Budowle zanurzone w wodach

Budowle zanurzone w wodach powierzchniowych nawet o słabej agresywności, ale o zmiennym poziomie zwierciadła, w obrębie tych zmian są narażone na zwiększoną agresję. Zjawisko to tłumaczy się w ten sposób, że przy wysychaniu wody (przy obniżającym się poziomie zwierciadła), w porach betonu lub innych materiałach budowlanych odkładają się różne sole agresywne, stwarzając środowisko o zwiększonym stężeniu substancji agresywnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zjawisko to rozciąga się również na elementy konstrukcji znajdujące się stale ponad poziomem zwierciadła wody. gdyż niektóre są zawilgocone wodą podciągającą w kapilarach materiałów. Dlatego też te części budowli wymagają najczęściej dodatkowego zabezpieczenia. Należy dodać, że podlegają one równocześnie wzmożonej korozji atmosferycznej (zamarzająca woda w porach zawilgoconych materiałów). Agresywność wody w rzekach zależy w dużej mierze od stopnia jej zanieczyszczenia ściekami agresywnymi odprowadzonymi z zakładów przemysłowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Objawy zewnętrzne świadczące o tym, że woda lub grunt mogą być środowiskiem agresywnym dla betonu, występują często w postaci charakterystycznego, ciemnego zabarwienia betonu, cuchnącego zapachu wody, wydobywania się gazu przy powstawaniu pęcherzyków, kwaśnego odczynu wody. Jeśli te zewnętrzne objawy wskazują na agresywność środowiska, to wodę lub grunt należy zbadać laboratoryjnie. Kwas siarkowy występuje nie tylko w wodach przemysłowych, lecz również tworzy się w gruncie zawierającym siarczki żelaza (piryt) i ulegającym działaniu powietrza (uprawnienia budowlane).

Siarkowodór (H₂S) jako słaby kwas jest mniej agresywny. Powstaje przy gniciu związków organicznych, np. w wodach występujących w pokładach torfów lub w ściekach sanitarnych. Siarkowodór staje się szkodliwy dla betonu, jeśli ulegając utlenianiu tworzy kwas siarkowy. Należy również zachować dużą ostrożność w stosunku do wód przemysłowych lub powierzchniowych (w rzekach) zanieczyszczonych wodami przemysłowymi (program egzamin ustny).

Kwasy organiczne

Szczególnie szkodliwe dla betonu są ścieki z koksowni, kopalni węgla, fabryk celulozy, cukrowni, garbarni, fabryk farb, galwanizerni i mleczarni. Roztwory chlorków silnie korodują stal i inne metale stosowane w budownictwie (cynk, ołów, aluminium, miedź, mosiądz, brąz). Woda chlorowana i podchloryny, stosowane w przemyśle włókienniczym lub papierniczym jako środki bielące, również powodują korozję betonu i stali (opinie o programie).

Kwasy organiczne i ścieki zawierające te kwasy występują najczęściej w zakładach przemysłu spożywczego. Różne materiały spożywcze pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego zawierają kwasy organiczne lub są materiałami, w których mogą się one tworzyć (mleko, kapusta kiszona, soki owocowe, pulpa ziemniaczana, kiszonki roślinne, piwo, oleje i tłuszcze roślinne). Kwasy organiczne działają niszcząco zarówno na beton, jak i na stal. W stosunku do stali bardziej agresywne działanie mają kwasy niż zasady, ale np. pary amoniaku działają silnie korodująco na stal (segregator aktów prawnych).

Wody, których twardość przemijająca w stopniach niemieckich wynosi co najmniej 5, a zawartość w nich agresywnego C0₂ nie przekracza 4 mg/I, S0₄ 250 mg/1 lub Mg 1000 mg/1 lub też pH nie jest mniejsze od 7, uważa się za środowisko nieagresywne. Jeśli pH nie jest mniejsze od 6 lub twardość przemijająca wynosi co najmniej 2,5, a zawartość agresywnego C0₂ nie przekracza 20 lub też zawartość SO4 nie przekracza 500 mg/1 względnie Mg 2000 mg/1, to środowisko zalicza się do słabo agresywnego (promocja 3 w 1).

Dopiero gdy pH jest mniejsze od 6. twardość przemijająca jest poniżej 2,5, zawartość agresywnego C0₂ przekracza 20 mg/1 lub S0₄ jest więcej od 500 mg/1 lub Mg powyżej 2000 mg/1, wody takie są uważane za silnie agresywne przede wszystkim w stosunku do betonu. Wody morskie w zależności od zawartości przede wszystkim NaCl, MgCl₂, MgS0₄ i CaS0₄ są mniej lub więcej agresywne. Wody Bałtyku są słabo zasolone wskutek licznych dopływów rzek, zawartość soli nie przekracza w nich na ogół 1%; w strefie przybrzeżnej wynosi ona 0,7%. Z tego względu agresywne działanie wód Bałtyku na beton jest dość słabe.