Asfalty i smoły upłynnione

Asfalty i smoły upłynnione do gruntowania są to roztwory asfaltów lub paków, względnie odpowiednio spreparowanych smół w łatwolotnych rozpuszczalnikach. Stosuje się je do gruntowania powierzchni, na których mają być układane dalsze warstwy izolacyjne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zadaniem roztworów gruntujących jest częściowe wniknięcie pod powierzchnię oraz utworzenie na powierzchni izolowanego obiektu cienkiej powłoki bitumicznej dobrze związanej z izolowaną powierzchnią. Stanowi ona podłoże, na które nakłada się następnie dalsze, właściwe warstwy izolacyjne, zapewniając im należytą przyczepność.

Roztwory gruntujące powinny wykazywać doskonałą adhezję do powierzchni, na której są rozprowadzane, i zdolność do łatwego jej zwilżania. Zwilżanie powierzchni ciała stałego przez ciecz zachodzi na skutek wzajemnego oddziaływania sił przyciągających, istniejących pomiędzy fazą stałą i ciekłą.
Wszelkie roztwory bitumiczne gruntujące powinny być tak dobrane pod względem składu i lepkości, aby ich tzw. kąt zwilżania był bardzo mały. Zapewnia to łatwe rozchodzenie się roztworu po gruntowanej powierzchni oraz dobrą jego do niej przyczepność(program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Cechy fizykochemiczne samej powierzchni, w szczególności jej szorstkość oraz kwaśny lub zasadowy charakter wynikający ze składu chemicznego i mineralnego, wpływają również w dużym stopniu na polepszenie lub pogarszenie zwilżalności i przyczepności roztworu gruntującego.

Jak to zostało omówione szerzej przy charakterystyce lepiszcz
bitumicznych, powierzchnie, do których przyczepność (adhezja) blonki bitumicznej jest większa niż przyczepność błonki wodnej.
Powierzchnie, do których błonka wodna przylega mocniej niż błonka bitumiczna, noszą nazwę hydrofitowych. Powierzchnie o charakterze zasadowym (np. beton) są powierzchniami liofilowymi, dzięki czemu roztwory gruntujące mocno przylegają i nie dają się usunąć przy zawilgoceniu (uprawnienia budowlane).

Lekkie oleje

Ponadto roztwory gruntujące po nałożeniu za pomocą pędzla lub przez natrysk wsiąkają częściowo w mur lub beton, co jeszcze zwiększa powiązanie błony bitumicznej z powierzchnią.
Do tak przygotowanej zagruntowanej powierzchni przylegają i przyczepiają się mocno lepiki i masy izolacyjne, stosowane bądź na gorąco, bądź też na zimno.
Do wyrobu roztworów gruntujących asfaltowych stosuje się asfalty średniej twardości, tj. o penetracji 30-50° w temperaturze 25°C, co odpowiada temperaturze mięknienia P. i K. 50-70°C (program egzamin ustny).
Ponadto stosowane są mieszanki asfaltów twardych (dmuchanych) z asfaltami miękkimi.

Jako rozpuszczalniki najlepiej nadają się średnio lekkie oleje z destylacji smoły powęglowej. Często stosowanym rozpuszczalnikiem jest tzw. solwentnafta I lub ciężki benzol silnikowy, a więc rozpuszczalniki o granicach wrzenia w temperaturze 80-100 C (opinie o programie). Dodatek cięższy rozpuszczalników powoduje ich częściowe pozostawanie w powłoce, co wpływa na jej nadmierne zmiękczenie. Natomiast rozpuszczalniki zbyt lotne, o niższych temperaturach wrzenia, mogą spowodować zapalenie się roztworu przy podgrzaniu, a ponadto parują zbyt szybko.

Utrudnia to wniknięcie materiału gruntującego w głąb powierzchni izolowanej (segregator aktów prawnych).
Z rozpuszczalników pochodzenia naftowego nadają się do wyrobu roztworów gruntujących ciężkie benzyny, a przede wszystkim tzw. benzyna lakowa. Dobre własności jako rozpuszczalnik posiada o-dwuchlorobenzen będący produktem odpadkowym różnych dziedzin przemysłu organicznego.

Do produkcji roztworów gruntujących smołowych stosuje się paki średnio miękkie lub specjalne smoły preparowane z dodatkiem odpowiednich ilości rozpuszczalników pochodzących z destylacji smół powęglowych.
Zakres stosowania roztworów gruntujących smołowych ogranicza się do gruntowania powierzchni przeznaczonych do izolacji produktami smołowymi. Nie jest wskazane stosowanie roztworów gruntujących smołowych pod izolacje asfaltowe (promocja 3 w 1).