Strop płytowy żelbetowy

Jeżeli budynek jest wydłużony w planie, należy dłuższe linie wieńców powiązać ze sobą poprzecznymi żelbetowymi pasami, umieszczonymi w ścianach poprzecznych lub w stropach. W tych wypadkach, gdy dąży się do usztywnienia konstrukcji budynku, często można uzyskać korzystne rozwiązanie przez wprowadzenie sztywnej skrzyni żelbetowej o wysokości ok. 3 m jako fundamentu (program uprawnienia budowlane na komputer). Skrzynia taka, mająca dolną płytę żelbetową i strop płytowy żelbetowy, powiązana usztywniającymi zewnętrznymi ścianami żelbetowymi oraz takimiż wewnętrznymi, dzielącymi ją na wewnętrzne pomieszczenia, tworzy nadzwyczaj sztywne oparcie dla całego budynku, a poza tym często może być wykorzystana jako pomieszczenie użytkowe. Oparcie na tego rodzaju skrzyniach fundamentowych można również niejednokrotnie stosować na terenach górniczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Znajdujemy skrzynię fundamentową, zaprojektowaną na powyższych zasadach. Ponieważ mogą tu występować nieraz znaczne siły ścinające, zaleca się wprowadzić mocne zbrojenie krzyżowe ukośne. Górne i dolne zbrojenie podłużne usztywniających ścian, wobec znacznej ich wysokości, może być stosunkowo nieduże. Obok otworów drzwiowych należy założyć dodatkowe zbrojenie (uprawnienia budowlane).

Konieczność fundamentowania głębokiego powstaje wówczas, gdy trzeba szukać oparcia dla fundamentów w głębszych uwarstwieniach gruntów lub gdy trzeba bardziej zagłębić budowlę. Fundamenty te można podzielić na 3 rodzaje:

1) budowane w otwartym wykopie,

2) oparte na palach,

3) wykonywane w obudowie pogrążanej w gruncie, jako studnie opuszczane lub z zastosowaniem sprężonego powietrza (kesony) (program egzamin ustny).

Płyta jednolita

W rozdziale niniejszym zajmiemy się fundamentami budowanymi w otwartych wykopach, a studnie opuszczane i kesony. Fundamenty głębokie mają z zasady na spodzie albo płytę jednolitą, albo blok masywny. Przy projektowaniu fundamentu szczególne znaczenie ma wybór głębokości posadowienia i sposobu wykonania. Jeżeli fundamentem ma być płyta poddana różnym miejscowym naciskom, to należy ją obliczyć według wymagań statyki i odpowiednio uzbroić. Można taką płytę, jeżeli na niej opierają się słupy konstrukcyjne, powiązać z nimi w postaci odwróconej konstrukcji grzybkowej. Typowym przykładem fundamentów głębokich w postaci bloków masywnych są fundamenty podpór mostowych, zwłaszcza filarów (opinie o programie).

Przy wykonaniu głębokich fundamentów należy z zasady zabezpieczyć się przed parciem ziemi i przed usuwaniem się zboczy lub ścian wykopów, a poza tym usunąć wody gruntowe. Rzadko wykonuje się głębokie wykopy z pochyłymi zboczami, gdyż wymagałoby to przeprowadzenia znacznie większych robót ziemnych niż przy wykonywaniu dołów z pionowymi ścianami (segregator aktów prawnych).

Jeżeli zależy nam na utrzymaniu ścian wykopu w pionie lub z pochyłością zbliżoną do pionu, trzeba je należycie wzmocnić. Należy przyjąć przy tym podstawową zasadę, że zakładanie bali poziomych stosuje się, gdy nie ma wody gruntowej, a wbijanie bali pionowych (ścianek szczelnych), gdy występuje woda gruntowa.

W celu utrzymania ścian szerokiego wykopu w równowadze, gdy nie występuje woda gruntowa, można zastosować parę metod w zależności od głębokości wykopu i rodzaju gruntu. Najprostsze typy umocnień drewnianych. Poziome bale 1, zwykle grubości 50-P63 mm, opierają się o ustawione pionowo bale 2 tejże grubości lub słupy 2 (promocja 3 w 1). Pionowe bale lub słupy podparte są przez zastrzały opierające się drugim końcem o wbite w grunt słupki 3. Bale poziome 1 powinny być możliwie jednakowej długości, np. 5 m, co ułatwia rozmieszczenie podparcia w jednakowej odległości od ich końców układających się w jednym pionie. Zakładanie bali 1 w dotyk niezbędne jest w suchych piaszczystych, a więc sypkich gruntach, natomiast w gruntach nawet lekko spoistych można między balami poziomymi zostawiać szczeliny dla zaoszczędzenia drewna.