Strop nagi

Najstarszym rodzajem stropów stosowanym od stuleci są stropy drewniane. Elementem nośnym w tym stropie są najczęściej belki o przekroju prostokątnym lub innym, które układa się w kierunku krótszej rozpiętości. Ponieważ długości handlowe belek drewnianych wynoszą 4,5-6,0 m, a więc belki te są stosowane w większości jako jednoprzęsłowe. Rozstaw belek w budynku, sposób oparcia na murach oraz stosowane połączenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najprostszym stropem drewnianym jest strop nagi. Na belkach rozstawionych co 1,0-1,5 m przybija się deskowanie zwane powałą, a na niej układa się polepę z gliny z sieczką, żużla, wełny żużlowej itp. Strop ten stosuje się obecnie w budynkach gospodarczych.
Poddasza z pomieszczeniami mieszkalnymi przekrywa się stropem cichym.
Najładniejszym stropem drewnianym jest strop kasetonowy, obecnie spotykany jeszcze w budynkach zabytkowych. Konstrukcja nośna tego stropu jest taka sama jak stropu nagiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Między profilowane belki nośne są wstawione odcinki tzw. belek pustych, wykonane z bali drewnianych profilowanych tak samo jak belki nośne.

Stropy na belkach stalowych mają znacznie większe rozpiętości niż stropy drewniane i przenoszą dużo większe obciążenia. Do niedawna były one powszechnie stosowane. Obecnie wykonuje się je przy przebudowach i remontach istniejących budynków (uprawnienia budowlane).
Zależnie od rozpiętości i przenoszonego obciążenia rozstaw belek wynosi 80-200 cm.

Belki powinny być zakotwione w murze zewnętrznym i wewnętrznym.
Powszechnie stosowany do niedawna był strop Kleina. Wykonywano go w ten sposób, że między belkami stalowymi o przekroju dwuteowym układano na podwieszonym deskowaniu płytę ceramiczną: lekką o grubości - cegły, żeberkową (program egzamin ustny).

Płyta Kleina zbrojona

Płyta Kleina zbrojona jest taśmą stalową, tzw. bednarką, o grubości l,5H-3 mm i szerokości 1530 mm lub prętami okrągłymi 0 4,5; 6 lub 8 mm ułożonymi w spoinach podłużnych. Spoiny zalewano zaprawą cementową, która razem z cegłami i zbrojeniem tworzyła po związaniu płytę ceramiczno-stalową. Owinięte siatką stalową stopki belek obrzuca się zaprawą cementową w celu zabezpieczenia ich przed korozją i pożarem. Na płycie układa się podłogę (opinie o programie).
Obecnie strop ten stosuje się bardzo rzadko.

Stropy żelbetowe stosuje się powszechnie w budownictwie ze względu na ich następujące zalety: dużą ognioodporność, wytrzymałość, możliwość otrzymania dowolnych kształtów itp.
Znanych jest wiele typów stropów żelbetowych, przy czym nie wszystkie stosuje się powszechnie.
Zależnie od konstrukcji rozróżnia się następujące podstawowe rodzaje stropów: płytowe, płytowo-żebrowe, gęstożebrowe i grzybkowe.
Wszystkie ww. rodzaje stropów mogą być wykonywane jako monolityczne i prefabrykowane. Stropy monolityczne wykonuje się w deskowaniach tradycyjnych lub inwentaryzowanych (wielokrotnie używanych), a stropy prefabrykowane zależnie od konstrukcji z prefabrykatów: drobno-, średnio- lub wielkowymiarowych.

Stropy płytowe monolityczne wykonuje się jako płyty gładkie na deskowaniu. Przy rozpiętości 3,0-4,0 m stosuje się mieszkalnych 7 cm, w budynkach przemysłowych - 8 cm, a nad przejazdami - 12 cm (segregator aktów prawnych).
W budynkach wielokondygnacyjnych k wznoszonych metodą uprzemysłowioną według systemu monolitycznego budownictwa mieszkaniowego i ogólnego SBM-75, ściany i stropy płytowe wykonuje się z betonu żwirowego w produkowanym fabrycznie deskowaniu (szalowaniu) stalowym.

Deskowanie składa się z segmentów służących do równoczesnego wykonania ścian i stropów kondygnacji budynku (promocja 3 w 1). Segmenty są połączone w narożach, między stropem i ścianą, w sposób przegubowy, co umożliwia ich odchylenie i demontaż. Poszycie deskowania z blachy o grubości 2 mm przymocowane jest do ram z kształtowników stalowych. Stropy w tym systemie są płytami gładkimi jednokierunkowo zbrojonymi o grubości zależnej od rozstawu ścian budynku.