Szybkość suszenia wyrobu

W praktyce szybkość suszenia wyrobu (w szczególności dużego) w różnych jego okresach, przy nierównomiernym polu cieplnym, może być niejednakowa. Dlatego też kurczenie się w różnych częściach plastycznie uformowanego wyrobu może przebiegać nierównomiernie. Wskutek tego między częścią zewnętrzną i środkową wyrobu powstają naprężenia rozciągające i ścinające, które mogą przekroczyć granicę wytrzymałości spowodować pęknięcia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z równania Bielopolskiego wynika, że wielkość naprężeń w warstwie powierzchniowej określa się ze spadku wilgotności. Jest ona proporcjonalna do wielkości współczynnika skurczu a, modułu odkształcalności poprzecznej G’, średniej wilgotności masy w i odkształceń od skurczu l. Współczynnik a wyraża stosunek wymiaru wyrobu przed kurczeniem się do jego wymiaru po skurczeniu się; jest on większy od jedności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przytoczone rozumowanie można powiązać z poprzednią tezą o proporcjonalności naprężeń przy suszeniu do spadku wilgotności A w między warstwą obojętną w wyrobie i jego warstwą zewnętrzną, zgodnie z poglądem Dobrochotowa (1945 r.). Później 1951 r.) potwierdził to doświadczalnie (uprawnienia budowlane). Wielkość naprężeń krytycznych wywołujących pęknięcia (przy parabolicznym okładzie wilgoci na grubości płytki) zależy jedynie od krytycznego spadku wilgotności w środku i na powierzchni, od a i od właściwości mechanicznych gliny.

Na specjalną uwagę zasługuje fakt, że (wg Cziiskiego) pęknięcia pojawiają się nie w pierwszych chwilach suszenia, kiedy spadek wilgotności w warstwie powierzchniowej jest nieduży, a po upływie pewnego czasu, kiedy ustali się krytyczny spadek wilgotności w środku i na powierzchni wyrobu (program egzamin ustny).

W związku z tym, że przy suszeniu płaskich wyrobów utrata wilgotności na krawędziach wyrobu następuje znacznie szybciej niż w jego środku, bardzo szybko może powstać krytyczny spadek wilgotności. W celu jego uniknięcia należy wstrzymać suszenie krawędzi.

Wydzielanie się wilgoci

Wydzielanie się wilgoci z wyrobów ceramicznych w pierwszym niebezpiecznym okresie ich suszenia można przyspieszyć, bez szkody dla ich jednolitości, za pomocą takich środków przyspieszenia dyfuzji wilgoci, jak:

1. schudzanie gliny - kapilary stają się w przekroju większe, gliny jest mniej, wilgotność jest mniejsza i okres kurczenia się jest krótszy; schudzenie gliny o 15-20% pozwala np. przyspieszyć suszenie o 20-30% (opinie o programie),
2. wykorzystanie uprzednio odwodnionej gliny (w temperaturze 500-M>00°C), w ilości do 50%, w charakterze środka obniżającego wilgotność i środka schudzającego; zmniejsza się przy tym wilgotność masy, skurczliwość i naprężenia,
3. mieszanie glin różnych gatunków; jest to korzystny sposób przyspieszenia wysychania masy w czasie suszenia, a zarazem środek ogólnego polepszenia jakości wyrobów,
4. nawilżanie gliny parą w suszarce, nagrzewanie gliny z wykorzystaniem ciepła z suszarki w przypadku, gdy wyrób poddaje się od razu suszeniu; przyspieszenie suszenia wynosi 25-30%,
5. zmniejszenie zawartości wody zarobowej i odpowiednio zwiększenie mocy prasy pasmowej; wilgotność w masie zmniejsza się z 24-25 do 14-18% i wskutek tego okres usuwania wody skurczowej i sama zawartość wody skurczowej gwałtownie maleją; przy tej metodzie nie ma konieczności budowy oddziału suszenia (segregator aktów prawnych),
6. przejście na produkcję pustaków wielokanałowych; badania wykazały, że pustki w ilości 20% pozwalają przyspieszyć suszenie o 25%, pustki w ilości 50% przyspieszają suszenie o 50-60%,
7. wprowadzenie z wodą zarobową do gliny elektrolitów zawierających kationy Ca^{2 +} , Al³⁺ ; zmniejsza się przy tym zawartość wilgoci głównie w błonkach solwatacyjnych; wprowadzenie elektrolitu (1-2% NaCl) przyczynia się również do obniżenia temperatury zamarzania wody zarobowej w glinie, co czasem wykorzystuje się przy sezonowej produkcji cegły (promocja 3 w 1).