Cegła formowana ręcznie

Cegła formowana ręcznie znana jest pospolicie pod nazwą „cegła ręczna”, analogicznie do cegły formowanej sposobami maszynowymi o nazwie „cegła maszynowa” (uprawnienia budowlane).

Cegła ręczna, produkowana obecnie w znikomych ilościach, ma mniej gładkie powierzchnie i na ogół mniejszą wytrzymałość niż cegła maszynowa; ma jednak specjalne zalety, a mianowicie dzięki większej porowatości jest lepszym izolatorem ciepła od cegły maszynowej, przyczepność zaprawy do niej jest większa, lepiej się nadaje do robót zduńskich.

Formowanie sposobem ręcznym. Cegła formowana jest przez robotnika strycharza na tzw. stole strycharskim (program na telefon).

Formy do wyrobu ręcznego cegły mają kształt skrzynki z dnem lub bez. Wymiary wewnętrzne formy muszą być odpowiednio większe (o 8-1-15%) od wymiarów wypalanej cegły, ze względu na kurczenie się masy w czasie suszenia i wypalania (program na komputer).

Formowanie maszynowe mokre z masy plastycznej odbywa się najczęściej na prasach (formierkach) pasmowych ze ślimakiem, które pospolicie znane są jako „ceglarki”, „dachówczarki” itp.. Konstrukcja ceglarek i dachówczarek jest zasadniczo taka sama. Dachówczarki są zwykle mniejsze i mają węższą część wylotową; nadają się one tylko do dachówek o stałym przekroju poprzecznym na całej swej długości, tj. do karpiówek, dachówek zakładkowych i innych (program egzamin ustny).

Działanie schematyczne prasy pasmowej

Działanie schematyczne prasy pasmowej jest następujące: masa dostaje się z leja 1 przez jeden lub dwa wciągające ją walce 2 do komory prasy 3, skąd za pomocą ślimaka ciągłego lub złożonego z oddzielnych łopatek- -noży dostaje się do głowicy 4, a następnie do ustnika 5 w głowicy; w ustniku masa zostaje zagęszczona i wychodzi z ustnika w postaci pasma ciągłego (opinie o programie).

Ustniki nadają pasmu wymiary takie, aby po wyschnięciu i wypaleniu uzyskać właściwe wymiary wyrobu. Otwory w cegłach dziurawkach, pustakach itp. wytwarzane są przez rdzenie stalowe umieszczone wewnątrz ustników i umocowane dość głęboko na kabłąkach przytwierdzonych do boków ustnika. Do ustnika ceglarki doprowadzona jest woda pod pewnym ciśnieniem ze zbiornika 6 i rozprowadzona równomiernie na jego obwodzie za pomocą małych żłobków pokrytych cienkimi łuskami metalowymi. Woda ta zmniejsza tarcie i ułatwia przejście masy przez ustnik; przyczynia się ona również do uzyskania dość gładkiej bocznej powierzchni surówki (segregator aktów prawnych).

Przy formowaniu dachówki z masy należycie plastycznej zwilżanie jej wodą w ustniku jest zbędne.

Po wyjściu z ustnika pasmo masy przesuwa się po szeregu wałków, a następnie przecinane jest ręcznie lub też automatycznie przyrządem zaopatrzonym w drut. Zazwyczaj stosowane są automaty ładujące surówkę na wózki, które odwożą ją do suszarni (promocja 3 w 1).

Cegła maszynowa otrzymywana z ceglarek różni się od cegły ręcznej tym, że jej krawędzie są równe, zaś na powierzchni krajanej występują zadrapania, powstające wskutek tego, że drut przecinając wstęgę pociąga za sobą twardsze ziarna masy, które zostawiają ślady.