Wartość wytrzymałości betonu

Przykład posługiwania się nomogramem linią przerywaną (program uprawnienia budowlane na komputer). W praktyce wygodniej jest wyznaczać ostateczną wartość wytrzymałości betonu korzystając z odpowiednich tablic lub nomogramów, z których odczytuje się R w zależności od wartości V oraz od wartości wypadkowego współczynnika C. Odpowiedni nomogram; sposób korzystania z nomogramu pokazany jest za pomocą linii przerywanej.

Kontrola jakości betonu w konstrukcjach, przy zastosowaniu metod impulsowych, powinna być poprzedzona określeniem krzywej skalowania, czyli wyznaczeniem zależności R od V, obowiązującej dla danego betonu. Dokładny sposób określania zależności R od V polega na przeprowadzeniu badań ultradźwiękowych i wytrzymałościowych na odpowiedniej liczbie próbek betonowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ścisłość otrzymanej krzywej skalowania, a więc i dokładność określanej na jej podstawie wytrzymałości betonu w danej konstrukcji, zależna jest od spełnienia następujących warunków:
a. próbki i beton w konstrukcji muszą mieć ten sam skład mieszanki, jednakowy rodzaj cementu oraz rodzaj kruszywa i jego uziarnienie,
b. próbki powinny być zagęszczane i przechowywane w takich samych warunkach jak beton w badanej konstrukcji.

Wybór czynnika zmieniającego się przy ustalonych pozostałych czynnikach, umożliwiający uzyskanie zależności R = f(V), zależny jest od celu, któremu ma służyć dane skalowanie. Najczęściej przeprowadza się skalowanie przy zmiennym wieku betonu, konsystencji lub czasie wibrowania (uprawnienia budowlane). Liczba próbek betonowych powinna wynosić co najmniej 30. Próbki te można wykonać jednorazowo, specjalnie dla celów skalowania, albo uzyskuje się je przez losowy wybór sztuk podczas normalnej produkcji betonu. W celu otrzymania zależności R = f(V), należy zastosować statystyczną analizę korelacyjną wyników badania. Postać przyjętego równania regresji może być dowolna.
Współczynniki a, b i c określa się najczęściej metodą najmniejszych kwadratów (program egzamin ustny).

Przykłady analizy korelacyjnej

Przeprowadzona analiza korelacyjna, poza określeniem równań regresji, pozwala wyznaczyć współczynniki korelacji charakteryzujące ścisłość związku R i V, a więc i dokładność badania.
W przypadku braku odpowiedniej liczby próbek oraz niemożności wykonania próbek specjalnie dla uzyskania krzywej skalowania, stosuje się przybliżony sposób wyznaczenia takiej krzywej. W tym celu wykorzystuje się materiały z dotychczasowych badań, określa się przybliżoną krzywą skalowania i sprawdza ją wyrywkowo przez zbadanie co najmniej 3 próbek betonu specjalnie wykonanych lub wyciętych z konstrukcji (opinie o programie).
Jeśli średnie odchylenie kwadratowe wyników badania próbek kontrolnych od przybliżonej krzywej jest większe niż 12%, co może mieć miejsce np. w przypadku różnych warunków wykonywania próbek i konstrukcji, niedopuszczalne jest stosowanie takiej krzywej jako podstawy do kontroli wytrzymałości betonu.

Mając krzywą skalowania dla danego betonu, można przystąpić do kontroli jakości betonu w konstrukcji (segregator aktów prawnych).
Na wstępie należy ustalić miejsca pomiarów. Za jedno miejsce pomiaru uważa się dwa punkty leżące naprzeciwko siebie po obu stronach badanego elementu, do których przykładane są głowice ultradźwiękowe (lub młoteczek i głowica odbiorcza). W ten sposób osie głowic znajdują się podczas pomiaru na jednej prostej.

Miejsca pomiarów wybiera się możliwie równomiernie na całym badanym elemencie. Liczba miejsc, która jest niezbędna dla miarodajnej oceny jakości betonu w elemencie, zależna jest od wielu czynników, jak np. wielkość elementu, dostęp do niego, liczba elementów objętych jedną oceną itp. Ogólnie można przyjąć, że określenie jakości betonu (jego wytrzymałości i jednorodności) wymaga przeprowadzenia co najmniej 20 pomiarów w elemencie (promocja 3 w 1).

Przy seryjnej kontroli elementów w wytwórni, w której jest zapewniona niezmienność składników betonu oraz dobra jednorodność betonu, można podaną liczbę zmniejszyć do 6 pomiarów w elemencie.