Aerozol inhalacyjny

Aerozol inhalacyjny wytwarzany jest najczęściej przy użyciu powietrza sprężonego o ciśnieniu 1,5-2,5 at. Inną metodą jest wytwarzanie aerozoli przy zastosowaniu ultradźwięków.

Istotne znaczenie w technice inhalacyjnej ma stopień rozdrobnienia wody leczniczej względnie leku, czyli wielkość cząstek aerozolu. Od wielkości cząstek aerozolu zależy lecznicza skuteczność działania i miejsca jego osadzania się w drogach oddechowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

W praktyce inhalacyjnej przyjmuje się następujące wielkości cząstek aerozolu zależnie od zamierzonego miejsca oddziaływania leczniczego:

• jama ustna, tchawica, główne oskrzela cząstki powyżej 10 (jm,
• oskrzela, oskrzeliki cząstki 50-5 urn,
• pęcherzyki płucne cząstki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stopień rozdrobnienia aerozolu leczniczego zależy od konstrukcji i nastawienia wytwornicy aerozolu, to jest zwykle dysz rozpylających. Gęstość mgły inhalacyjnej wynosi 20-25 mg/1. Do wziewań ustnikowych używa się ok. 20 1/min aerozolu na jednego pacjenta. Budowę klasycznego aparatu do wziewań ustnikowych (uprawnienia budowlane).

Ważnym elementem instalacji inhalacyjnych są kompresory powietrza i filtry powietrza. Zaleca się stosowanie kompresorów tzw. bezsmarowych, to jest pracujących bez podawania olejów* na gładź cylindrów. Filtry powinny usuwać z powietrza ewentualnie obecne cząstki olejów oraz inne zanieczyszczenia. Wskaźnik maksymalnego zanieczyszczenia powietrza olejami wynosi 0,001 mg/1.

Urządzenia do nasycania wód dwutlenkiem węgla. W uzdrowiskowych zakładach przyrodoleczniczych często są stosowane kąpiele kwasowęglowe, które sporządzane są z wód zwykłych nasyconych dwutlenkiem węgla (C0₂). Przyjmuje się, że minimalna zawartość C0₂ w wodzie ogrzanej do temperatury 34-h37°C wynosi ok. 750 mg C0₂/1(program egzamin ustny).

Nasycanie dwutlenkiem węgla przeprowadza się zwykle centralnie w saturatorach. Nasyca się wodę chłodną do zawartości co najmniej 2000 mg C0₂/1 przy zastosowaniu sprężonego dwu- tlenku węgla w butlach.

Urządzenia zabiegowe

Urządzenia zabiegowe powinny zapewniać wydawanie zabiegów o parametrach ściśle odpowiadających przepisom lekarskim. Wymagania te odnoszą się do temperatury zabiegu, ciśnienia wody, czasu trwania zabiegu, gęstości papki peloidowej. Dla każdego urządzenia należy w tym celu określić specyficzne parametry zabiegu (opinie o programie).

Saturator kolumnowy do być wydawane w warunkach sporządzania kąpieli kwasowęglonie budzących żadnych zastrzeżeń higienicznych. Urządzenia zabiegowe powinny mieć powierzchnie gładkie, łatwo zmywalne i o małej przyczepności dla bakterii. W przypadku wszelkiego rodzaju kąpieli urządzenia spustowe powinny być tak usytuowane i zbudowane, aby następował całkowity spływ wody z wanny. Integralną częścią niektórych urządzeń, np. inhalacyjnych, irygacyjnych, są przyrządy do sterylizacji i dezynfekcji (segregator aktów prawnych).

Obsługa urządzeń zabiegowych i korzystanie z nich przez pacjentów powinny być całkowicie bezpieczne, w szczególności instalacje elektryczne urządzeń zabiegowych i instalacje elektryczne przyzewowe powinny ściśle odpowiadać przepisom. Urządzenia zabiegowe zasilane parą powinny mieć bezpieczną armaturę i powinny eliminować możliwość oparzeń. Urządzenia zabiegowe nie powinny mieć wystających ostrych elementów, które mogłyby być przyczyną uderzeń i okaleczeń.

Urządzenia kąpielowe powinny być tak zbudowane, aby zapewnione było bezpieczne wejście pacjenta do wanny lub basenu, bez poślizgnięcia się (np. za pomocą odpowiednich uchwytów poręczy). Każde urządzenie zabiegowe do kąpieli całkowitych powinno mieć sygnalizację łatwo dostępną dla pacjenta. Urządzenia i pomieszczenia do zabiegów przy użyciu dwutlenku węgla powinny mieć specjalne instalacje wentylacyjne z dolnym wywiewem oraz grawitacyjny przelew przy podłodze dla dwutlenku węgla. Urządzenia zabiegowe powinny być prostej budowy, łatwe w obsłudze i trwałe (promocja 3 w 1). Zwracać należy uwagę na estetyczny wygląd urządzeń i artystyczne ich modelowanie.