Względy architektoniczne

Przy kryciu równoległym do okapu gwoździe takie rozmieszcza się wzdłuż górnego brzegu rolki w odstępach wynoszących ok. 30 cm, a przy kryciu prostopadłym do okapu w odstępach wynoszących 10 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wykonanie takiego pokrycia odbywa się w ten sposób, że górną powierzchnię ułożonej papy powleka się lepikiem, a następnie posypuje się żwirem o uziarniemu 3-5 mm w ilości ok. 10 kg na 1 m2 powierzchni dachu lub tłuczniem o uziarnieniu 1-3 mm w ilości ok. 7 kg na 1 m2 powierzchni dachu. Lepik powinien być tak rozprowadzony, aby można było uzyskać dobrą przyczepność posypki. Z tych samych względów kruszywo powinno być czyste, bez pyłu i suche.

Ziarna kruszywa powinny tkwić w lepiku mniej więcej do połowy ich średnicy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Nadmiar kruszywa (nie przylepionego) należy usunąć.
W zależności od rodzaju lepiku i uziarnienia kruszywa zużywa się do przylepienia żwiru 1-2 kg lepiku na 1 m2 powierzchni papy.
Należy podkreślić, że posypywanie posmarowanej powierzchni dachu piaskiem lub żwirem nie zawsze jest potrzebne, ponieważ najczęściej jest przyczyną zbierania się na dachu kurzu, który spłukiwany podczas deszczu wraz ze żwirem i piaskiem powoduje zanieczyszczenie rynien i rur spustowych (uprawnienia budowlane).

Względy architektoniczne oraz tendencje do polepszenia warunków mikroklimatu w pomieszczeniach bezpośrednio przykrytych stropodachami przyczyniły się do coraz częstszego malowania pokryć papowych farbami.
W literaturze technicznej można spotkać się z zaleceniem, aby izolację ciężką doprowadzić do poziomu co najmniej 30 cm ponad najwyższy poziom wody gruntowej. W naszych warunkach, kiedy nie zawsze można ściśle ustalić najwyższy poziom wody gruntowej, bezpieczniej jest przyjąć wartość 50 cm (program egzamin ustny).

Pokłady gruntu

Część obiektu posadowiona ponad poziomem wody włoskowatej jest narażona jedynie na działanie wilgoci gruntowej i może być zabezpieczona izolacją lekką lub średnią. Wykonanie części podziemnej obiektu wraz z izolacją będzie trudne ze względu na konieczność obniżenia poziomu wody gruntowej na okres wykonywania izolacji.
Pokłady gruntu o średniej przepuszczalności, jak piaski pylaste i gliniaste, piny piaszczyste, lessy itp. Najwyższy poziom wody włoskowatej znajduje się poniżej stopy fundamentu obiektu. W tym przypadku należy liczyć się z tym, że woda opadowa szybciej będzie wsiąkała w grunt nasypowy niż w grunt rodziny (opinie o programie).

Przy długotrwałych opadach może to doprowadzić do okresowego gromadzenia się wody zaskórnej w gruncie nasypowym, która może sięgać do poziomu terenu. W celu niedopuszczenia do gromadzenia się wody zaskórnej zaleca się zastosować drenaż lub inne środki odprowadzania wody.
Drenów nie należy zakładać poniżej poziomu posadowienia fundamentów, ponieważ istnieje możliwość rozluźnienia gruntu wskutek wypłukiwania przez
ściekającą wodę drobnych cząsteczek gruntu do drenów. W takich warunkach trzeba wykonać przynajmniej izolację średnią.
Wykonywanie robót izolacyjnych nie jest trudne (z wyjątkiem okresu długotrwałych opadów) (segregator aktów prawnych).

Pokłady gruntu jak wyżej, z tą różnicą, że poziom wody gruntowej znajduje się powyżej poziomu posadowienia fundamentów.
W tym przypadku należy do najwyższego poziomu wody włoskowatej wykonać izolację ciężką, a wyżej gdzie może w gruncie nasypowym tworzyć się woda zaskórna  przynajmniej izolację średnią. Za pomocą środków należy dążyć do niedopuszczenia gromadzenia się wody zaskórnej. Wykonanie robót w takich gruntach jest trudne ze względu na konieczność odwadniania wykopu.
Nieodpowiednia izolacja jest często stosowana w przypadku pokładów gruntu o małej przepuszczalności (promocja 3 w 1).

Stan bowiem zawilgocenia dna i ścian wykopu w okresie robót izolacyjnych w żadnym razie nie powinien decydować o wyborze rodzaju izolacji obiektu.
W pokładach gruntu mało przepuszczalnego zdarzają się często przewarstwienia lub soczewki gruntu o większej przepuszczalności (np. w gruncie gliniastym warstwy piasku).