Bloki ścienne

Bloki ścienne o wymiarach 100 X 100 lub 80 X 120 cm wykonane są z betonu trójfrakcjowego niezbrojonego. Zbrojenie stosuje się jedynie w nadprożach okiennych i blokach drzwiowych. Grubość bloków do nośnych ścian poprzecznych nie przekracza 35 cm, a grubość bloków przeznaczonych na ściany zewnętrzne wynosi 30 cm. Bloki kominowe i wentylacyjne wykonuje się również z betonu gruzowego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ciężar objętościowy betonu wynosi, zależnie od wymaganej wytrzymałości, 1400-1600 kG/m3. Wytrzymałość bloków dostosowuje się do ich przeznaczenia.

Bloki silnie obciążonych ścian nośnych oraz bloki zbrojone wykonuje się z betonu marek 120 i 140, stosując cement hutniczy w ilości 200 kG/m3 betonu. Do produkcji bloków przeznaczonych na ściany, przenoszące tylko obciążenie własne lub na ściany nośne o niewielkim obciążeniu, stosuje się betony marek 50 i 80, dozując cement hutniczy w ilości 175 kG/m3.
Bloki ścienne są produkowane na placu budowy. Kruszywo ceglane jest dostarczane z hałd do drewnianych zasobników, umieszczonych przy silosie na cement, betoniarce i zbiorniku na wodę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Formowanie bloków odbywa się w formach drewnianych. Bloki dojrzewają na miejscu formowania.

Partie bloków pokrywa się brezentem, pod który wpuszcza się parę wytworzoną w lokomobili. Naparzanie trwa 24 godziny, po czym po ostygnięciu bloki są transportowane na składowisko lub bezpośrednio na miejsce montażu.
Budynki są 4- lub 6-kondygnacjowe. Są one ogrzewane centralnie, przy czym grzejniki umieszczane są we wnękach pod- okiennych. Wnęki uzyskuje się przez zastosowanie cieńszych bloków, ocieplonych od wewnątrz płytami wiórkowo-cementowymi. Przewody wodne, kanalizacyjne, centralnego ogrzewania i gazowe biegną po wierzchu ścian. Pod tynkowe przewody elektryczne umieszcza się w rowkach wykutych w ścianach (uprawnienia budowlane).

Pianobeton dojrzewający

Betony komórkowe dojrzewające na powietrzu wykazują znaczny skurcz. Z tego względu z grupy betonów komórkowych, przygotowanych i układanych na budowie, stosuje się jedynie wyjątkowo pianobeton. Natomiast w szerokim zakresie wykonuje się elementy budynków (a zwłaszcza ściany) z autoklawizowanych wyrobów z gazobetonu wapiennego, cementowego lub pianogazosylikatu. Autoklawizacja bowiem przyspiesza proces skurczu i wyroby po zakończeniu naparzania wysokoprężnego mają ustaloną objętość.

Pianobeton dojrzewający na powietrzu (tzw. wylewany) stosuje się niekiedy w budownictwie przemysłowym, jako ocieplenie żelbetowych dachów płaskich (program egzamin ustny).
Warstwę pianobeton ową wykonuje się w następujący sposób. Powierzchnię dachu dzieli się za pomocą desek (ustawionych szerokością w kierunku pionowym) na pola kwadratowe o wymiarach nie większych niż 3 X 3 m. Następnie betonuje się co drugie pole, w każdym szeregu, przy czym wypełniane betonem pola są przesunięte względem pól sąsiednich szeregów, podobnie jak jednobarwne pola szachownicy (opinie o programie). Pozostałe pola pozostają wolne aż do czasu dostatecznego stwardnienia betonu w polach zabetonowanych, następnie zapełnia się je masą pianobeton ową. Po stwardnieniu betonu w polach wypełnionych w drugiej kolejności wyjmuje się deski i utworzone szczeliny zalewa asfaltem.

Można również uniknąć zalewania szczelin między polami asfaltem, lecz sposób ten przedłuża okres wykonania izolacji. Wówczas po wypełnieniu pierwszej partii pól polewa się pianobeton wodą w ciągu conajmniej 7 dni, w tym okresie bowiem występuje największy skurcz pianobetonu. Ponieważ dalszy skurcz jest niewielki, można usunąć deski i zabetonować pozostałe pola (segregator aktów prawnych).
Pianobeton wylewany stosuje się ponadto w niektórych krajach (np. w Rosji, USA) do izolowania przewodów z dala czynnego ogrzewania o wysokiej temperaturze, jeżeli przewody te nie są ułożone w kanałach. Masę pianobetonową wlewa się wówczas do wykopów, w których uprzednio układa się rurociąg. Izolacja pianobetonowa jest trwała i zabezpiecza przewody przed korozją (promocja 3 w 1).