Beton do wyrobu pali prefabrykowanych

Wymagania stawiane betonowi, z którego wykonuje się pale prefabrykowane, są na ogół wyższe od wymagań stawianych betonowi do konstrukcji naziemnych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Beton do takich pali musi odznaczać się bowiem nie tylko dużą wytrzymałością, ale i znaczną szczelnością. Wymagania te są tym wyższe, im dłuższe są pale.
Marka cementu nie powinna być niższa niż 250, gdy pale nie przekraczają długości 10 m, oraz nie mniejsza niż 350, gdy pale są dłuższe niż 10 m. Do pali, które mają się stykać w przyszłości z wodą agresywną, należy stosować cementy specjalne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Tak na przykład pale przeznaczone do gruntów bagiennych powinny być wykonywane przy użyciu cementu glinowego, pale przeznaczone do budowli morskich przy użyciu cementu hutniczego itp.
Duże wymagania należy postawić również kruszywu, które powinno być twarde, otoczakowe (żwir i piasek naturalny), powinno mieć dobre uziarnienie o krzywych przesiewu przebiegających w miarę możności pośrodku obszaru dobrego uziarnienia (podanego np. w normie FN/B-06250), a także powinno odznaczać się optymalnym punktem piaskowym zbliżonym do 33% (uprawnienia budowlane).

Kruszywo takie zapewni dużą szczelność betonu. Domieszka grysu o dużej wytrzymałości (np. bazaltowego) powiększa wprawdzie wytrzymałość betonu, lecz raczej nigco obniża jego szczelność, jest zatem wskazana tylko w tych wypadkach, gdy żądana jest szczególnie duża wytrzymałość betonu (np. przy palach narażonych trwale na zginanie po wbudowaniu w konstrukcję fundamentu, palach sprężonych itp.).
Zaleca się osiąganie wysokiej marki betonu, tym wyższej, im większa jest długość pala. Gdy pale odgrywają szczególnie dużą rolę, marka betonu nie powinna być niższa od 450, przy palach w konstrukcjach o znaczeniu podrzędnym można obniżyć markę do 250, a nawet gdy chodzi o pale krótsze niż 10 m - do 200.

Dla zapewnienia szczelności, a także większej trwałości w warunkach stykania się z agresywną wodą gruntową lub powierzchniową należy stosować podwyższone ilości cementu, dochodząc nawet do 400 kG na 1 m3 świeżego betonu.

Pale żelbetowe ciągłe

Najodpowiedniejsza konsystencja świeżego betonu do pali jest gęstopla- styczna. Wskaźnik wodno-cementowy powinien być mniejszy od 0,5 (najlepiej 0,45-0,48) (program egzamin ustny).
Ewentualne sztuczne powiększenie szczelności betonu przez dodanie domieszek plastyfikujących jest celowe pod warunkiem uprzedniego wyznaczenia w laboratorium ich składu, najodpowiedniejszego w danych warunkach. Beton w czasie wykonywania pali należy z reguły wibrować przy użyciu wibratorów wgłębnych lub stołów wibracyjnych. Może się również okazać celowe odpowietrzanie betonu.
W odniesieniu do pali sprężonych wymagania dotyczące betonu są jeszcze wyższe, szczególnie jeśli chodzi o wytrzymałość. Musi bowiem być zapewnione możliwie jak najdalej idące zmniejszenie odkształceń betonu, w celu utrzymania na stałe sprężenia oraz obniżenia jego strat do minimum (opinie o programie).

Z tych względów betony do pali sprężonych powinny mieć markę nie niższą niż 400, a niejednokrotnie, zwłaszcza przy palach dłuższych, powinno się projektować beton o jeszcze wyższych markach - do 600 i wyżej.
Pale żelbetowe ciągłe (o pełnej długości, zwykłe),

Pale o pełnym przekroju (segregator aktów prawnych). Żelbetowe pale o pełnym przekroju otrzymują najczęściej przekrój poprzeczny kwadratowy, z lekko sfazowanymi (ściętymi) narożami. Jedynie pale, które po wbudowaniu w konstrukcję mają trwale przenosić momenty zginające, mogą mieć przekrój prostokątny w celu lepszego wyzyskania zbrojenia i powiększenia wskaźnika wytrzymałości przekroju.

Zagłębia się je wówczas w grunt w taki sposób, aby płaszczyzna momentów zginających była równoległa do dłuższego boku przekroju.
W tych samych warunkach używa się pali dwuteowych, które jednak ze względu na bardziej skomplikowaną produkcję stosowane są rzadko. Zaletą ich jest znacznie mniejszy ciężar niż pali kwadratowych lub prostokątnych przy tym samym praktycznie udźwigu (promocja 3 w 1).