Zapotrzebowanie bentonitu

Zapotrzebowanie bentonitu wynosi 50 do 100 kG na 1 m3 zawiesiny. Pierwsza liczba jest miarodajna, gdy szczelinę głębi się w gruncie drobnoziarnistym, druga gdy w żwirach. Ciężar właściwy zawiesiny waha się od 1060 do 1100 kG/m3 i można go regulować (program uprawnienia budowlane na komputer).
Szczeliny w gruncie głębi się bądź dłutem, bądź rozmaitymi chwytakami, frezowaniem, metodą obrotowo-ssawną itp. Istnieją przyrządy umożliwiające ciągłe wykonawstwo szczeliny. W Polsce opracowano specjalny typ koparki wielokubłowej o wąskich kubłach tzw. „głębiarki”.

Często spotykanym urządzeniem do głębienia szczelin są chwytaki o szerokości nieco mniejszej od szerokości szczeliny, a więc 50, 80 do 120 cm. Zawiesza się je albo na trójnogach lub wieżach wysięgnikowych zmontowanych na ruchomych podwoziach, albo stanowią one część koparek chwytakowych na podwoziach gąsienicowych. Urobek ze szczeliny przerzuca się bądź na specjalne pojemniki, bądź na wywrotki samochodowe i odwozi na odkład. W pierwszej kolejności wybiera się grunt spomiędzy prowadnic, po czym przestrzeń między nimi wypełnia zawiesiną. W miarę głębienia szczeliny, co odbywa się metodą ciągłą od razu na pełną głębokość dostarcza się do szczeliny zawiesinę z mieszarki rurociągiem ułożonym wzdłuż szczeliny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Poszczególne odcinki ścianki odgradza się od siebie w szczelinie bądź rurami o średnicy równej szerokości szczeliny, które potem się wyjmuje, bądź pozostającymi w gruncie prefabrykatami żelbetowymi, eternitowymi itp., wkładanymi do szczeliny i zagłębianymi w miarę pogłębiania wykopu. Niekiedy takie prefabrykowane złącza zagłębia się w otworach pogłębionych przed wykonaniem reszty szczeliny dla ścianki.
Gdy w gruncie ułożone są przewody, których ścianka nie powinna przecinać, należy przewidzieć dla nich odpowiednie otwory w ściance przez otoczenie przewodów blaszanymi lub drewnianymi formami zapobiegającymi ich zabetonowanie (uprawnienia budowlane).

Główne wkładki

Jeżeli nie wykonuje się prowadnic, to stosunkowo często tworzą się w górnych częściach wykopu drobne osuwiska ścian. W takim wypadku należy poddany osuwisku odcinek, wraz z przyległymi niszami osuwiskowymi, możliwie prędko wypełnić chudym betonem na niewielką głębokość, a gdy beton tylko się zwiąże, zaraz wybrać go ponownie ze szczeliny, pozostawiając beton poza jej krawędziami, które w ten sposób będą utrwalone.

Zbrojenie ścianek z reguły jest związane w kosze z wkładek splecionych cienkim drutem (program egzamin ustny). Szerokości koszów odpowiadają przeważnie długości odcinków ścianki (z uwzględnieniem konieczności pozostawienia otuliny 5 cm), a więc mierzą ok. 2,00-6.00 m, a długości odpowiadają głębokości ściany (tj. do 30 m). Niekiedy zamiast wkładek do zewnętrznego zbrojenia używa się stalowych siatek lub mat. Główne wkładki, zwykle pionowe, owija się strzemionami (lub często pasami siatki stalowej) dla przeniesienia naprężeń ścinających.

Rozstaw wkładek pionowych nie powinien być mniejszy niż 10 cm, a lepiej niż 15 cm (opinie o programie).
W poziomach zakotwienia (lub podparcia) należy w ściankach przewidzieć ukryte belki podporowe, dając tam w razie potrzeby dodatkowe poziome uzbrojenie. Wbrew pierwotnym obawom, że zawiesina bentonitowa, w której zbrojenie jest początkowo zanurzone, może mieć ujemny wpływ na przyczepność stali do betonu, wpływ ten jak okazało doświadczenie jest minimalny, nieco większy dla wkładek poziomych niż pionowych (segregator aktów prawnych). Korzystnie oddziałuje wymiana zawiesiny w szczelinie przed betonowaniem na trochę rzadszą.

Betonowanie odbywa się jak wspomniano najczęściej metodą Contractor, odcinkami, za pomocą pionowej rury nieruchomej o 0 20-30 cm, doprowadzonej prawie do dna szczeliny.
Do betonu najodpowiedniejszy jest cement żużlowy, którego używa się w ilości do 200 kG/m3 betonu, gdy zaś ściana jest zbrojona 300 kG/m3-400 kG/m3. Wskazane jest używanie betonu splastyfikowanego. Ziarna kruszywa nie powinny przekraczać 35 mm (promocja 3 w 1).