Technologia wytwarzania elementów uprawnienia budowlane

Bardzo różna jest technologia wytwarzania elementów lub półfabrykatów (np. bloków) z materiałów porowatych (wypełnionych gazem). Mogą one być otrzymywane zarówno metodą prasowania pod ciśnieniem z następnym ekspandowaniem, jak i formowania bezciśnieniowego (program uprawnienia budowlane na komputer). Przedmioty z tworzyw sztucznych mogą być ponadto poddawane obróbce mechanicznej, jak wycinanie, struganie, frezowanie, polewanie, wiercenie itp.

Tworzywa sztuczne wykazują właściwości izolacyjne, co nie ma wprawdzie specjalnego znaczenia w przypadku ich stosowania w postaci cienkich, masywnych elementów, ale wykorzystywane jest technicznie przy wyrobach termoizolacyjnych z poroplastów. Wykazują one poza tym niskie ciężary objętościowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Współczynnik rozszerzalności cieplnej tych materiałów (szczególnie termoplastycznych) jest dwu- do dziesięciokrotnie większy niż metali, co należy brać pod uwagę przy projektowaniu konstrukcji z tworzyw sztucznych. Właściwości mechaniczne tworzyw sztucznych zależą nie tylko od rodzaju tworzywa, lecz również od zastosowanej przy wyrobie elementu metody formowania i kształtu wyrobu. Wytrzymałość na rozciąganie tych tworzyw waha się między 250 i 1500 kG/cm2. Wytrzymałość na ściskanie - między 600 a 2000, a nawet wyżej kG/cm2, zaś wytrzymałość na zginanie - między 500 a 2500 kG/cm2.

Bardzo różnorodne są wartości odporności na uderzenie (udarność) tych materiałów, a mianowicie od 5 do 150 kG/cm2 (uprawnienia budowlane). Ogólnie biorąc wytrzymałość mechaniczna tworzyw sztucznych jest dość wysoka, a niektóre z nich (np. poliestry zbrojone włóknem lub tkaniną szklaną) wykazują największą wytrzymałość w przeliczeniu na jednostkę ciężarową materiału, przewyższającą dwukrotnie wytrzymałość stali stopowych.

Elastyczność tworzyw sztucznych, szczególnie tzw. elastyków, pozwala wykonywać z nich folie, które można wielokrotnie przeginać bez obawy powstawania spękań. Tworzywa sztuczne wykazują swe optymalne właściwości mechaniczne w temperaturze pokojowej. W podwyższonych do pewnej granicy temperaturach właściwości te utrzymują się lub tylko nieznacznie pogarszają; powyżej tej granicy (różnej dla rozmaitych tworzyw) wytrzymałość ich znacznie zmniejsza się, a elastyczność wzrasta. Maksymalna temperatura, przy której materiał wykazuje jeszcze dostateczne właściwości użytkowe, określa jego odporność termiczną. Limituje ona zakres jego stosowania (program egzamin ustny). Odporność termiczna rozmaitych typów tworzyw sztucznych jest różna. Dla niskociśnieniowego polietylenu wynosi ona 70°C, polichlorku winylu również 70°C, poliestrów zbrojonych ok. 150°C, fenoloplastów z napełniaczem organicznym 125°C itp.

Niskie temperatury

Niskie temperatury wywierają na tworzywa sztuczne mniejszy wpływ, jednakże materiały elastyczne (np. folie albo rury z polietylenu lub PCW) stają się pod wpływem mrozu bardziej sztywne, kruche, co pogarsza ich właściwości eksploatacyjne. Minimalna temperatura, przy której materiał może być jeszcze stosowany określa jego mrozoodporność; wynosi ona dla polietylenu - 70°C, kauczuku butadieno-styrenowego - 50°C, polichlorku winylu zmiękczonego od - 15 do - 25°C (w zależności od rodzaju zastosowanego plastyfikatora) (opinie o programie).

Wodoodporność oraz paro- i gazoszczelność tworzyw sztucznych stwarzają możliwości wykorzystania ich w postaci cienkich folii do izolacji wodochronnej i paroszczelnej. Jedną z najważniejszych zalet tych materiałów jest ich c h e m o odporność. Są one przeważnie odporne na działanie kwasów i alkaliów, a niektóre z nich również na działanie rozmaitych rozpuszczalników organicznych, olejów mineralnych i tłuszczowych itp. Znajdują więc duże zastosowanie jako tworzywa odporne na korozję chemiczną i atmosferyczną w postaci wykładzin lub okładzin chemoodpornych w zakładach przemysłowych bądź w postaci lakierów dla ochrony przed korozją aparatury, konstrukcji metalowych, betonowych i innych (segregator aktów prawnych).

Masy plastyczne są również odporne na korozję biologiczną, mogą zatem służyć do ochrony innych tworzyw konstrukcyjnych, np. drewnianych, przed butwieniem względnie gniciem powodowanym działaniem mikroorganizmów.

sztuczne wykazują również właściwości elektro- izolacyjne, znajdując szerokie zastosowanie w budownictwie i przemyśle do wyrobów armatury elektrycznej, izolacji przewodów elektrycznych itp.

Ognioodporność tych materiałów może być bardzo różna w zależności od zastosowanej żywicy (środka wiążącego) i napełniacza. Większość stosowanych w budownictwie polimerów pali się słabo (polistyren) albo tylko tli (polichlorek winylu) lub wreszcie przeciwdziała paleniu się (żywice mocznikowo-formaldehydowe).

Prawie wszystkie tworzywa sztuczne w temp. 300-f-400°C ulegają rozkładowi i spaleniu, z wyjątkiem kilku specjalnych ich gatunków (np. polimerów krzemoorganicznych) (promocja 3 w 1).