Beton ze spiekanych glin niepęczniejących

Elinzon, Wasilków i Popow podają, że dla kruszywa spiekanego z popiołów lotnych z uralskich zakładów TEC uzyskano, w zależności od doboru uziarnienia i ilości cementu, beton o wytrzymałości 1654-224 kG/cm2 przy marce 200 i 300 wartość modułu sprężystości Eb równą 182 i 202 • 103 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytrzymałość 28-dniowa betonu wynosiła odpowiednio. 342 kG/cm2 i 348 kG/cm2. Beton wykonano stosując jako frakcje drobne pokruszone spieki popiołów lotnych. W przypadku użycia jako frakcji drobnych popiołów lotnych nie spiekanych dla marek 200 i 300 uzyskano wytrzymałości 28-dniowe 327 kG/cm2 i 316 kG/cm2 oraz zdecydowanie niższe wartości Ei, - 130 • 103 kG/cm2 i 149 • 103 kG/cm2. Przebieg funkcji O/E ściskanych próbek dla omawianych betonów. Jak wynika z wykresów betony z dodatkiem popiołów lotnych charakteryzują się większą odkształcalnością.
Betony ze spiekanych glin niepęczniejących znalazły duże zastosowanie w Rosja. Z kruszywa tego wykonywane mogą być betony od izolacyjnych (jamistych) o wytrzymałości 10 kG/cm2 do konstrukcyjnych o wytrzymałości 300 kG/cm2. Opracowane przez Instytut Naukowo-Badawczy Materiałów Budowlanych w Mińsku „Wytyczne stosowania agloporytobetonu w konstrukcjach betonowych i żelbetowych” (program uprawnienia budowlane na komputer).

Badania przeprowadzone przy użyciu agloporytu o ciężarze nasypowym frakcji 4-10 mm G« = 600 kG/m3 i frakcji 10-20 mm y = 570 kG/m3, wyprodukowanego w czaszach spiekalniczych doświadczalnego zakładu w Trojanówce k/Warszawy, wykazały możliwość uzyskania betonu o wytrzymałości do 200 kG/cm2, jednak przy większym zużyciu cementu (uprawnienia budowlane). Podobnie Elinzon omawiając betony lekkie o wytrzymałości do 100 kG cm2 z agloporytu produkowanego w Rosji podaje większe zużycie cementu wahające się w dość znacznych granicach. Badanie wytrzymałości na rozciąganie (przez ściskanie walców po tworzącej) wykazało, że wynosi ona od 10 do 12% wytrzymałości na ściskanie i spełnia wymagania jakie są stawiane dla betonu z keramzytu (program egzamin ustny). Według danych z literatury radzieckiej przyjmuje się, że dla marek 50-150 wytrzymałość na rozciąganie wynosi ok. 10% wytrzymałości na ściskanie.

Uzyskanie betonów

Beton z perlitu. Z kruszywa perlitowego wykonuje się w pierwszym rzędzie betony izolacyjne. Korzystne własności termoizolacyjne znalazły zastosowanie w produkcji betonów odpornych na działanie wysokich temperatur (opinie o programie). Przy zastosowaniu spoiw cementowych lub gipsowych betony wytrzymują bez ujemnych skutków temperaturę 500-600°C, przy użyciu jako spoiwa szkła wodnego - temperaturę 650°C, a w przypadku glin plastycznych ogniotrwałych - temperaturę 850-900°C. Według Żukowa, stosując cement w ilości 125-260 kg/m3 uzyskuje się beton o wytrzymałości 8-25 kG/cm2.

Uzyskanie betonów o wyższej wytrzymałości niż 40 kG/cm2 jest możliwe w drodze stosowania większych ilości cementu albo przez dodatek innych kruszyw, np. keramzytu. Morozow podaje możliwość produkowania betonów nawet do marki 200 włącznie (segregator aktów prawnych). Jednakże dla wyższych wytrzymałości użyte ilości cementu marki 400 wynosiły 350-400 kG/m3, zaś ciężary samego betonu były znacznie większe, dochodząc do 1400 kG/m3, co dla tego rodzaju kruszywa jest nieco zaskakujące.
Rudnai, opierając się na doświadczeniach przemysłu węgierskiego, podaje zakres stosowania kruszywa perlitowego do betonów izolacyjnych o wytrzymałości 2-40 kG/cm2 i ciężarze objętościowym 300-700 kG/m3. Dane te pokrywają się z wartościami podawanymi przez Żukowa dla betonów izolacyjnych.

Zbliżone wartości podaje również Albert. W Polsce ze względu na brak odpowiednich baz surowców, betonów tego rodzaju się nie produkuje. Skurcz całkowity wynosi około 3 mm m. W Polsce ze względu na brak tego rodzaju kruszywa, betony z wermikulitu nie są produkowane (promocja 3 w 1).