Proces korozji elektrochemicznej

Jak wynika z charakteru procesów związanych z pracą ogniw galwanicznych, korozja metali postępuje zarówno w czystej wodzie, jak i w słabych czy silnych elektrolitach. Korozja niszczy również metale w środowisku powietrznym, ponieważ są one zazwyczaj pokryte cienką warstewką wody. Trafiają do tych błonek wodnych szkodliwe substancje, jak np. CO, i S02 (szczególnie w pobliżu zakładów przemysłowych i torów kolejowych), wywołując systematyczne niszczenie metali.

Powstanie mikroogniw niekoniecznie musi nastąpić z powodu zetknięcia dwóch różnych metali, może na to złożyć się szereg innych przyczyn (program uprawnienia budowlane na komputer).
Proces korozji elektrochemicznej bywa nie tylko wynikiem działania mikroogniw, lecz i ogniw mających większe rozmiary. Na przykład, jeżeli zbiornik z blachy aluminiowej znitować nitami miedzianymi, to po wypełnieniu takiego zbiornika elektrolitem (np. wodą morską) nity staną się katodami, a blacha aluminiowa anodą. Spowoduje to rozpuszczanie się anody, czyli nastąpi korozja blachy aluminiowej.
Większe ogniwa nazywa się makroogniwami. Mikro- i makroogniwa nazywa się ogólnie ogniwami lokalnymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z różnicy potencjałów elektrod podanych w szeregu napięciowym metali nie można bezpośrednio oznaczyć szybkości korozji, ponieważ potencjały elektrod nie zachowują na stałe swoich wielkości początkowych. Doświadczenia wykazują, że rzeczywista szybkość korozji metalu, zmierzona na przykład na modelu ogniwa korozyjnego, zwykle wielokrotnie bywa mniejsza nawet (100- i 1000-krotnie) od szybkości obliczonej zgodnie z prawami Ohma i Faradaya na podstawie początkowej różnicy potencjałów i oporu roztworu. Tłumaczy się to jak wykazują pomiary tym, że wkrótce po rozpoczęciu procesu korozyjnego różnica potencjałów silnie zmniejsza się, natomiast omowy opór układu pozostaje bez zmian (uprawnienia budowlane).
Osłabienie procesów korozyjnych tłumaczy się przede wszystkim tworzeniem się warstewek ochronnych na powierzchniach metali i powstawaniem zahamowań w pracy ogniwa. Ogólnie można określić, że wyrównanie się potencjałów elektrod związane z pracą ogniwa stanowi istotę polaryzacji (program egzamin ustny).

Polaryzacja

Zmiana potencjałów elektrod polega na tym, że katoda staje się bardziej ujemna, a anoda bardziej dodatnia. Tym samym potencjały anody i katody mogą stawać się prawie równe sobie i różnice między ich potencjałami mogą zniknąć. Zdarzają się nawet przypadki tak dalece posuniętej polaryzacji, że występuje zmiana znaków potencjałów elektrod.
Polaryzacja prowadząca do obniżenia potencjału katody nazywa się polaryzacją katodową, a polaryzacja prowadząca do podwyższenia potencjału anody nazywa się polaryzacją anodową. Dopiero trwała różnica potencjałów, jaka ustabilizuje się zależnie od polaryzacji, określa natężenie prądu powodującego korozję i jej szybkość (opinie o programie).

Dla zrozumienia procesów powstawania i zanikania polaryzacji zwróćmy uwagę na wydzielanie się wodoru gazowego na odcinku katodowym.
Rozpatrzmy korozję płytki żelaznej. Po zetknięciu się płytki z elektrolitem zachodzi proces korozyjny pomiędzy częścią anodową 1 a częścią
katodową 2 wskutek różnicy składu chemicznego warstw powierzchniowych metalu. Zjonizowane atomy żelaza z powierzchni anodowych przechodzą do roztworu w postaci jonów Fe24″; wskutek nagromadzenia elektronów płytka przybierze ładunek ujemny. Pewna ilość cząsteczek H20 jest zawsze zdysocjowana na H+ i OH-. Kationy Fe2+ z jonami OH- tworzą trudno rozpuszczalny w wodzie wodorotlenek żelazawy Fe(OH)2 (segregator aktów prawnych).

Kationy wodoru H4′ wędrują do powierzchni katodowych i z wolnymi elektronami, które tworząc prąd elektryczny przepłynęły z części anodowej, tworzą wodór atomowy. Wodorotlenek żelazawy reagując z zawartym w wodzie tlenem przechodzi w wodorotlenek żelazowy Fe(OH)3 - podstawowy składnik rdzy.
W procesie korozji na odcinku anodowym występuje ucieczka jonów metali do roztworu, a pozostaje nadmiar elektronów, których strumień kieruje się do odcinka katodowego.
Jak z tego wynika, nagromadzone na katodzie elektrony przechodzą na cząsteczki roztworu (promocja 3 w 1).