Wysokość podpór stępkowych

Wysokość podpór stępkowych, dochodząca jak już wspomniano do 1,20 m, jest zwykle do tego celu wystarczająca.
Wymiary pochylni zależne są od wymiarów największego statku, który ma być na niej budowany. Długość pochylni roboczej musi być o ok. 10 m większa od największej długości tego statku (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pochylnia wybiegowa powinna być tak długa, aby dolny koniec torów spustowych znajdował się w wodzie na głębokości, która umożliwiłaby kadłubowi osiągnięcie w czasie wodowania swobodnej pływalności jeszcze nad pochylnią.

Minimalną głębokość progu pochylni hp przyjmuje się w takich wypadkach dla statków handlowych w granicach od 2 do 3 m, dla okrętów wojennych od 5 do 6 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Głębokość basenu przed pochylnią powinna być odpowiednia do zanurzenia wodowanego statku (wraz z saniami), z uwzględnieniem rezerwy co najmniej 2 m.
Względy oszczędnościowe i konieczność racjonalnego rozplanowania terenów stoczniowych stawiają projektantowi dwa wymagania: pochylnie powinny być możliwie krótkie, a równocześnie jak najmniej wystawać nad wodę.
Załom pomiędzy pochylnią roboczą a wybiegową zakłada się zwykle w pochylniach otwartych na poziomie SW. Oznaczając spadek powierzchni pochylni roboczej przez 1 : n, a długość jej przez Lr, otrzymujemy wzniesienie górnego końca pochylni nad poziom SW (uprawnienia budowlane).

Dla statków o długości np. 100 m i pochyleniu pochylni 1 : 20 wysokość ta równać się będzie 5 m. Jeżeli wysokość terenów stoczniowych wynosi 2 m nad SW, to górny koniec pochylni wystawać będzie na 3 m ponad teren (program egzamin ustny). Wymaga to konstruowania specjalnej estakady pochylniowej, która znacznie podraża koszty budowy urządzenia. Ponadto pochylnia taka wymaga wyższych lub wyżej położonych dźwignic montażowych i dzieli teren stoczniowy w sposób niepożądany ze względów komunikacyjnych. Niedogodność spowodowana tym podziałem jest tym większa, im pochylnia jest dłuższa, i uciążliwa jest szczególnie wtedy, gdy wielkość akwatorium warunkuje konieczność wycięcia w lądzie zagłębia dla pochylni wybiegowej, co powoduje, że pochylnia wrzyna się w teren stoczniowy na całą swą długość (L„, + Lr). Skrócenie pochylni otwartej można uzyskać nadając jej części wybiegowej wzdłużny profil łukowy o promieniu rzędu od 1 do 20 m (opinie o programie).

Długość pochylni

Dogodniejsze pod względem sytuacji są pochylnie zamknięte (dokowe) lub częściowo zamknięte, które pozwalają na znaczne obniżenie pochylni roboczej, wynoszące czasem 3 m w stosunku do pochylni otwartej.
Jeżeli dla poprzednio podanego przykładu przyjmie się załom spadku pochylni na poziomie 3 m poniżej SW, to pochylnia w ogóle nie wyjdzie ponad teren stoczniowy. Znacznie krótsza będzie w tym wypadku również pochylnia wybiegowa (segregator aktów prawnych).

Rozwiązanie takie wymaga zaprojektowania zamknięcia pochylni na przejściu pomiędzy jej częścią roboczą a wybiegową oraz utrzymywania na czas montażu w stanie suchym jej części znajdującej się normalnie poniżej poziomu wody. Pomiędzy pochylnią wybiegową a roboczą wstawia się zwykle poziomy odcinek głowiczny, który musi mieć długość wynikającą ze względów konstrukcyjnych. Na długości tej L0, wynoszącej zwykle 10-15 m, oddziaływania bramy wywołane naporem wody przenoszą się przez ściany głowy na fundament.
Długość pochylni całkowicie zamkniętych (dokowych) musi odpowiadać zarówno długości pochylni roboczych. Miarodajna będzie długość większa (promocja 3 w 1).

Szerokość pochylni zależna jest od szerokości przewidzianych do budowy na niej statków. Jeżeli się uwzględni dodatkowe pasy na rusztowania i przejścia, to pochylnia robocza powinna być przynajmniej o 8-10 m szersza niż najszerszy budowany na niej statek, a jeżeli przewiduje się na pochylni budowę dwu statków, należy uwzględnić również szerokość przestrzeni wolnej między nimi nie mniejszą niż 2 m. Szerokości te do głębokości 0,5-0,7 m zachowuje również pochylnia wybiegowa.