Zmiana objętości wyrobu porcelanowego

Zmiana objętości wyrobu porcelanowego przy inwersji kwarcowej, np. przy 10% kwarcu w czerepie, mogłaby teoretycznie wynieść: AV = 0,02-0,1. Przyjąwszy wielkość E w punkcie inwersji, wg Zgonika, równą 25 • 10³ MPa (25 • 10⁴ kG/cm²) i n = 0,25, otrzyma się a = 30 MPa (300 kG/cm²). W rzeczywistości przemiana a-+ /?-kwarc w porcelanie nie pociąga takiej zmiany objętości, szczególnie z powodu amortyzacji otoczki szkła przenikającej do licznych szczelin ziarna kwarcu; wówczas naprężenia są nieznaczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wpływ środowiska gazowego w piecu tunelowym przy wypalaniu biskwitowym ma określone znaczenie; należy nie tylko odprowadzić wodę ze składników ilastych czerepu i zapewnić mu dostateczną wytrzymałość, ale też wypalić w masie ceramicznej domieszki organiczne. Wypalanie biskwitowe porcelany przebiega zwykle przy współczynniku nadmiaru powietrza 1,15-1,20. Czas wypalania porcelany w piecu tunelowym, w porównaniu z czasem wypalania w piecu komorowym, jest krótszy prawie dwukrotnie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy studzeniu konieczne jest zwolnienie szybkości spadku temperatury, odpowiadające przemianie składnika kwarcowego w masie porcelanowej lub fajansowej. Wypalanie biskwitowe fajansu kształtuje wszystkie właściwości wyrobu, które stanowią o różnicy technologii jego wypalania od technologii wypalania porcelany (uprawnienia budowlane).

Krzywe temperatur wypalania porcelany stołowej ,,na ostro” w piecu tunelowym w jednej z fabryk radzieckich, krzywa A. Warunki studzenia charakteryzują się szybkim spadkiem temperatury do 800°C i powolnym jej obniżaniem się zgodnie z przemianami.

Dla porównania warunki temperaturowe i gazowe dla produkcji porcelany stołowej w piecu tunelowym jednego z zakładów europejskich, krzywe kreskowane B dla wzrostu temperatury i C dla zawartości CO + H₂ (program egzamin ustny).

Należy zwrócić uwagę na dłuższy przedział czasu od temperatury 900°C do końca przetrzymywania w piecu tunelowym przy produkcji porcelany z surowca radzieckiego niż z surowca stosowanego w fabrykacli europejskich (11 h w porównaniu z 7 h). Ta istotna okoliczność związana jest z koniecznością, po pierwsze, dużych nakładów czasu potrzebnego dla przebiegu reakcji redukcji związków barwiących, obecnych w surowcu radzieckim, po drugie, z wcześniejszym spiekaniem zagranicznych mas porcelanowych.

Rola procesu studzenia

Dlatego wypalanie radzieckiej masy porcelanowej według reżymu B europejskiej fabryki porcelany daje wynik ujemny, gdy wypalanie europejskiej masy porcelany według reżymu A radzieckiej fabryki daje wynik pozytywny. Konstrukcyjnie piec do wypalania mas porcelanowych wymaga dłuższej strefy zasilania w paliwo, co powoduje dużo wyższy koszt wypalania w porównaniu z porcelaną zagraniczną (opinie o programie).

Rola procesu studzenia przy wypalaniu porcelany różnych rodzajów jest równie ważna jak rola procesu ogrzewania. W zależności od zawartości kwarcu w masie porcelanowej zmienia się szybkość studzenia; w szczególności dla porcelany o dużej zawartości kwarcu zwolnienie szybkości studzenia powinno nastąpić po G00°C z powodu przemiany opisanej wyżej (segregator aktów prawnych).

Przykład szybkiego studzenia ilustruje krzywa B, opracowana przez Kowielmana dla drobnych wyrobów uralitowych o dużej zawartości A1₂0₃ (mielniki, świece zapłonowe do silników spalinowych itp.). Gdy szybkie studzenie po wytrzymaniu nie następuje (krzywa B), wówczas następuje rekrystalizacja korundu w duże kryształy i wytrzymałość oraz odporność termiczna wyrobu maleje. Analogicznie przebiega proces szybkiego studzenia porcelany o dużej zawartości tlenku glinowego.

Przy bardzo szybkim studzeniu tekstura czerepu staje się drobnoziarnista i odznacza się dobrymi właściwościami. W rzeczywistości uzyskanie takich warunków studzenia wymaga konstrukcyjnego rozwiązania problemu doprowadzenia dużej ilości zimnego powietrza do odpowiedniego odcinka pieca oraz doboru ogniotrwałego materiału odpornego termicznie (promocja 3 w 1).