Zmiany objętości

Naparzanie betonu przy normalnym ciśnieniu, a przede wszystkim jego pielęgnacja w warunkach hydrotermalnych, umożliwiają bardzo istotną i korzystną modyfikację budowy stwardniałego zaczynu cementowego, polegającą na chemicznym związaniu wydzielających się w czasie hydratacji znacznych ilości wolnego wodorotlenku wapniowego z dodaną w tym celu krzemionką. Postępowanie takie prowadzi do syntezy dodatkowych ilości uwodnionych krzemianów wapniowych, które wnoszą swój udział do właściwości wytrzymałościowych betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ciała stałe utworzone z cementu w wyniku jego hydratacji, a więc stwardniały zaczyn cementowy bądź beton, ulegają oczywiście wpływom temperatury, zwiększając swoje wymiary (objętość) przy wzroście temperatury i kurcząc się przy ochładzaniu. Zależności te dotyczą wszystkich substancji, toteż w odniesieniu do omawianych wyrobów z cementu nie będą tutaj bliżej omawiane. Współczynnik rozszerzalności cieplnej stwardniałego zaczynu cementowego wynosi średnio około e = = 0,01 mm/m* C i jest tego samego rzędu co współczynnik rozszerzalności cieplnej stali zbrojeniowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jest rzeczą oczywistą, że fakt ten zdecydował o powodzeniu koncepcji kojarzenia właściwości technicznych stali i betonu w żelbetowych elementach budowli.

Wszystkie materiały budowlane, w których skład jako spoiwo wchodzi cement portlandzki lub jego odmiany, wykazują zmiany objętości wskutek oddziaływania wilgoci. Te zmiany objętości, objawiające się jako skurcz lub pęcznienie, dokonują się dzięki wymianie wody z otaczającym środowiskiem i nazywane bywają zmianami ekologicznymi (skurcz ekologiczny) (uprawnienia budowlane).
Ten rodzaj zmian objętości zaczynu Kiihl nazywa zmianami odwracalnymi, chociaż suszenie betonu daje także częściowo nieodwracalne zmiany objętości.
Zmiany objętości mogą następować także bez wymiany wody zawartej w betonie z otoczeniem; występują one w czasie wiązania zaczynu, a także w zaczynie już stwardniałym. Te zmiany określa się jako nieodwracalne. Są one spowodowane reakcjami chemicznymi lub fizykochemicznymi (program egzamin ustny).

Nieodwracalne zmiany objętości

Kontrakcja towarzysząca reakcjom hydratacji cementu przyczynia się do powstania nieodwracalnych zmian objętości (skurczu) twardniejącego zaczynu.
Kontrakcję można mierzyć objętościowo, lokując świeżo sporządzony zaczyn w odpowiednio przystosowanej kolbie miarowej i zalewając całość wodą do górnej zerowej kreski.

Opadanie menisku wody pozwala śledzić postęp hydratacji cementu i mierzyć w cm3 wartość kontrakcji. Wartość ta, pomnożona przez 4, daje z wystarczającą dla ogólnych rozważań dokładnością tę ilość wody nieodparowywalnej, która odpowiada osiągniętemu etapowi hydratacji. Pomiar taki daje także ilościowy pogląd na stopień hydratacji cementu (158].
Próby ilościowego powiązania kontrakcji ze składem fazowym cementu zakończyły się niepowodzeniem i nie dały wyników użytecznych dla praktyki. Występuje tu analogia do usiłowań znalezienia związków funkcjonalnych między wytrzymałością cementu a jego składem mineralnym (opinie o programie).

Kontrakcja rozwija się w bardzo młodym zaczynie, jeszcze plastycznym i jakkolwiek jest ważna dla rozpatrywania problemów technologii betonu, nie ma większego praktycznego znaczenia dla zjawiska skurczu. Skurcz spowodowany kontrakcją jest 5-10 razy mniejszy niż skurcz ekologiczny.
Skurcz nieodwracalny może być spowodowany działaniem zawartego w atmosferze dwutlenku węgla, czyli karbonizacją produktów hydratacji Cementu (segregator aktów prawnych).

Karbonizacja ta dotyczy przede wszystkim Ca(OH)„ a poza tym niektórych innych produktów hydratacji. Przebieg opisywanego zjawiska zależy oczywiście od stężenia C02 w atmosferze. Nawet jednak przy tzw. normalnej zawartości dwutlenku węgla w otoczeniu (ciśnienie cząstkowe C02 ok. 29 Pa) karbonizacja biegnie z zauważalną szybkością i powoduje mierzalny skurcz nieodwracalny (promocja 3 w 1).