Barwy otoczenia

Należy unikać zbyt jasnych i wyraźnych barw otoczenia, zarówno ścian pokoju, w którym przeprowadza się badanie kamienia, jak i bliższych przedmiotów. Nieobojętna jest barwa stołu, a nawet ubrania.
O tym jak barwy otoczenia mogą wpływać na wrażenie oka ludzkiego, które jest narządem niedoskonałym, świadczy proste
zaświadczenie, które każdy może bez trudu przeprowadzić (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obserwując umieszczone obok siebie trzy barwne pola czerwone, purpurowe i niebieskie natychmiast można spostrzec, że jednostajnie zabarwione pole środkowe nabiera charakteru pod względem barwy; w sąsiedztwie pola czerwonego purpurowa barwa środkowego pola przyjmuje odcień niebieskawy, a w sąsiedztwie pola niebieskiego nabiera ona wyraźnie czerwonawego.
Szczególnie duży wpływ na odcienie barw badanego kamienia wywiera tło, na którym jest on umieszczony (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z tego też względem niektórym kamieniom szlachetnym daje się barwne podkład- które korzystnie wpływają na barwy podnosząc ich efekt.
Minerały dzieli się zwykle na barwne i zabarwione.

Pierwsze i nich, zwane również (tj. o własnej barwie), minerałami o stałej, charakterystycznej barwie (uprawnienia budowlane). Malachit ma narwę zieloną, azuryt niebieską, piryt złocistożółtą, cynober czerwoną itd. W tym wypadku barwa jest związana z obecnością pierwiastka będącego istotnym składnikiem minerału i stanowi niezmienną, charakterystyczną cechę minerału.
Natomiast minerały zabarwione, czyli allochromatyczne (tj.
barwie obcej), są rozmaicie zabarwione, co jest wynikiem zadartych w nich drobnych domieszek różnych pierwiastków. Tak np. fluoryt może być bezbarwny, biały, zielony, czerwonawy, różowy, niebieski, brunatny (program egzamin ustny).

Kwarc

Podobnie kwarc może występować w wielu odmianach różniących się barwą. Obok bezbarwnego, przezroczystego kryształu górskiego znane są: fioletowy ametyst, żółty cytryn, ciemnobrunatny i czarny kwarc zadymiony oraz kwarc barwy różowej.
Niektóre pierwiastki wchodzące w skład kamieni szlachetnych, np. tlen, glin, wapń, potas, sód, beryl lub fosfor, nie oddziałują na barwę. Obecność natomiast takich pierwiastków, jak żelazo, chrom, mangan, tytan, wanad, miedź lub nikiel wyraźnie opływa na zabarwienie kamienia.

Skład chemiczny czerwonych rubinów i niebieskich szafirów jest zasadniczo identyczny, o ile chodzi o główne pierwiastki (opinie o programie). Oba te kamienie szlachetne są bowiem odmianami minerału korundu tlenek glinu A1203). Czerwoną barwę rubinu powoduje mała domieszka chromu, natomiast niebieska barwa szafiru pochodzi :-d domieszki żelaza i tytanu. Podobnie domieszka chromu powołuje barwę szmaragdu, który jest odmianą minerału berylu, będącego zwykle barwy żółtawej. Inna natomiast odmiana berylu ikwamaryn jest barwy jasnoniebieskiej, co powoduje domieszka żelaza.
Niektóre odmiany kwarcu, kalcytu lub diamentu, pochłaniają część światła, które przez nie przechodzi. Zjawisko to nazywa się absorpcją. Absorpcja światła, występująca nawet w ciałach bezbarwnych, może obejmować równomiernie wszystkie części światła białego (segregator aktów prawnych).

Intensywność światła przechodzącego ulega wtedy osłabieniu, co jest widoczne zwłaszcza w grubszych kryształach lub wyciętych z nich płytkach. Ciała takie robią wrażenie mlecznobiałych.
W wielu przypadkach pochłanianie światła nie jest takie samo dla wszystkich barw; niektóre zakresy fal ulegają silniejszej absorpcji, co w rezultacie daje wrażenie barwy.

Przy pochłonięciu jakiejś barwy występuje barwa dopełniająca. Barwą dopełniającą do pomarańczowej jest barwa jasnoniebieska, do żółtej ciemnoniebieska, do zielonożółtej fiołkowa. W zależności od absorpcji oko ludzkie odbiera różne wrażenia barwne (promocja 3 w 1). Minerał czerwony pochłania wszystkie barwy z wyjątkiem tych, które razem wytwarzają wrażenie czerwieni, a minerał czarny absorbuje cały zakres widma.