Wszystkie fazy atakowane

Wszystkie fazy atakowane są przez wodę jednocześnie, ale powierzchnia tego ataku jest różna dla różnych faz, natomiast udział powierzchni poszczególnych faz w sumarycznej powierzchni ziarn cementu nie jest znany; brak w tym zakresie wyników odpowiednich badań. Nie jest więc wiadome, w jakim stopniu skład fazowy powierzchni ziarn cementu zbliżony jest do składu fazowego cementu wyrażonego w procentach masowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozbieżności są w tej mierze prawdopodobnie znaczne, wobec dużych różnic mielności poszczególnych faz.
Ponadto nie można zapominać, że poszczególne fazy krystaliczne przemysłowego klinkieru portlandzkiego różnią się znacznie od czystych, syntetycznych związków. Polimineralny klinkier zbudowany jest z faz krystalicznych o znacznym stopniu zdefektowania ich sieci przestrzennych, które ponadto zawierają w sobie domieszki różnych tlenków. Obie te okoliczności: defekty sieci i domieszki wywierają poważny wpływ na przebieg hydratacji klinkieru, a więc i na przebieg procesu twardnienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Udział fazy szklistej w cechach wytrzymałościowych cementu jest przedmiotem sprzecznych poglądów, wśród których nie brak opinii o korzystnym wpływie fazy szklistej na wytrzymałość.
Zależność wytrzymałości cementu od jego stopnia zmielenia jest rzeczą oczywistą (uprawnienia budowlane). Jeśli przy określonej temperaturze z jednostki rozwiniętej powierzchni cementu powstaje w jednostce czasu określona ilość produktów hydratacji, to zrozumiałe jest, że w jednakowym czasie cement
o dużej powierzchni właściwej wyzwoli znacznie obfitsze masy żelowe, niż cement o powierzchni małej.

Szybkość narastania wytrzymałości, proporcjonalna do przyrostu objętości żelu w jednostce czasu, rośnie więc wraz ze wzrostem powierzchni rozwiniętej cementu. Orientacyjne dane dotyczące stopnia zmielenia różnych produkowanych obecnie odmian cementu portlandzkiego podane są w tabl. 5-8, gdzie obok powierzchni właściwej podano także wskaźnik Keo wyrażający w um otwór sita, przez które przechodzi 80% danego cementu (program egzamin ustny).

Działanie żelu

Trzeba z naciskiem podkreślić, że zmiany powierzchni właściwej cementu w różny sposób wpływają na wytrzymałości osiągane w różnych terminach twardnienia. Powstające masy żelowe w sposób mechaniczny przeciwdziałają postępowi hydratacji; wiadomo przecież, że wzajemne reagowanie minerałów klinkierowych z wodą znajdującą się w przestrzeniach kapilarnych odbywa się w drodze dwukierunkowej dyfuzji przez żel otulający niezhydratyzowane rdzenie ziarn cementu, a trzeba pamiętać, że wymiana materii j>rzez dyfuzję napotyka opór wprost proporcjonalny do kwadratu grubości warstwy, przez którą dyfuzja przebiega (opinie o programie).

Jeśli więc wskutek dużej powierzchni rozwiniętej cementu szybko powstaje dużo żelu, to dość wcześnie objawia się hamujące działanie żelu na dalszą hydratację, a więc i na twardnienie w późniejszych terminach. Toteż wpływ drobniejszego zmielenia cementu zaznacza się wyraźnie we wcześniejszych terminach hydratacji; jeszcze po 28 dniach twardnienia wpływ ten jest zauważalny, natomiast w okresie późniejszym (3 miesiące i więcej) wytrzymałości cementu zmielonego do różnych powierzchni właściwych mało różnią się między sobą (segregator aktów prawnych).

Należy też zauważyć, że wielkość powierzchni właściwej ma większy wpływ na wytrzymałość na ściskanie niż na zginanie.
Z powyższych uwag wynika, że drobniejsze zmielenie klinkieru zmienia kształt krzywej narastania wytrzymałości, prowadząc do uzyskania cementu szybkotwardniejącego. Fakt ten wypadałoby ocenić pozytywnie, jako że konstruktorzy i realizatorzy budowli szczególnie wysoko cenią te odmiany cementu, które wyróżniają się dużymi wytrzymałościami we wczesnym etapie twardnienia.

Należy przestrzec przed generalizowaniem pozytywnej oceny drobno zmielonych cementów, ponieważ wykazują one także pewne cechy, które zaznaczają się ujemnie przy wznoszeniu niektórych budowli (promocja 3 w 1).