Asfalty upłynnione

Asfalty upłynnione, które są produktami asfaltowymi o konsystencji cieczy gęstych i półgęstych, podobnych z wyglądu do smół. Konsystencję lepiszcz asfaltowych tej postaci ustala się na podstawie pomiaru ich lepkości (wiskozy).
Lepkość wyrażona jest czasem (w sekundach), który jest potrzebny do wypływu 50 cm3 badanego lepiszcza (płynnego) w określonej temperaturze przez otwór o ustalonej średnicy (temperatura 30cC i średnica otworu 10 lub 4 mm) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podział asfaltów upłynnionych dokonywany jest na podstawie szybkości wiązania i lepkości; własności te są brane również pod uwagę przy stosowaniu asfaltów upłynnionych w przemyśle
technice budowlanej. Asfalty upłynnione otrzymuje się bezpośrednio z asfaltów ponaftowych przez dodanie odpowiedniej ilości olejów upłynniających. Uzyskuje się je również z twardych asfaltów naturalnych, zmiękczonych asfaltami ponaftowymi, a następnie upłynnionych do wymaganej konsystencji dodatkiem olejów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Emulsje asfaltowe, które stanowią odrębną grupę lepiszcz asfaltowych, otrzymywane są przez zawieszenie cząstek asfaltu w środowisku wodnym przy użyciu tzw. emulgatorów i stabilizatorów. Cechą decydującą o kierunku zastosowania emulsji asfaltowych w przemyśle i technice jest szybkość, z jaką ulegają one rozkładowi po rozlaniu na powierzchni kamiennej, betonowej lub drewnianej.
W praktyce rozróżnia się emulsje asfaltowe szybkowiążące, wolnowiążące i o pośrednim czasie wiązania (uprawnienia budowlane).
Podobny podział stosuje się również do asfaltów upłynnionych w celu ustalenia ich czasu wiązania.

Krajowa produkcja lepiszcz asfaltowych dla celów budowlanych i drogowych przedstawia się w sposób następujący.
Przemysł naftowy w Polsce zużywa do przeróbki pewne ilości krajowej ropy naftowej, uzyskując z niej kilka do kilkunastu tysięcy ton asfaltu rocznie (program egzamin ustny).
Ropa krajowa zawiera stosunkowo niewielkie ilości asfaltu, nie przekraczające 10°/o. Znane dotychczas złoża zgrupowane są głównie w południowej Polsce na przedgórzu Karpat od Nowego Sącza na zachodzie do Ustrzyk na wschodniej granicy kraju. Przeważającą ilość ropy naftowej importuje się z zagranicy, głównie z Albanii, Austrii, Rumunii, Rosji i Persji. Ropa ta jest dość różnorodna pod względem składu (asfaltowa, półasfaltowa, bezparafinowa i parafinowa), co powoduje z kolei dużą różnorodność własności otrzymywanych z niej asfaltów (opinie o programie).

Ciężar właściwy

Posiadany zapas ropy naftowej, krajowej lub importowanej, przerabiany jest w naszych rafineriach, zarówno w urządzeniach do destylacji kotłowej starego typu, jak też urządzeniach wieżowych jedno- i dwustopniowych. Różnorodność ropy stwarza duże trudności przy ujednostajnianiu jakości asfaltu i dostosowywaniu go do istniejących norm i wymagań budownictwa.
Ilość asfaltów projektowana do produkcji np. w roku 1954 wynosiła ok. 95 tys. ton, z czego około połowa przeróbki przypadała na rafinerię w Trzebini (segregator aktów prawnych).
Głównym surowcem, który dostarcza ponad połowę asfaltów tzw. przemysłowych, używanych głównie do izolacji przeciwwilgociowej, a przede wszystkim do produkcji papy dachowej, jest importowana ropa asfaltowa o zawartości asfaltu przewyższającej 50%. Asfalty z tej ropy zawierają tylko ok. 1% parafiny, a więc są praktycznie bezparafinowe, natomiast posiadają znaczną ilość siarki, wynoszącą średnio 7%.

Jako drugi rodzaj surowca przerabiana jest również ropa importowana bezparafinowa o zawartości ok. 15% asfaltu. Dalszym surowcem jest ropa importowana i krajowa o zawartości w asfalcie parafiny ok. 3%, a siarki ok. 5%. Udział tej ropy jest niewielki.
Pozostałą ilość asfaltów produkuje się z krajowej ropy parafinowej. Asfalty te odznaczają się niską ciągliwością i dość dużą zawartością parafiny (promocja 3 w 1).

W normach polskich przy badaniu własności asfaltów przemysłowych i drogowych zostały przyjęte następujące oznaczenia jako obowiązujące:
- ciężar właściwy,
- temperatura mięknienia,
- penetracja,
- ciągliwość,
- odparowalność i związane z nią zmiany własności asfaltu,
- temperatura zapłonu i temperatura palenia,
- zawartość składników nierozpuszczalnych w dwusiarczku węgla,
- temperatura łamliwości.