Transport elementów
Transport elementów na haku żurawi samojezdnych jest niewskazany ze względu na szybkie zużywanie się mechanizmów tych urządzeń przy tego rodzaju pracy. Przy montażu konstrukcji składającej się z elementów lekkich, do ich transportu ze składowiska do montowanej konstrukcji najlepiej stosować szynowy transport wąskotorowy na platformach. W tym przypadku tor kolejki wąskotorowej powinien być usytuowany możliwie w linii prostej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Elementy dostarczane ma miejsce montażu powinny być załadowane na środki transportowe w stanie możliwie najbardziej przygotowanym do montażu, a sposób ułożenia elementu na środku transportowym powinien umożliwiać łatwe podniesienie elementu na miejsce wbudowania bezpośrednio ze środka transportowego, tj. w zasadzie odpowiadać przyszłemu usytuowaniu tego elementu po jego zmontowaniu w konstrukcji (z wyjątkiem słupów, które oczywiście muszą być przewożone w pozycji leżącej) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Taki sposób montażu jest najmniej pracochłonny, najszybszy i w związku z tym wszędzie tam, gdzie to jest możliwe, powinien być stosowany (uprawnienia budowlane).
Zasadnicze etapy właściwego procesu montażowego konstrukcji stalowych są następujące:
- zawieszanie elementów konstrukcyjnych na haku maszyny montażowej,
- podnoszenie elementów ponad podporę w konstrukcji,
- naprowadzenie i ustawienie elementu na podporze,
- prowizoryczne zamocowanie elementu w konstrukcji,
- sprawdzenie i ostateczne wyregulowanie ustawionej konstrukcji,
- trwałe zamocowanie elementów w konstrukcji (program egzamin ustny).
Zawieszenie elementów konstrukcyjnych
Zawieszenie elementów konstrukcyjnych do maszyny montażowej powinno być tak zaprojektowane, aby elementy w czasie ich podnoszenia i ustawiania pozostawały w najdogodniejszych warunkach statycznych, które pozwalałyby na całkowite pominięcie czasowych usztywnień podnoszonego elementu względnie na znaczne ich ograniczenie. W tym celu należy zawczasu przewidzieć rodzaj niezbędnych w danym przypadku typowych lub specjalnych uchwytów montażowych oraz właściwie ustalić miejsca zaczepienia tych uchwytów do elementu (opinie o programie). Najłatwiej przebiega montaż, gdy w montowanych elementach ze względów konstrukcyjnych występują miejsca, nadające się do zaczepienia uchwytów montażowych, jak np. otwory, występy, półki czy węzły kratownicy; gdy tego rodzaju zaczepów jest brak, trzeba przewidzieć w tym celu specjalne zaczepy montażowe w postaci przyspawanych lub przyśrubowanych uch, pętli czy wsporników.
Miejsce zaczepienia powinno znajdować się powyżej środka ciężkości elementu i możliwie w takim punkcie, aby podnoszony element od razu przyjął położenie „montażowe”, tj. takie, w jakim będzie się znajdował po wmontowaniu w konstrukcję. Słupy można zawieszać osiowo lub mimośrodowo zależnie od możliwości zaczepienia uchwytów montażowych i od wysokości użytecznej żurawia (segregator aktów prawnych).
Belki i podciągi stalowe o dużej wysokości środnika podnosi się zaczepiając je za półkę górnego pasa względnie (przy nieznacznej ich wysokości) przez oplecenie pętami linowymi. W celu zabezpieczenia przed przesunięciem się pęt często przyspawa się w odpowiednich miejscach kawałki kształtownika (kątownika, ceownika lub płaskownika) na dolnej półce belki.
Wiązary układu trójkątnego o nieznacznej rozpiętości ogólnej można zawieszać za górny węzeł środkowy. Zawieszenie wiązarów za pas górny między węzłami jest niedopuszczalne. Celem zapobieżenia występowaniu szkodliwych sił ściskających w górnym pasie kratownicy oraz zmniejszenia ogólnej wysokości zawiesi stosowane są pomocnicze belki montażowe (promocja 3 w 1).
Podnoszenie poszczególnych elementów musi być poprzedzone doprowadzeniem ich możliwie blisko do położenia, które przyjąć ma element po zmontowaniu go w konstrukcji. Tak na przykład przy podnoszeniu słupów płaskich (które w miejscu składowania budowy ułożone są „na płask”) należy początkowo dokonać obrotu do pozycji „na rąb”, przy której sztywność słupa jest większa i zabezpiecza go w większym stopniu przed odkształceniem w czasie podnoszenia.
