Betoniarki budowlane

Betoniarki w zależności od konstrukcji i zakresu stosowania do różnych robót drogowych (ze względu na schematy organizacyjne budowy nawierzchni) można podzielić na:
- betoniarki budowlane,
- betoniarki drogowe torowe,
- betoniarki drogowe na podwoziu gąsienicowym lub kołowym,
- betoniarki samochodowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Betoniarki budowlane stosuje się przy budowie mniejszych odcinków nawierzchni betonowych oraz przy robotach pomocniczych, jak wyrównanie warstwy nośnej, wykonanie ław betonowych pod prowadnice itp. Dzięki stosunkowo małemu ciężarowi własnemu betoniarki budowlane są łatwe do przewozu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rama podstawowa betoniarki wykonana jest ze stali profilowej, stanowiącej zarazem podwozie zaopatrzone w jedną lub dwie pary kół. Betoniarki budowlane są przeważnie wolnospadowe, wyjątkowo o mieszaniu przymusowym (przeciwbieżne). Betoniarki budowlane ze względu na ich wielkość, a właściwie rodzaj podwozia, można podzielić na:
- betoniarki przewoźne o pojemności wsypowej mieszalnika 150, 250, 300, 375 i 500 1,
- betoniarki stałe oparte na stalowej ramie bez kół o pojemności mieszalnika: 375, 500, 750, 1000, 2000 i więcej litrów.

Szczegółowe charakterystyki tych betoniarek podane są w tomie VI Budownictwa betonowego. Betoniarki przewoźne są najczęściej stosowane przy budowie niewielkich obiektów, a betoniarki stałe - przy wyposażeniu stałych lub półstałych wytwórni mas betonowych o znacznej wydajności. Ze względu na to, iż betoniarki torowe poruszają się po prowadnicach, podwozie ich budowane jest na szerokość odpowiadającą szerokości podwozia maszyn zagęszczających masę betonową (wykańczarek). Ramę betoniarki stanowi wiązar o różnej długości, wykonany ze stali profilowej w sposób zapewniający pełną sztywność (uprawnienia budowlane).

Betoniarki torowe

Na ramie osadzone są dwa pomosty: górny - dla mieszalnika betoniarki, dolny - dla silnika i przekładni. Z boków do ramy przymocowane są rozbieralne prowadnice dla kosza zasypowego albo dla przenoszenia koleb wózków z materiałami; w tylnej części ramy pod mieszalnikiem przymocowana jest rynna do odprowadzania masy betonowej. W górnej części ramy przymocowany jest zbiornik wodny i mechanizm do podnoszenia i opuszczania kosza zasypowego lub wyciąg dla koleb wózków kolejki. Rama oparta jest na dwóch wózkach, zaopatrzonych w koła kołnierzowe połączone dwuteownikami (program egzamin ustny).

Jedno koło z każdego wózka połączone jest wałem napędowym z mechanizmem różnicowym, wskutek czego przejazd betoniarki po łukach na szynach jest spokojny. Dla zapewnienia normalnej pracy betoniarki na spadkach wózki powinny mieć urządzenie umożliwiające ustawienie betoniarki w poziomie. Mieszalniki w tego typu betoniarkach mogą być wolnospadowe albo przeciwbieżne. Pojemność mieszalnika wynosi 500 1, 750 1 lub 1000 1, co odpowiada pojemności środków transportowych. W celu zwiększenia wydajności i ciągłości pracy używane są również betoniarki torowe o dwóch niezależnych mieszalnikach (opinie o programie).

Betoniarki torowe są coraz rzadziej spotykane na budowie; do najbardziej rozpowszechnionych należałoby zaliczyć:
- betoniarkę produkcji radzieckiej,
- betoniarkę produkcji firmy Kaiser,
- betoniarkę produkcji firmy Vogele (segregator aktów prawnych).

Betoniarka torowa typu „Projektdormaszyn” produkcji radzieckiej składa się z kosza zasypowego, mieszalnika, zbiornika do automatycznego dozowania wody, rynny wyładunkowej, podwozia z silnikiem i urządzeniami napędowymi. Jeden cykl roboczy betoniarki trwa od 2,5 do 3,0 minut.
Betoniarki torowe firmy Kaiser i Vogele (NRF) przystosowane są do wykonywania nawierzchni betonowej o szerokości 6,0 do 7,5 m. Szybkość poruszania się po torach wynosi 10-M2 m/min. Urządzenia sterownicze są mechaniczne. Kolejność pracy jednego cyklu jest następująca (promocja 3 w 1).

Do kosza zasypowego dostarcza się odmierzone ilości składników betonu, włącza się wyciąg i kosz wraz z materiałem podnosi się do góry, skąd materiał rynną zsypową dostaje się do mieszalnika. Natychmiast po wsypaniu materiałów przestawia się zawór urządzenia wodnego, wskutek czego woda ze zbiornika dozującego wlewa się do mieszalnika, będącego przez cały czas w ruchu.