Całe elementy

Przy rozpatrywaniu stopni swobody i punktów kolizji węzłów przyjęliśmy, że drugi koniec każdego elementu łączonego w tym węźle jest swobodny. Założenie to umożliwiło ocenę trudności montażu węzła niezależnie od innych węzłów. Obecnie przy rozważaniu trudności montażu elementów założenie to pominiemy i będziemy ustalać punkty kolizji dla całego elementu i jego wszystkich połączeń z elementami  sąsiednimi. Przy rozpatrywaniu punktów kolizji należy mieć na uwadze pozorne przesztywnienie niektórych węzłów, które wynika z teoretycznej niemożności obrotu połączenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przeanalizujemy dla przykładu jedno i to samo połączenie elementarne, a mianowicie styk poziomy w oparciu belki na podporze oraz w posadowieniu elementu ściennego na fundamencie. Niewielka płaszczyzna podpory zabezpiecza w małym stopniu element przed obrotami wokół osi x i y, natomiast duża podstawa elementu odejmuje w praktyce całkowicie możność takich obrotów. Obrót lub brak obrotu elementu pod wpływem siły poziomej zależy od jego stateczności wyrażającego się stosunkiem momentu utrzymującego do momentu wywracającego. Stosunek ten powinien być nie mniejszy niż 1,5 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zagadnienie pozornego przesztywnienia węzłów będziemy rozpatrywać w następujący sposób. Obrót elementu osi leżących w płaszczyźnie jego podpory jest niedopuszczalny ze względów konstrukcyjnych, gdyż przy obrocie zmniejsza się pole powierzchni podparcia elementu, powodując niebezpieczny miejscowy docisk. Dlatego montaż powinien tak się odbywać, aby element przylegał całą podstawą do podpory. Takie wymaganie podwyższa stopień trudności montażu.

W konstrukcjach budowlanych istnieje wiele połączeń, które teoretycznie (z punktu widzenia swobody ruchu) nie powinny doznać obrotu wokół określonej osi, natomiast w praktyce obrót ten może nastąpić (uprawnienia budowlane). Oznaczono przerywanymi łukami teoretycznie niemożliwe obroty belki wokół osi x i y, niewielkie jednak szerokości muru o i belki b takie obroty umożliwiają, natomiast obrót belki wokół osi y przy znacznej szerokości muru (rys. 180b) jest niemożliwy.

Ścienny element budowlany

W połączeniu obroty wokół osi x i 2 (oznaczone łukami przerywanymi) .są możliwe wobec niewielkiej szerokości dźwigara b, natomiast znaczna wysokość c uniemożliwia obroty dźwigara wokół osi y. We wszystkich opisanych przykładach połączeń obroty oznaczone liniami przerywanymi nie powinny nastąpić, należy więc każdy z możliwych praktycznie obrotów uważać za punkt kolizji (program egzamin ustny).

Obliczymy liczby punktów kolizji dla niektórych elementów budowlanych, stosowanych w montowanych obiektach budowlanych, a następnie (podobnie, jak przy ustalaniu klas trudności montażu węzłów) wykorzystamy liczby punktów kolizji, obliczone dla tych elementów przy określeniu klas trudności montażu elementów.

Ścienny element budowlany umieszczony w ścianie w ten sposób, że styka się on z sąsiednimi elementami na całej powierzchni (opinie o programie). Zgodnie z przyjętym układem współrzędnych i wartościami określamy dla elementu ściennego punkty kolizji;

• styk pionowy występuje w dwóch bocznych ścianach elementu i określony jest łącznie jako 2PKp, 2PK_Y i 2PK_V.
• styk poziomy występuje w dwóch podstawach elementu (dolnej i górnej) i określony jest przez 2PK_a, 2PKp i 2PK (segregator aktów prawnych).

Element ścienny z przewodami instalacyjnymi. Montaż elementów tego typu jest bardzo trudny, zwłaszcza dotyczy to montowania przewodów instalacyjnych. W celu określenia trudności powstałych przy montażu części instalacyjnej oceniamy oddzielnie trudności łączenia elementu jako budowlanego i jako instalacyjnego.

Rozróżniamy następujące połączenia budowlane elementarne:

1. styki pionowe dwóch bocznych ścian elementu (2PKp, 2PK_Yi 2PK_X),
2. styki poziome czterech płaszczyzn poziomych (4PK_a, 4PKo i 4PK_Z).

Łączna liczba punktów kolizji wynosi 18(promocja 3 w 1).