Wszelkie stawy lądowe

Wszelkie stawy lądowe nie różnią się zasadniczo pod względem konstrukcyjnym od analogicznych konstrukcji stosowanych w budownictwie lądowym. W 1965 r. Biuro Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku opracowało projekt techniczno-roboczy stalowych staw nabieżnikowych, zatwierdzony do realizacji (program uprawnienia budowlane na komputer). Zaprojektowano ją w 2 wielkościach: o wysokości do 14 m i do 20 m, przy czym w wariantach o przekroju kwadratowym i konstrukcji z kątowników oraz o przekroju trójkątnym i konstrukcji z rur.

Konstrukcję stanowi maszt kratowy o układzie krzyżulców typu K, o połączeniach stałych spawanych i stykach montażowych z nakładkami, łączonych na śruby. Przewiduje się, że stawy wykonane w warsztacie po przewiezieniu na miejsce przeznaczenia montuje się w pozycji poziomej w jedną całość i podnosi przez obrót do pionu wokół przegubów montażowych na uprzednio przygotowanym fundamencie (również typowym, w kilku wymiarach, zależnie od wytrzymałości gruntu) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najprostszą stawę nawodną stanowi tyka lub pal wbity pionowo w płytkie dno i zaopatrzony na górnym końcu w prosty znak dzienny; barwną łatę lub chorągiewkę, czy w faszynową wiechę albo też w małą latarkę automatyczną (uprawnienia budowlane).

Nieco mocniejszymi stawami są dalby, identycznej konstrukcji jak dalby cumownicze, lecz zamiast w pachoły zaopatrzone w znak dzienny lub w światło.
Na płytkiej wodzie stosowane bywają również stawy w postaci poprzednio opisanych wieżyczek trój nożnych.
Opisane wyżej stawy są jednak nieodpowiednie w miejscach narażonych na działanie lodu i silnego falowania. W takich warunkach, szczególnie dla staw większych, konieczna staje się budowa specjalnych cokołów, odpowiednio posadowionych, których wierzch doprowadzany jest do takiego poziomu, aby sam znak nie był narażony na zmycie lub uszkodzenie przez fale i lód. Na cokołach tych stawia się słupy, maszty lub wieżyczki, stanowiące właściwą podstawę znaku (program egzamin ustny).

Głębokość wody

Na kształt i rodzaj posadowienia takiego cokołu wpływ ma przede wszystkim głębokość wody w przeznaczonym na budowę miejscu oraz spodziewana wartość naporu lodów i falowania. Dużą rolę odgrywa także oddalenie danego miejsca od lądu oraz możliwość dostawy do niego materiałów budowlanych i sprzętu, co uwzględniać należy podczas opracowywania projektu (opinie o programie).

W trudniejszych warunkach wskazane jest budować cokół z prefabrykatów. Paradoksem jest, że w pewnych warunkach opłaca się budować omawiane konstrukcje raczej w zimie niż w lecie, gdyż silna pokrywa lodowa osłania miejsce pracy od fal i pozwala na dowóz materiałów i sprzętu środkami lądowymi. W naszych warunkach możliwości takie zachodzą na zalewach lub w Zatoce Puckiej, rzadziej na wybrzeżu otwartego Bałtyku.
Cokoły należy tak zaprojektować, aby były zdolne przeciwstawić się naporowi lodu. Najdogodniejszy jest kolisty rzut poziomy cokołu, gdyż przeciwstawia naporowi lodów i fal najmniejszą powierzchnię. Jeżeli w danym miejscu dominuje pewien określony kierunek falowań lub prądów, można cokół wykonać w rzucie poziomym jako eliptyczny lub prostokątny z zaostrzonymi bokami, podobnie jak się projektuje filary mostowe, kierując węższe boki pod prąd lub zgodnie z kierunkiem falowania (segregator aktów prawnych).

Jeżeli stawa ma znaczenie tylko w lecie, można na zimę zdjąć znak wraz z podstawą i wówczas na działanie lodu narażony jest tylko sam cokół. Może być wtedy dogodne ukształtowanie go w postaci ostrosłupa z umocnionymi za pomocą szyn kolejowych narożami. Cokół taki działa jak izbica mostowa, łamiąc lód dźwigający się na jego krawędzie, które powinny być skierowane w stronę oczekiwanego podejścia lodów.
Cokoły powinny być masywne, wykonane całkowicie z ciosów granitowych lub przynajmniej z betonu obłożonego takimi ciosami na powierzchni. W niektórych krajach stosowane bywają okładziny cokołów z płyt stalowych (promocja 3 w 1).

Cokół powinien być zaopatrzony w drabinkę, wpuszczoną w powierzchnię jednej ze ścian. Jeżeli znak znajduje się blisko toru wodnego i nie wykluczone jest najechanie na niego przez statek, wskazane jest również otoczyć cokół belkami odbojowymi, które jednak, o ile są nisko założone, w zimie bywają zrywane przez lód.