Brygady montażowe

W zbiorze rozpatrywanych w tym podrozdziale kryteriów uwzględniono zagadnienia technologiczności związane z montażem elementów na placu budowy (program uprawnienia budowlane na komputer). Wartościowanie technologiczności rozwiązań projektowych rozpatruje się głównie w aspekcie:

1. zmniejszenia pracochłonności montażu,
2. racjonalnego wyboru oraz wykorzystania maszyn i urządzeń montażowych,
3. zmniejszenia nakładów na przygotowanie budynku do wykonywania robót wykończeniowych,
4. możliwości harmonijnego przebiegu różnych procesów technologicznych niezbędnych przy robotach montażowych,
5. możliwości realizacji robót montażowych w różnych warunkach atmosferycznych,
6. prostoty i łatwości poszczególnych procesów i operacji roboczych,
7. możliwości osiągnięcia wysokiego poziomu jakości robót montażowych,
8. zapewnienia bezpiecznych warunków pracy brygad montażowych. Przyjęty zakres kryteriów oceny technologiczności jest dość szeroki, co wynika ze złożoności i liczebności procesów roboczych przy montażu oraz z ich znaczenia w całości procesów przygotowania i realizacji budowli (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Duże zróżnicowanie - niezbędne według danego rozwiązania projektowego - zaczepów w prefabrykatach oraz związana z tym różnorodność urządzeń montażowych mają niewątpliwy wpływ na:

• liczbę manipulacji związanych z obsługą urządzeń,
• tempo i sprawność robót,
• wielkość nakładów robocizny i wykorzystanie maszyn,
• bezpieczeństwo robót i pracy,
• jakość robót (obcinanie uchwytów, zasklepianie otworów itp.). Wymienione czynniki determinują poziom jakości technologicznej danego zbioru prefabrykatów (uprawnienia budowlane).

Średni stopień oceny technologiczności

W omawianym kryterium wydziela się dwa kryteria pomocnicze:

• liczby typów zaczepów, uchwytów i innych wbudowanych w elementy prefabrykowane urządzeń niezbędnych w czasie montażu,
• liczby typów stężeń montażowych (program egzamin ustny).

Do oceny technologiczności według kryterium liczby typów zaczepów przyjmuje się następującą skalę ocen:

4° - maksimum trzy typy zaczepów, uchwytów itp.,

3° - cztery lub pięć typów zaczepów, uchwytów itp.,

2° - sześć typów zaczepów, uchwytów itp.,

1° - powyżej sześciu typów zaczepów, uchwytów itp., według zaś kryterium liczby typów stężeń montażowych:

4° - maksimum dwa typy stężeń (opinie o programie),

3° - trzy typy stężeń,

2° - cztery typy stężeń,

1° - powyżej pięciu typów stężeń.

Przez typ zaczepu lub uchwytu rozumie się konstrukcję warunkującą zastosowanie ściśle określonego urządzenia stężającego. Przez typ stężenia rozumie się zaś ściśle określoną konstrukcję rozpory oraz ściśle określone rozwiązanie jej dolnej i górnej końcówki służącej do zamocowania w elementach budowlanych. Do urządzeń montażowych zalicza się również stepmle z głowicą, stosowane do podpierania płyt balkonowych lub płyt stropowych o dużych rozpiętościach.

Średni stopień oceny technologiczności według kryterium jednorodności zaczepów i urządzeń montażowych (stężeń) ustala się uwzględniając zróżnicowanie wartości obu kryteriów pomocniczych. W przypadku kryterium liczby typów zaczepów przyjmuje się współczynnik o wartości 0,33, zaś w przypadku kryterium liczby typów stężeń współczynnik wartości 0,67 (segregator aktów prawnych).

Duże znaczenie tego kryterium wynika z jego powiązania z takimi czynnikami technologiczności, jak:

1. łatwość osadzania elementów na podporach w miejscu ich wbudowania,
2. pracochłonność procesów montażowych,
3. dokładność montażu, czyli jakość robót,
4. wielkość zużycia materiałów w robotach pomontażowych i wykończeniowych,
5. bezpieczeństwo pracy.

W zależności od przyjętych rozwiązań konstrukcyjnych rozróżnia się trzy główne sposoby osadzania elementów prefabrykowanych:

• osadzanie swobodne, to jest montaż elementów nie mających odpowiednich urządzeń wyznaczających ściśle miejsca posadowienia
• ograniczających wielkość odchyłek montażowych (zazwyczaj jest konieczna ścisła współpraca z ekipą geodezyjną, która wyznacza położenie elementów i prowadzi bieżącą kontrolę ich posadowienia).
• osadzanie częściowo wymuszone, to jest montaż elementów mających pewne wbudowane urządzenia (np. marki) lub mających dodatkowe urządzenia mocowane do konstrukcji, które wyznaczają miejsce posadowienia, lecz nie ograniczają ściśle odchyłek montażowych (promocja 3 w 1),
• osadzanie wymuszone, to jest montaż elementów mających wbudowane urządzenia (np. tuleje i trzpienie), które wyznaczają ściśle miejsce wbudowania prefabrykatu i ograniczają odchyłki montażowe w zasadzie jedynie do luzów tych urządzeń.