Badanie uziarnienia piasku

Piaski używane do budowy nawierzchni bitumicznych są materiałem bardzo ważnym. Stanowią one ważny składnik wielu typów nawierzchni bitumicznych, jak asfalt lany, asfalt lany nawierzchniowy, beton asfaltowy itp.; w przypadku asfaltu piaskowego stanowią one nawet materiał wyłączny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dobry piasek musi odpowiadać następującym warunkom:

• powinien mieć odpowiednie uziarnienie,
• poszczególne ziarna powinny być w dobrym stanie (niezwietrzałe),
• nie powinien zawierać szkodliwych domieszek (gliny),
• mieć odpowiedni ciężar właściwy i objętościowy, wskazujący na małą ilość pustych przestrzeni (próżni) między poszczególnymi ziarnami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ziarna piasku powinny składać się z kwarcu, nie zawierać zanieczyszczeń pyłowych na swych powierzchniach, odznaczać się dużą twardością i wytrzymałością. Piasek rzeczny odznacza się większą czystością i ziarnami zaokrąglonymi, w przeciwieństwie do piasku kopalnego o ziarnach z ostrymi krawędziami często z domieszkami gliniastymi (uprawnienia budowlane).

Niepożądanymi składnikami piasków są zwietrzałe ziarna skaleni, nugitu lub hornblendy, kawałki skał zwietrzałych, blaszki biotytu, często spotykane w piaskach okolic podgórskich. Składniki obniżają wartość użytkową piasku, uniemożliwiając często jego stosowanie. Z domieszek szkodliwych dla piasku należy wymienić przede wszystkim glinę, której zawartość w większym procencie uniemożliwia użycie piasku do budowy nawierzchni bitumicznych (program egzamin ustny).

Uziarnienie piasku

W celu usunięcia domieszek gliniastych stosuje się zwykle przy produkcji masy asfaltowej odpylacze (ekshaustory) usuwające części gliniaste (przechodzące przez sito ASTM nr 200). Wolne przestrzenie między ziarnami wypełnia się specjalnymi mączkami mineralnymi (wypełniaczami) (opinie o programie).

Badanie piasków obejmuje: badanie jakości, wyglądu i jednorodności ziarn, badanie uziarnienia, ustalenie stopnia zanieczyszczenia i oznaczenie ciężaru właściwego i objętościowego. Jakość, wygląd i jednorodność ziarn piasku bada się makroskopowo za pomocą lupy lub pod mikroskopem. Notuje się kształt ziarn, wygląd ich powierzchni, jakość, jednorodność, obecność ziarn zwietrzałych oraz domieszek gliniastych i organicznych. Zależnie od pochodzenia, rozróżniamy następujące rodzaje piasków: piasek rzeczny, kopalny, wydmowy i morski. Ziarna piasku dzielimy ze względu na kształt na: ziarna o ostrych krawędziach, ziarna okrągłe, nieprawidłowe i płaskie.

Uziarnienie piasku ma zasadnicze znaczenie i decyduje w głównej mierze o przydatności piasku do budowy nawierzchni bitumicznych typu betonowego. Ziarna piasku mają za zadanie bądź wypełnienie wolnych przestrzeni między grubszymi ziarnami grysu, np. w betonie asfaltowym, bądź też muszą tworzyć same szkielet mineralny, np. w asfalcie piaskowym. Tak w jednym, jak i w drugim przypadku ma to na celu utworzenie mieszaniny o największej gęstości (ciężarze objętościowym), zawierającej tym samym ,.minimum próżni" (segregator aktów prawnych).

Uziarnienie badanego piasku ustala się przez analizę sitową. Do analizy uziarnienia piasku używa się kompletu sit (ASTM) nr 10, 20, 30, 40, 50, 80, 100 i 200. Do budowy nawierzchni bitumicznych stosowane są piaski wykazujące małą zawartość lub zupełny brak ziarn powyżej 2,00 mm, pozostających na sicie nr 10, jak również bardzo drobnych, przechodzących przez sito nr 200 (0,074 mm).

Około 10 9 mączki wsypuje się do cylindra miarowego o pojemności 150 cm", zaopatrzonego w szklany korek. Z biurety wlewa się do cylindra 150 cm^:; roztworu zawierającego 10 g asfaltu rozpuszczonego w litrze benzenu czystego. Po dokładnym wykłóceniu i 10-minutowym odstaniu zawartość cylindra odsącza się przez sączek, przy czym pierwsze 1 - 10 cm’¹ przesącza się w celu uniknięcia błędów spowodowanych adsorpcją przez sączek (promocja 3 w 1). Z pozostałego przesączu odmierza się pipetą 10 cm", odparowuje się do stałego ciężaru, odważa pozostały bitum i następnie oblicza adsorpcję.