodów od gazomierza do kurków przelotowych przed przyborami gazowymi. Próbę szczelności przeprowadza się powietrzem pod ciśnieniem 500 mm H₂0. Minimalny czas trwania próby wynosi 10 minut dla przewodów o długości do 10 metrów i 15 minut dla przewodów dłuższych od 10 metrów (promocja 3 w 1). Jeżeli ciśnienie w tym czasie utrzymuje się na stałym poziomie, instalację można uznać za szczelną. Z wykonania czynności odbioru kontrolnego sporządza się odpowiedni protokół. Gazomierze mogą być zamontowane tylko w takiej instalacji, która uznana została za szczelną i w której wykonawca zamontował przybory gazowe.