Badania nośności haków

Poczynając od tej chwili (która często następuje już przy małych naprężeniach w stali), głównie hak przenosi siłę rozciągającą z pręta na beton i to nie tylko przez zaklinowany koniec, ale również przez nacisk swoją wewmętrzną powierzchnią. Nacisk ten jest największy przy początku haka. Wywołuje on w całym elemencie betonowym naprężenie poprzeczne (rozsadzające), które po przekroczeniu naprężeń dopuszczalnych wywołuje zniszczenie elementu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najpierw powstaje rysa na wewnętrznej powierzchni poza początkiem haka. Rysa ta powiększa się wraz ze wzrostem siły rozciągającej w kierunku pręta stalowego. Następnie występuje podział na dwie rysy. Tworzy się klin. Dalej rysy szukają sobie najłatwiejszej drogi do zewnętrznej powierzchni betonu i powodują odłupywanie się bocznej otuliny haka w najcieńszym miejscu. Zbrojenie poprzeczne, z wyjątkiem spirali, wywiera tu stosunkowo niewielki wpływ (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Czynniki wpływające na nośność haków.

Badania nośności haków wykazały, że wywiera na nią wpływ wiele czynników, jak:
a. wytrzymałość betonu,
b. przyczepność,
c. średnica pręta,
d. średnica haka,
e. kształt haka,
f. rozmieszczenie haków,
g. otulina betonowa,
h. rodzaj zbrojenia poprzecznego,
i. naprężenia w betonie.

We wspomnianych już badaniach Bauera [3], porównując wyniki otrzymane z 9 jednakowych prób serii A i B widać, że nośność haka jest proporcjonalna do wytrzymałości betonu na zginanie Rg, a tym samym do wytrzymałości betonu na rozciąganie Rf (uprawnienia budowlane).

Przekroczenie granicy plastyczności

W badaniach tych część elementów próbnych serii A i B była badana przy zachowaniu przyczepności prostego odcinka przed hakiem, a w części elementów wyeliminowano przyczepność. W serii A o wytrzymałości betonu Rk = 300 kG/cm2 nie było różnicy w uzyskanych wartościach obciążeń maksymalnych między elementami, w których przyczepność betonu do stali była zachowana a elementami, w których przyczepność wyeliminowano. Zjawisko to należy przypisać faktowi, że wcześniej uzyskano przekroczenie granicy plastyczności stali, niż przezwyciężenie nośności haka (program egzamin ustny).

W elementach serii B o wytrzymałości betonu Rk = 160 at, obciążenie maksymalne wypadło znacznie wcześniej, niż naprężenia w stali osiągnęły granicę plastyczności, czyli została przezwyciężona nośność haków. Zaobserwowano przy tym, że przyczepność na prostym odcinku pręta wraz ze wzrostem naprężeń w stali szybko spada i zanika przy przekroczeniu granicy plastyczności przez stal. Maksymalna wartość przyczepności występuje znacznie wcześniej, jeszcze przed momentem, w którym hak osiąga granicę swej nośności. Rola przyczepności sprowadza się do opóźnienia ruchów wkładki. Dla zilustrowania wpływu przyczepności na nośność haka, podajemy za Bauerem wykres oporu przeciw wyciągnięciu samego odcinka prostego wkładki oraz wykres oporu samego haka. Najwyższy wykres wyraża opór łączny (opinie o programie).

Badania Bauera przeprowadzone na prętach średnic od 12 do 40 mm nie wykazały wpływu średnicy pręta na nośność haka. Natomiast w badaniach Saligera z 1912 r. widać wyraźnie wpływ średnicy pręta na nośność zakotwienia. Saliger badał jednak zakotwienie pręta łącznie za pomocą haka i przyczepności. Nie można więc z tych badań wyciągnąć wniosku, czy rzeczywiście średnica pręta wywiera wpływ na nośność haka. Natomiast wyraźny jest wpływ średnicy haka (segregator aktów prawnych). Nośność haka wzrasta ze wzrostem jego średnicy. Udowodnił to przede wszystkim Possey przeprowadzając w 1928 r. doświadczenie nad nośnością haków w zależności od ich średnicy. Przyjął on haki o średnicy od 2,5 do 7 8 oraz haki proste.

Według Bauera duże haki łatwiej poddaje się wyciąganiu od małych, lecz wpływa to tylko w nieznacznej mierze na wzajemny stosunek nośności haków dużych i małych. Przed hakami daje się przeważnie proste odcinki. Wydłużenie ich ułatwia poddanie się haka i odgrywa decydującą rolę w jego nośności (promocja 3 w 1).