Szlifowanie płytek

Aby nie pomylić barw przy napełnianiu otworów szablonu, posługujemy się odpowiednimi przykrywkami, zostawiając tylko te otwory, które mają być wypełnione daną masą (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przykrywki są tak dobrane, że szczelnie wchodzą w otwory szablonu. Nadto niezbędny jest tu komplet sit do przesiewania farb, gdyż każdy kolor, ze względu na zachowanie czystości barwy powinien posiadać specjalnie dla siebie przeznaczone sito.

Sita mogą być zwykłe ręczne lub mechaniczne, bardziej dokładne i ulepszone. Te ulepszone sita mają na celu ujednostajnienie nasilenia barwy oraz jej równy rozkład tak na środkowych częściach płytki, jak i przy ściankach szablonu.
Przed ułożeniem szablonu do formy wyściełamy ją przetłuszczonym papierem, po czym dopiero wkładamy szablon. Po napełnieniu formy szablonowej ubija się lekko masę, wyjmuje szablon i płytkę wkłada pod prasę (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Po sprasowaniu wyrób zdatny jest do użytku po upływie okresu czasu wynoszącego osiem dni. Proces fabrykacji płytek terrazzo. Przy wyrobie płytek skład i jakość betonu mają pierwszorzędne znaczenie. Wymagany więc jest dobry cement portlandzki, kruszywo o odpowiednim uziarnieniu, dobre zmieszanie, a wreszcie dokładne wykonanie i przechowanie gotowych płyt. Dolną warstwę robi się z betonu o składzie 1:3 do 1:5, górną - o normalnym składzie terrazzo tj. od 1:2,5 do 1:4. Trzeba pamiętać, że skład i konsystencja obu warstw powinny być zbliżone, aby przy użyciu płytki nie pękały (uprawnienia budowlane).

Szlifowanie płytek powinno być wykonywane w czasie, gdy nie są one zbyt stwardniałe. Wstępne szlifowanie z grubsza wykonywa się ostrym piaskiem kwarcowym przy stałym zwilżaniu powierzchni wodą. Jeśli ziarnka kruszywa przy tym wypadną, trzeba miejsca uszkodzone naprawić i szlifowanie powtórzyć. Ostateczne wyszlifowanie powierzchni
wykonywa się drobnym pyłem kwarcowym, jednak dopiero po należytym stwardnieniu wyrobu (program egzamin ustny).

Szlifowanie i polerowanie

Szlifowanie i polerowanie płytek przeprowadza się tak samo jak i jednolitych posadzek, z tą tylko różnicą, że praca odbywa się w warsztacie, w wygodnych warunkach i zawsze przy użyciu maszyn.
Szlifowanie wykonywa się na szlifierkach obrotowych (rys. 118), pracujących w ten sposób, że na kilku lub kilkunastu promienistych ramionach osadzone są w uchwytach płytki. Przez obracanie się ramion około ich osi płytki trą o spód szlifierki, posypany materiałem ciernym (opinie o programie). Niezależnie od tej drogi obrotowej płytki obracają się powoli w około własnego środka, dzięki TERRAZZOWYCH. czemu przez podwójny ruch obrotowy następuje równomierne ścieranie się płytek.

Prócz tego istnieją szlifierki warsztatowe i przyścienne kolankowe, szczególnie nadające się do szlifowania większych elementów terrazzowych, jak stopnie schodowe, płyty nagrobkowe itp.
Prócz ręcznego ubijania płytek i prasowania mechanicznego stosuje się w niektórych wytwórniach wibroioanie płyt terrazzowych na stołach wibracyjnych przy najmniejszej ilości 3000 drgań na minutę. Wibrowanie pozwala na użycie mieszaniny o małej ilości wody, gdyż cząsteczki wprowadzone w ruch drgający układają się ściśle obok siebie.
W ten sposób wilgotna mieszanina staje się podobna do bardzo gęstej cieczy, wydzielającej z siebie bańki powietrza i układającej się szczelnie w formie (segregator aktów prawnych).

Przy płytkach terrazzowych stosuje się twardnienie wyrobów w parze, czyli tzw. obróbkę parową. Proces ten przyśpiesza znacznie fabrykację i daje duże oszczędności na cemencie.
Istnieją dwie metody parowania:
- obróbka parą w komorach bez zwiększonego ciśnienia przy temperaturze około 75°. Czas trwania podgrzania i studzenie wynosi około 16 godzin,
- obróbka parą w szczelnych kotłach pod ciśnieniem około 8 atm przy temperaturze około 160 do 180°, co łącznie z ogrzaniem i z ochłodzeniem wyrobów trwa około 12 godzin.
Zaraz po wyjęciu płytek z komór parowych następuje ich szlifowanie (promocja 3 w 1).