Awarie szeregu nabrzeży oczepowych

Prostszy w użyciu jest sposób drugi, można więc posługiwać się nim także, gdy wartość parcia wyznacza się metodami półempirycznymi, a nawet teoretycznymi, stosując odpowiednio mniejsze współczynniki cząstkowe bezpieczeństwa ze względu na większą dokładność metod, a więc np. fk = 1,40 a fz = 1,15 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Awarie szeregu nabrzeży oczepowych, zakotwionych za pomocą płyt lub ścian pionowych prawidłowo przeliczonych według zasad klasycznych, z zachowaniem klasycznego odstępu elementu kotwiącego od ścianki szczelnej, dały powód do stwierdzenia, że w pewnych warunkach te klasyczne metody wymiarowania odległości zakotwienia od ścianki są niewystarczające (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szczególnie zachodzi to wtedy, gdy niżej położone warstwy gruntu są słabe i przykryte warstwą wytrzymałą, dającą - zdawałoby się - wystarczający odpór dla zakotwienia (uprawnienia budowlane). W takich wypadkach istnieje możliwość powstania głębiej położonej powierzchni odłamu, wzdłuż której może nastąpić przezwyciężenie wytrzymałości gruntu na ścinanie i przesunięcie położonej nad nią bryły gruntu, a w konsekwencji i wychylenie nabrzeża ku basenowi portowemu.
Według Kranza niebezpieczna powierzchnia odłamu przechodzi przez dolną krawędź płyty kotwiącej oraz przez dolną krawędź ścianki szczelnej (jeżeli nie jest ona utwierdzona w gruncie), a do obliczeń statycznych można przyjmować ją jako płaszczyznę (program egzamin ustny).

Odnośne dodatkowe obliczenie stateczności nabrzeża przeprowadza się rozpatrując równowagę klina gruntu zawartego między klinem odłamu napierającym na ściankę szczelną a wspomnianą miarodajną dolną płaszczyzną odłamu. Klin gruntu pokryty jest kreskowaniem. Na klin ten działają: jego ciężar Gh parcie czynne gruntu na tylną ścianę płyty kotwiącej Zh parcie klina odłamu G (które można wyznaczyć jako wypadkową z ciężaru klina odłamu G0 i parcia czynnego tego klina na ściankę szczelną Zr - znanego z obliczenia ścianki szczelnej) oraz siła w kotwie K. Z kolei omawiany klin napiera na grunt niżej położony, wzbudzając jego oddziaływanie (reakcję) Q (opinie o programie).

Grunt między poziomami

Dla zapewnienia stateczności klina oddziaływanie gruntu Q nie może odchylać się od normalnej do płaszczyzny odłamu o kąt większy niż kąt tarcia wewnętrznego (p. Tarcie to przeciwdziała przesunięciu klina, a jeżeli płaszczyzna odłamu znajduje się w gruncie spoistym, to poza tym przesunięciu klina przeciwdziałać będzie również i spójność gruntu, S = cl (segregator aktów prawnych).
Jeżeli wykreślimy wielobok wszystkich wymienionych sił, zakładając maksymalne dopuszczalne odchylenie oddziaływania podłoża od normalnej.

Gdy grunt, w którym znajduje się dolna płaszczyzna odłamu, nie odznacza się spójnością (c = 0), wówczas wielobok sił jest prostszy.
Gdy grunt między poziomami, wśród których przebiega dolna płaszczyzna odłamu, jest uwarstwiony, obliczenie nieco się komplikuje i może być przeprowadzone drogą pewnego przybliżenia. Dzieli się wówczas całą bryłę gruntu znajdującą się za ścianką szczelną (łącznie z klinem odłamu parcia czynnego) na paski pionowe, wyznaczając granice pomiędzy nimi w punktach przecięcia się dolnej płaszczyzny odłamu ze stropami poszczególnych warstw. Z kolei należy wyznaczyć ciężary własne każdego z pasków oraz dopuszczalne odchylenia odpowiadających im oddziaływań podłoża wyrażone kątami tarcia wewnętrznego gruntu w poszczególnych warstwach (promocja 3 w 1).