Badania asfaltów upłynnionych

Zawartość rozpuszczalnika w asfaltach upłynnionych i jego granicę wrzenia oznacza się w drodze destylacji normalnej w aparacie Englera, przyjętym w przemyśle naftowym do badania granic wrzenia benzyny i nafty. Zawartość asfaltu oznacza się przez zważenie pozostałości z próbki 200 g, poddanej destylacji (program uprawnienia budowlane na komputer).
Próbę nakładania i wysychania przeprowadza się przez rozprowadzenie pędzlem badanego materiału na suchą i wyprawioną powierzchnię betonu. Obserwacji nałożonej warstwy należy dokonać po 6 i 24 godzinach od chwili nałożenia.

Badania lepików na gorąco. Lepiki stosowane na gorąco bez wypełniaczy, poza badaniem spływności opisanym poniżej, bada się metodami zaleconymi przy badaniach asfaltów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Badania mas izolacyjnych i lepików na zimno. Badanie zużycia masy na jednostkę powierzchni. Próbkę masy 50-^-100 g, odważoną z dokładnością do 0,1 g, nakłada się za pomocą łopatki na suchą płytkę betonową o powierzchni dokładnie wymierzonej, nie mniejszej niż 100 cm2, warstwą grubości 1-2 mm i przez zważenie pozostałej masy oblicza się zużycie masy na 1 m2. W przypadku zużycia większego niż 3 kg na 1 m2 powierzchni należy masę odrzucić jako zbyt gęstą. Badanie to powinno być wykonane w temperaturze 18 ±2°C (uprawnienia budowlane).
Badanie czasu wysychania masy. Płytkę betonową, powleczoną masą, pozostawia się w temperaturze 18 ±2°C na 48 godzin i po upływie tego czasu bada stopień jej wysychania przez dotyk palcem. Dobra masa powinna być w dotknięciu elastyczna, lecz nie przylepiać się do palców i nie brudzić ich.

Masa, która przy tej próbie przylepia się do palców lub przy dotknięciu silnie brudzi palce, nie nadaje się do użytku, jako schnąca zbyt wolno (program egzamin ustny).
Badanie odporności masy na działanie wody. Płytkę betonową, powleczoną masą, po suszeniu w ciągu 48 godzin w temperaturze 18 ±2°C, umieszcza się w aparacie do badania przesiąkliwości papy i poddaje przez 5 godzin działaniu 150-milimetrowego słupa wody.
Po upływie tego czasu powierzchnia warstwy izolacyjnej nie powinna wykazywać zmian, a na znajdującym się pod nią betonie nie powinno być śladów wilgoci lub zacieków. Masa, która próby tej nie wytrzymuje, nie nadaje się do użytku (opinie o programie).

Badanie odporności masy

Badanie odporności masy na wpływy temperatur do 40 C. Płytkę betonową, powleczoną masą, po suszeniu w ciągu 48 godzin w temperaturze 18 ±2°C, umieszcza się pionowo w suszarce, nagrzanej do temperatury 40°C, na przeciąg 1 godziny. Dobra masa izolacyjna powinna wykazywać co najwyżej lekkie sfalowanie powierzchni. Masę, która spływa lub ścieka, należy odrzucić jako niewytrzymałą na wpływy temperatury.

Zawartość składników lotnych. Odważoną próbkę badanego lepiku w ilości ok. 10 g należy umieścić w wysuszonym wytarowanym płaskim cylindrycznym naczyniu szklanym lub metalowym o średnicy dna 5-s-7 cm, a następnie odparować w suszarce, nagrzanej do temperatury 160 ±2°C, w ciągu 5 godz. Po wystudzeniu w eksykatorze należy próbkę zważyć powtórnie i obliczyć procentową stratę na ciężarze (segregator aktów prawnych). Strata ta określa zawartość składników lotnych. Ważenie próbki należy wykonywać z dokładnością do 0,01 g.

Czas wysychania na powietrzu. Na powierzchnię betonowej płyty należy nałożyć łopatką lepik jednolitą, równomierną, możliwie cienką warstwą. Płytkę z rozsmarowanym lepikiem należy pozostawić w temperaturze 20°C na przeciąg 48 godzin. Po upływie tego czasu powierzchnia lepiku może być jeszcze miękka w dotknięciu palcem, lepik nie powinien przywierać do palca przy dotknięciu.
Badanie właściwości składników stałych.

Pozostałość lepiku na zimno po odparowaniu rozpuszczalnika bada się na:
- temperaturę mięknienia metodą „Pierścień i Kula” wg PN-49/C-04021,
- ciągliwość wg PN-71/C-04132,
- temperaturę łamliwości metodą Fraassa wg PN-52/C-04130,
- spływność na blasze falistej w temperaturze 65°C (promocja 3 w 1).