Żelazo

Żelazo jest mało odporne na wpływ tlenu i wilgoci. Wyjątek stanowi stal nierdzewna, której cena ogranicza jednak stosowanie jej do robót izolacyjnych. Można poza tym stosować blachy stalowe do robót izolacyjnych po pokryciu ich odpowiednimi powłokami przeciwkorozyjnymi. Jako takie powłoki mogą być stosowane minia z pokostem, lakiery bitumiczne o dobrej przyczepności do żelaza, lakiery oparte na żywicach syntetycznych oraz na cjanamidzie ołowiu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do krycia dachów, wyrobu rynien i niektórych robót izolacyjnych stosuje się blachy stalowe cynkowane, których odporność na wpływy korodujące równa się odporności warstewki metalu pokrywającego żelazo. Warstwy te muszą jednak bardzo dobrze przylegać i być szczelne. Naruszenie tej warstwy lub jej porowatość prowadzi łatwo do powstawania lokalnych ogniw elektrycznych, które przyśpieszają korozję. Blach ocynkowanych nie należy kłaść bezpośrednio na beton.
Cyny używa się do robót izolacyjnych wyłącznie pod postacią stopów z ołowiem i cynkiem, jako metalu do lutowania blach stalowych, cynkowych i miedzianych.

Przy stosowaniu jakichkolwiek materiałów izolacyjnych należy zwracać uwagę nie tylko na wodę, przed którą chronimy budynek warstwą izolacyjną, lecz również należy liczyć się z możliwością powolnego niszczenia izolacji przez czynniki chemiczne i biologiczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zarówno smoła, jak i asfalt oraz wszelkie pochodne materiały izolacyjne nie są odporne na działanie rozpuszczalników organicznych, cięższych węglowodorów oraz tłuszczów i kwasów tłuszczowych. Wszędzie tam, gdzie może nastąpić zetknięcie się przepony izolującej z benzyną, benzolem, węglowodorami chlorowanymi, olejami i smarami oraz kwasami tłuszczowymi, zwłaszcza płynnymi, należy na warstwę izolacyjną nakładać warstwę ochronną nieprzenikliwą dla tych czynników.

Bakterie

Wpływ tych czynników na bitumy polega na ich rozpuszczeniu względnie przy materiałach rolowych na powolnym pęcznieniu i rozluźnieniu, prowadzącym do zniszczenia spoistości ;warstwy izolacyjnej. Na wpływ rozpuszczalników mało odporne są również folie z niektórych tworzyw sztucznych, które ulegają powolnemu spęcznieniu i tracą wytrzymałość na rozerwanie i ciągliwość (uprawnienia budowlane).
Związki nieorganiczne, jak kwasy i zasady, są dużo mniej szkodliwe dla izolacji bitumicznych niż dla betonu i zapraw murarskich.
Zachowanie się różnych materiałów budowlanych i izolacyjnych wobec czynników chemicznych agresywnych omówione zostało obszernie w książce „Ochrona budowli przed korozją”.

Nowsze prace mikrobiologiczne wykazały, że istnieją rodziny bakterii atakujących różne węglowodory, przy czym są one tym silniej atakowane, im większą posiadają cząsteczkę. Szczególnie podatnym podłożem dla rozwoju bakterii są węglowodory naftenowe. Asfalty, które mają w swym składzie większą ilość tych węglowodorów, mogą ulegać niszczącemu wpływowi bakterii (program egzamin ustny).
Bakterie atakujące asfalty należą przeważnie do grupy beztlenowców. Warunki, w jakich bakterie te mogą się rozwijać, nie zostały jeszcze dokładnie zbadane. Proces niszczenia asfaltu przez bakterie prowadzi do zmniejszenia zawartości wodoru w asfalcie, na skutek czego staje się on kruchy i łamliwy, pęka na powierzchni i nie może już spełniać swej roli. Zjawiska tego rodzaju obserwowane były na izolacjach znajdujących się w ziemiach bogatych w humus, nałożonych na zbiorniki itp.

Jeden z autorów miał sposobność badać zbiorniki stalowe na paliwo, znajdujące się w ziemi gliniastej (opinie o programie). Część tych zbiorników, posiadająca warstwę izolacyjną asfaltową położoną na gorąco na warstwie gruntującej i minii, nie wykazała uszkodzeń po 5 latach użytkowania. Inne zbiorniki izolowane w tym samym czasie tym samym preparatem asfaltowym, położonym jednak na blachę bez warstwy gruntującej z minii, miały izolację asfaltową całkowicie skruszałą i popękaną (segregator aktów prawnych).

Ponieważ wszystkie zbiorniki znajdowały się w identycznych warunkach, jedynym powodem zniszczenia izolacji może tu być wpływ bakterii, które nie mogły się rozwinąć na podłożu zawierającym ołów, który posiada własności trujące dla organizmów żywych (promocja 3 w 1).