Badania gruntu

Jak już poprzednio podkreślono, przy projektowaniu fundamentów należy szczególną uwagę zwrócić raczej na różnicę osiadań niż na osiadanie całkowite. Jednak jak wiadomo, jest znacznie trudniej wyznaczyć różnice osiadań niż osiadanie całkowite. Pochodzi to stąd, że na wartość różnicy osiadań w dużym stopniu wpływa niejednorodność gruntu naturalnego, ale również zdolność samej konstrukcji do „przesklepiania” nad słabymi odcinkami fundamentu i podłoża (program uprawnienia budowlane na komputer). W przypadku znaczącej budowli opłaci się zazwyczaj wykonać dokładne badania gruntu w celu umiejscowienia słabszych i mocniejszych obszarów podłoża, a następnie przeprowadzić wnikliwą analizę zależności przemieszczeń fundamentu i sił występujących w konstrukcji. W przypadku budowli o mniejszym znaczeniu w zasadzie wystarcza wyznaczenie z doświadczenia zależności między osiadaniem ostatecznym i różnicą osiadań, a następnie ustalenie kryterium projektowania na podstawie dopuszczalnego osiadania całkowitego. Wyniki pomiarów budynków istniejących posadowionych na gruntach ziarnistych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zaobserwowane wartości odkształceń kątowych d/l w funkcji maksymalnej różnicy osiadań.

Chociaż wartość stosunku d/l wyznacza różnica osiadań między sąsiednimi słupami, to największa różnica osiadań może również wystąpić między słupami znacznie od siebie oddalonymi (uprawnienia budowlane). Krzywa na wykresie przedstawia średnie wartości osiadań badanych punktów. Zależności między największą różnicą osiadań a osiadaniem ostatecznym. Linia narysowana jako górna obwiedni oznacza, że największa różnica osiadań może się równać osiadaniu całkowitemu, tzn. że jeden ze słupów prawie nie osiada. W zasadzie największa różnica osiadań jest mniejsza niż osiadanie całkowite⁰. Praktyczne zastosowanie tych zależności (program egzamin ustny).

Konstrukcja żelbetowa

Najpierw należy przyjąć dopuszczalną wartość dla danego rodzaju budynku. Następnie za pomocą krzywych należy wyznaczyć największą różnicę osiadań oraz największe dopuszczalne osiadanie całkowite. Oczywiście osiadanie wyznaczone metodami, o których będzie powinno być mniejsze niż wartości dopuszczalne. Dla budynków użyteczności publicznej na ogół przyjmuje się wartość dopuszczalnego osiadania całkowitego równą 2,5 cm (opinie o programie). Wyznaczyć wartość dopuszczalnego osiadania ostatecznego, które nie wywołuje spękań ścian murowanych budynku jednokondygnacyjnego o konstrukcji żelbetowej, ścianach osłonowych z cegły.

Na początku naszych rozważań o metodach wyznaczania nośności fundamentów omówimy nośność graniczną fundamentu, którego długość jest wielokrotnie większa od szerokości (segregator aktów prawnych). Tego rodzaju fundamenty zazwyczaj stosuje się przy posadawianiu ścian budynków oraz ścian oporowych. Istnieją metody pozwalające na wyznaczenie nośności granicznej takich fundamentów. W następnych punktach omówimy, jak dostosowano w wyniku doświadczeń rozwiązania teoretyczne do wyjaśnienia skutków miejscowego zniszczenia przez ścinanie przy różnych kształtach.

Przy tego rodzaju zagadnieniach projektowania fundamentów zazwyczaj należy opierać się na wynikach sondowań w celu wyznaczenia kąta tarcia. Bezpośrednio wyznaczyć współczynniki nośności gruntu na podstawie liczby uderzeń sondy. Ponieważ wyznaczanie właściwej wartości 0 z liczby uderzeń sondy jest zwykle niepewne, dlatego wprowadza się stosunkowo duże współczynniki bezpieczeństwa (co najmniej 3) przy wyznaczaniu nośności fundamentów(promocja 3 w 1). Mała niedokładność przy wyznaczaniu kąta 0 znacznie zaburza dokładność wyznaczanych współczynników nośności gruntów. Na przykład nośność z przykładu 14.8 wynosząca 256 T/m ściany wyniosłaby tylko 112 T/m ściany, gdyby do obliczeń przyjęto kąt 32°, a nie 35°. Można oczywiście zadać pytanie, dlaczego po przestudiowaniu tylu metod teoretycznych powracamy do niedokładnych związków empirycznych stosując duże współczynniki bezpieczeństwa. Powody są proste.