Wibratory wgłębne

Odpowiednio do właściwości wyżej wymienionych typów wibratorów - znajdują one zastosowanie do zagęszczania różnych elementów betonowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zależnie od układu wirujących mimośrodów, rodzaju wibratora i sposobu przeprowadzania wibracji drgania mogą być przenoszone na beton jednokierunkowo lub wielokierunkowo.

Lepsze rezultaty dają drgania jednokierunkowe, przy czym drgania pionowe są o ok. 20% bardziej efektywne niż drgania poziome, z uwagi na współdziałanie siły ciężkości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wibratory wgłębne wywołują przeważnie drgania poziome, zaś wibratory powierzchniowe i stoły wibracyjne - drgania pionowe. Wibratory przyczepne wywołują drgania poziome lub pionowe, zależnie od miejsca i sposobu ich przymocowania.

Roboczym elementem wibratorów wgłębnych są końcówki zanurzone w masie betonowej i przekazujące jej drgania bezpośrednio (tzw. wibracja wewnętrzna). Jedne z nich mają silnik wbudowany w część roboczą wibratora, inne natomiast poruszane są za pośrednictwem wałów giętkich, przy czym napęd może być w tym przypadku elektryczny lub spalinowy (benzynowy) (uprawnienia budowlane).
Wibratory wgłębne dzielą się na perwibratory i wibratory sterowane.
Perwibratory składają się z płaszcza stalowego lub żeliwnego o różnym kształcie, wewnątrz którego umieszczony jest jeden lub kilka mechanizmów wibrujących (program egzamin ustny).

Noszą one nazwę wibratorów buławowych, wrzecionowych lub wibrobuław. Mogą być typu ciężkiego i wówczas w obudowie części roboczej o średnicy 135-M60 mm znajduje się silnik elektryczny o mocy 0,5-T-I,1 kW. na wale którego osadzony jest mimośród, który drga z częstotliwością 5500-1-6000 min-1. Wibratory ciężkie stosowane są do zagęszczania masy betonowej w elementach o dużej objętości i małym zagęszczeniu zbrojenia (mu- ry oporowe, stopy fundamentowe).

Całkowity ciężar objętościowy

Najczęściej stosowane są jednak perwibratory typu lekkiego, w których część robocza w postaci buławy - przekazująca drgania na beton - połączona jest z silnikiem za pomocą giętkiego wału w opancerzonym wężu, zabezpieczonym przed wilgocią i zanieczyszczeniem za pomocą sztywnego, wodoszczelnego bandaża. Długość normalnej wężownicy wynosi 4,0 m, niekiedy dochodzi do 8,0 m. Najczęściej stosuje się tu napęd elektryczny za pomocą silnika elektrycznego o mocy l,0-l,5 kW (opinie o programie).

Średnice wymiennych końcówek wynoszą 38, 50, 65, 70 lub 75 mm, częstotliwość drgań waha się w granicach 6000-M4 000 min-1. Perwibratory
typu lekkiego stosuje się do zagęszczania masy betonowej w słupach, ścianach i belkach.
Całkowity ciężar objętościowy perwibratorów jest ok. 2-krotnie mniejszy od ciężaru objętościowego betonu, wskutek czego pogrążony w mieszance wibrator wypływa podczas pracy na powierzchnię do ustalonego poziomu (tzw. linii wodnej). Zanurzeniowe wibratory sterowane mogą być drążkowe, mieczowe i iglicow (segregator aktów prawnych)e.

Mają one małą wydajność i stosowane są do konstrukcji żelbetowych o małych przekrojach i silnym zbrojeniu. Charakterystyki niektórych wibratorów wgłębnych produkcji polskiej, radzieckiej i niemieckiej. Dla wibratorów wgłębnych istotną sprawą jest ustalenie głębokości i poziomego promienia zasięgu skuteczności wibracji. Rozkład osiadań mieszanki w kierunku pionowym. Okazuje się, że w wyniku wibrowania warstwy dolne położone bliżej dołu końcówki podlegają największym osiadaniom, a zatem są najlepiej zagęszczone. W przeciwieństwie do nich warstwy górne doznają spulchnienia dochodzącego do 5% objętości tych warstw.

Największe warstwowe osiadania dochodzą do 11%, a ostateczne osiadania całej wibrowanej warstwy wynoszą ok. 9% (promocja 3 w 1). Rozkład zagęszczenia w kierunku poziomym, łącznie z przesunięciem pionowym warstw. Promień skutecznego działania wibratora wgłębnego, waha się w granicach 15-M00 cm, najczęściej wynosi ok. 50 cm.