Cała powłoka zbiornika

Dla doprężenia wykonano w ścianie nisze o głębokości 20 cm, których ścianki przy ogólnej grubości ściany zbiornika - 25 cm wzmocniono siatką stalową. W niszy zakładano specjalną prasę, która (poprzez specjalny uchwyt rurowy) pozwalała na realizowanie dodatkowego naciągu w punktach 3 lub 4 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Konstrukcję zbiornika wykonano etapami, na mokro: pierścień fundamentowy, cały lej dolny i pierścień dolny, c) powłokę boczną w 3 odcinkach (przerwy w pilastrze i w punktach cały stożek górny. Z prefabrykatów wykonano powłokę górną. Przy betonowaniu leja dolnego założono od wewnątrz promieniste płyty z przerwami, w których układano kable v/ miarę betonowania leja od dołu do góry. Podobnie zabetonowano powłokę boczną, przy której wykonano deskowanie zewnętrzne na całej wysokości a wewnątrz przekładano płyty o wysokości 1,5 m w miarę betonowania i wibrowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Beton rozprowadzono ze zbiornika stalowego umieszczonego na rusztowaniu w środku betonowanej wieży. Przerwy robocze uszczelniono pasami o szerokości 33 cm z blachy miedzianej o grubości 1 mm zawiniętej po obu stronach na pręty o średnicy 14 mm. Całą powłokę zbiornika osłonięto izolacją termiczną w postaci warstwy z korka ekspandowanego grubości 3 cm ułożonej na 2 warstwach papy. Na tej warstwie ułożono poziome
łaty drewniane, umocowane śrubami do prętów, założonych przy betonowaniu powłoki dla utrzymania właściwej grubości (uprawnienia budowlane).

Na łatach umocowano arkusze falistej blachy aluminiowej. Dla zapewnienia wentylacji zamkniętej warstwy powietrza rozłożono na całym obwodzie 12 listew pionowych, na których odpowiednio wyprofilowane kształtowniki aluminiowe tworzą szpary do wentylacji.
Kształt opisanego zbiornika wynika z warunku ciągłego i stopniowego przejścia z powłoki stożkowej do powłoki cylindrycznej, co - z punktu widzenia statycznego i eksploatacyjnego wież gnilnych - daje dobre efekty (program egzamin ustny).

Zbiornik podziemny

Zbiornik podziemny o objętości 2500 m3 ma postać soczewki i został wykonany w konstrukcji żelbetowej. Dno i przekrycie wykonane są z dwóch powłok kulistych o średnicy 18 m na poziomie wspólnego pierścienia, które mają zmienną grubość od 15 do 25 cm. Rozpór obu powłok przenosi pierścień sprężony, a poważne obciążenie ziemią wywołuje naprężenie ściskające w kopułach (opinie o programie). Dla uniknięcia ewentualnego nierównomiernego obciążenia naziomu przewidziano nad zbiornikiem ochronną płytę betonową grubości 30 cm.

Innym zbiornikiem, który może być również zaliczony do kategorii zbiorników o kształtach specjalnych jest zbiornik o pojemności 2700 m3 wykonany we Francji w postaci torusa. Składa się on z zewnętrznej ściany cylindrycznej, z centralnego filara oraz z dwóch powłok kulistych - dna i przekrycia. Taki kształt został zaprojektowany w celu zmniejszenia średnicy zbiornika przy dość znacznym obciążeniu ziemią. Podstawowe wymiary zbiornika są: promień średni - 6,10 m, wysokość ściany środkowej - 5,28 m, promień środkowy ściany 1,5 m, grubość ścian zewnętrznych - 30 cm, grubość powłok kulistych 15 cm (segregator aktów prawnych). Ściana zewnętrzna została sprężona zarówno w kierunku pionowym jak i poziomym.

Dno i przekrycie uzbrojono stalą zwykłą, uwzględniono momenty wzdłuż wspólnej krawędzi kopuł z częścią walcową. Zarówno zbiornik w postaci soczewki, jak torusa, są bardzo ekonomiczne pod względem zużycia materiałów lecz skomplikowane z punktu widzenia wykonawstwa. Stosowanie elementów prefabrykowanych w połączeniu ze sprężeniem byłoby w przypadku wykonania większej liczby takich zbiorników bardzo celowe.
W Perpignan (Francja) wybudowano dwa zbiorniki o pojemności 6,750 m3 każdy (promocja 3 w 1).

Projektanci dążyli do uzyskania formy korzystnej pod względem zużycia materiału oraz łatwej do obliczenia. Wybrano konstrukcję, w której zbiornik w kształcie misy jest oddzielony od przekrycia kopułowego.