Zamknięcia spustów

Zamknięcia spustów umieszcza się najczęściej od strony odpowietrznej, a od strony odwodnej daje się tylko kratę. Nie jest to jednak powszechną regułą, o czym może świadczyć umieszczenie zamknięcia od strony odwodnej w zaporze.
Projektowanie wysokich zapór, do jakich należą zapory ciężkie, oszczędnościowe i łukowe, opiera się na bardzo troskliwym doborze jak najbardziej ekonomicznego wariantu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pomimo istnienia tendencji do budowy zapór łukowych w coraz to szerszych dolinach (o większym wskaźniku k), nie może być przekroczona granica, powyżej której zapora łukowa staje się nieopłacalna, zatracając przy tym charakter zapory łukowej. Udział stoków doliny w przenoszeniu parcia wody staje się tak mały, że zapora łukowa zaczyna przypominać profilem zaporę ciężką. W takich przypadkach, jeżeli podłoże ma odpowiednią wytrzymałość, można - nie rezygnując z oszczędniejszego rozwiązania od zapory ciężkiej - zaprojektować zaporę wielołukową, zwaną inaczej zaporą o łukach wielokrotnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Składa się ona z szeregu łuków lub sklepień opartych na filarach, rozstawionych w jednakowych odległościach od siebie.

Łuki są nachylone do poziomu pod pewnym kątem, różnią się więc tym od zapór łukowych, że są poddane nierównomiernemu parciu hydrostatycznemu na skutek innej głębokości zanurzenia klucza i wezgłowi łuku, oraz że parciu wody towarzyszy składowa ciężaru własnego łuku działająca prostopadle do jego osi. Nachylenie łuków zwiększa również stateczność całej zapory. Dla zapewnienia większej sztywności całej konstrukcji pomiędzy filarami przy wyższych zaporach wykonywane są niekiedy belki podłużne na różnych poziomach. Na wysokości jednej lub kilku belek wykonuje się w filarach otwory w celu zapewnienia swobodnej komunikacji wzdłuż całej zapory (uprawnienia budowlane).

W takim przypadku belka może być traktowana dodatkowo jako kładka służbowa. Zapory o łukach wielokrotnych z zasady wykonuje się w linii prostej, chociaż oś może czasami przebiegać w łuku, a spotyka się także rozwiązania z osiami załamanymi, co może być podyktowane warunkami geologicznymi lub topograficznymi. Łuki projektowane są o stałym promieniu i stałym kącie środkowym i najczęściej mają zmienną grubość (program egzamin ustny).
Sklepienia opierające się na filarach stanowią właściwy element piętrzący.

Sklepienia

Przenoszą one obciążenia na filary, a te na podłoże. Na skutek tego, że grubość sklepienia musi się zwiększać w dolnej części zapory (większe parcie hydrostatyczne), przy pozostawieniu powierzchni zewnętrznej sklepienia w postaci walcowej (stały promień) powierzchnia wewnętrzna sklepienia siłą rzeczy musi być wykonana w postaci stożkowej (opinie o programie). Jeżeli przyrost grubości filarów jest różny od przyrostu grubości sklepienia, wówczas powstaje określony odstęp między wewnętrznym punktem wezgłowia a krawędzią filara. Odstęp ten zwiększa się w dolnej części zapory. Jeżeli odstęp ten jest stosunkowo duży, powierzchnię wewnętrzną wykonuje się jako walcową. Ma to pewne zalety wykonawcze ze względu na deskowanie sklepienia.

Przy takim rozwiązaniu filary mają stalą grubość na całej wysokości.
W większości przypadków sklepienie ma jednakowe nachylenie do poziomu, zgodne z nachyleniem filarów od strony odwodnej. Odbija się to jednak niekorzystnie na pracy sklepień na skutek wspomnianego wyżej nierównomiernego obciążenia parciem hydrostatycznym (szczególnie w górnych partiach zapory). Aby tego uniknąć, ścianę sklepień załamywano - dawano bardziej strome nachylenie w wyższej części, a łagodniejsze w niższej (segregator aktów prawnych).

W miejscu załamania sklepienia występują jednakże duże naprężenia ścinające, które mogą być niebezpieczne dla całości konstrukcji.
Dalszym rozwinięciem tej idei jest wykonanie sklepienia zakrzywionego wklęsłego, w którym są bardziej strome krzywizny w górze, łagodniejsze ku dołowi. Takie rozwiązanie powiększa dodatkowo stateczność i polepsza rozkład naprężeń w podstawie fundamentu. Przykładem może tu być zapora Erraguene w Algierze.

Wadą sklepienia wklęsłego jest jednak bardzo skomplikowane i kosztowne wykonawstwo. Kąt środkowy łuków (2u0) przyjmuje się zazwyczaj 160-180° (promocja 3 w 1).