Zalety podbudowy betonowej

Do zalet podbudowy betonowej należy zaliczyć:
- dużą jej nośność i sztywność, przez co uzyskuje się korzystne warunki przenoszenia obciążeń na grunt podłoża,
- możliwość pełnego zmechanizowania robót na długich odcinkach przy jednoczesnej możliwości wykonania całkowicie sposobem ręcznym odcinków krótkich, co ma szczególne znaczenie przy budowie ulic miejskich (program uprawnienia budowlane na komputer),
- możliwość maksymalnego wykorzystania w większości przypadków materiałów miejscowych.

Do ujemnych cech podbudowy betonowej należy zaliczyć:
- powstawanie rys i pęknięć w warstwie górnej nawierzchni bitumicznej w miejscach szczelin podłużnych i poprzecznych podbudowy oraz wskutek ruchów płyt, wywołanych niejednorodnością podłoża gruntowego i jego nierównomiernym osiadaniem,
- trudność odbudowy w przypadku zniszczenia z jakichkolwiek powodów, co szczególnie daje się odczuć w nawierzchniach ulic miejskich (program uprawnienia budowlane na ANDROID);
- konieczność przerwy w budowie pomiędzy ułożeniem betonowego podłoża a układaniem na nim warstwy górnej nawierzchni,
- trudność w dostawaniu się do urządzeń podziemnych pod nawierzchnią, co jest specjalnie uciążliwe w ulicach miejskich.

Przekrój poprzeczny podbudowy betonowej. W zasadzie podbudowy z betonu wykonywane są o jednakowym przekroju na całej szerokości. Grubość warstwy betonu przyjmuje się w granicach od 15-25 cm zależnie od nośności i jednorodności podłoża gruntowego, wytrzymałości betonu oraz obciążenia ruchem. Przeważnie stosuje się grubość około 20 cm. Górna powierzchnia podbudowy powinna być równa i równoległa do górnej powierzchni warstwy nośnej nawierzchni (uprawnienia budowlane). Wykonanie podbudowy betonowej. W przypadku przepuszczalnego podłoża gruntowego o niskim poziomie wody gruntowej masę betonową można układać bezpośrednio na gruncie.

Wysokość deski

W przeciwnym razie należy przede wszystkim na dobrze zagęszczonym sprofilowanym podłożu gruntowym ułożyć warstwę odsączającą (program egzamin ustny). Podbudowę betonową wykonuje się według zasad opisanych w poprzednich rozdziałach, dotyczących wykonania nawierzchni betonowej. W celu lepszego związania warstwy górnej nawierzchni bitumicznej z płytą betonową należy górnej powierzchni płyty betonowej nadać pewną chropowatość. Ze względu na wahania temperatury i wilgotności konieczne jest wykonanie w podbudowie betonowej szczelin skurczowych lub dylatacyjnych wg sposobów stosowanych w nawierzchniach betonowych. W celu ułatwienia przesuwania się nawierzchni bitumicznej po płycie nad szczeliną zaleca się wykonanie jej w sposób następujący.

Na deskę grubości 10 mm nabija się prowizoryczną listwę o szerokości od 18-H20 mm (opinie o programie). Wysokość deski wraz z listwą odpowiada dokładnie grubości płyty betonowej. Po stężeniu betonu wyjmuje się listwę, zapełniając powstałą wolną przestrzeń bitumiczną masą zalewową lub piaskiem bitumowanym. Następnie szczelinę przykrywa się paskiem papy smołowanej, lecz nie piaskowanej, przyklejonym jedną stroną do płyty na wzór blachy łączącej przyczółek z konstrukcją nośną mostu. Wykonane płyty betonowe podłoża należy pielęgnować w okresie dojrzewania betonu przez pokrycie ich warstwą piasku grubości 5 cm, utrzymywaną w stałej wilgotności przez okres 10 dni, lub warstwą bitumu upłynnionego (segregator aktów prawnych).

W praktyce nie spotykamy się z wykonywaniem podbudowy tłuczniowo-cementowej, a raczej z nawierzchnią tłuczniowo-cementową, która po pewnym okresie eksploatacji, po ułożeniu na niej zazwyczaj dywanika bitumicznego przejmuje rolę podbudowy. Dobre osiągnięcia w zakresie stosowania nawierzchni lub podbudowy tłuczniowo-cementowej uzyskano w Czechosłowacji.

Nawierzchnia tłuczniowo-cementowa, zwana też makadamem cementowym, nadaje się do ruchu lekkiego i średniego (promocja 3 w 1). Jest to nawierzchnia o szkielecie kamiennym, zbudowana na zasadzie makadamu w ten sposób, że na podłożu rozściela się oddzielnie tłuczeń i oddzielnie zarobioną w betoniarce suchą lub mokrą zaprawę cementową.