Badania drewna

W dawniejszych pracach laboratoryjnych stosowano zasadę badania drewna w stanie powietrznosuchym, po długim okresie sezonowania próbek w pomieszczeniach laboratoryjnych, bez określenia wilgotności. Od metody tej odstąpiono, gdyż nie daje ona ani wymaganej dokładności, ani nie zapewnia porównywalności wyników. Stan powietrznosuchy jest pojęciem względnym, zmieniającym się w zależności od warunków klimatycznych danego kraju i od pory roku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tak np. wilgotność drewna w stanie powietrzno-suchym wynosi w Polsce i w Rosji 13-20%, we Francji 8-18%, w USA przeciętnie 12%, w krajach podzwrotnikowych przeciętnie 20%. Chcąc uzyskać porównywalne liczby, trzeba przeliczyć wyniki uzyskane przy różnych stopniach wilgotności na wspólny poziom porównawczy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Doprowadzenie próbek do tego samego, z góry określonego poziomu wilgotności wymaga klimatyzowania próbek w komorach klimatyzacyjnych, w których można regulować temperaturę i wilgotność względną powietrza, ustalając je na poziomie odpowiadającym z góry założonej równowadze higroskopijnej drewna. Komory klimatyzacyjne zastąpić można szczelnymi naczyniami, w których próbki sezonuje się w obecności chłonących wilgoć związków chemicznych (np. kwas siarkowy) o odpowiednio dobranym stężeniu.

Klimatyzowanie próbek wymaga kosztowniejszych urządzeń. Z tego względu stosuje się często przeliczanie wyników na określony poziom wilgotności. Na Kongresie Międzynarodowego Związku Badania Materiałów w Brukseli w roku 1906 za wspólny poziom porównawczy przyjęto wilgotność 15% wyrażoną w odniesieniu do ciężaru drewna całkowicie suchego. W Niemczech przyjęto obecnie za poziom porównawczy wilgotność drewna 12% (uprawnienia budowlane).

Zależność między wytrzymałością na ściskanie a wilgotnością drewna. Analogiczne wykresy sporządzić można dla poszczególnych gatunków drewna oraz dla różnych rodzajów wytrzymałości.

Drewno konstrukcyjne

Z wykresu wynika, że zależność między wytrzymałością drewna a wilgotnością ma w granicach 5-20% wilgotności przebieg zbliżony do prostoliniowego. W granicach tych zachodzi między wytrzymałością a wilgotnością stosunek odwrotnie proporcjonalny: wzrost wilgotności powoduje obniżenie wytrzymałości, spadek wilgotności pociąga za sobą wzrost wytrzymałości (program egzamin ustny).
Drewno konstrukcyjne stosuje się często przy wilgotności innej niż 15% (opinie o programie)..

Przy pomocy podanego wzoru należy przeliczyć wytrzymałości drewna przy 15% wilgotności na wymagany poziom wilgotności i wprowadzać do obliczeń wartości zredukowane. W kopalniach np. na skutek zawilgocenia i specyficznych warunków klimatycznych, higroskopijna równowaga drewna utrzymuje się na wysokim poziomie. W tych warunkach statyczne obliczenia obudowy górniczej na podstawie tabelarycznych wytrzymałości drewna przy 15% wilgotności byłoby błędem. Wytrzymałość drewna należy zredukować do właściwego w danych warunkach poziomu wilgotności, pamiętając, że przeliczenia wzorem Bauschingera można wykonywać z przybliżoną dokładnością w granicach 8-20% wilgotności, oraz że drewno ma najniższą wytrzymałość przy wilgotności punktu nasycenia włókien (około 30%) (segregator aktów prawnych).

Jako zasadę orientacyjną przyjmuje się, że badania wytrzymałościowe drewna powinny być przeprowadzane w granicach wilgotności 8-20 gdyż poza tym przedziałem przeliczenie daje wyniki zbyt niedokładne. Polskie normy dla badania drewna przy odbiorach kontrolnych zacieśniają ten przedział do granic 10-20% wilgotności.

Dla dokładnych badań ustala się wartość współczynnika oddzielnie dla poszczególnych gatunków.
Wpływ budowy i obróbki drewna na jego własności mechaniczne.
Wpływ budowy drewna.

Odchylenie przebiegu włókien od kierunku równoległego do podłużnej osi drewna powoduje obniżenie jego wytrzymałości; spadek wytrzymałości zwiększa się w miarę wzrostu kąta odchylenia. Z tego względu skręt włókien stanowi poważną wadę, zwłaszcza w drewnie konstrukcyjnym (promocja 3 w 1).
W miarę wzrostu ciężaru właściwego wzrasta wytrzymałość drewna, równocześnie zaś zmniejsza się zróżnicowanie mechanicznych własności w poszczególnych kierunkach anatomicznych.