Cement anhydrytowy

Cement anhydrytowy jest białym proszkiem o odcieniu szarym. Jego ciężar właściwy wynosi 2,8-3,0 g/cm3, ciężar objętościowy po luźnym nasypaniu 0,8-0,9 t/m3, po utrzęsieniu 1,0-1,3 t/m3. Stopień przemiału cementu anhydrytowego odpowiada rozdrobnieniu cementu portlandzkiego; pozostałość na sicie 900 otw/cm2 wynosi 15-20% (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wiązanie i twardnienie. Wiązanie cementu anhydrytowego polega na częściowym uwodnieniu siarczanu wapniowego i jego przejściu w odmianę krystaliczną siarczanu dwuwodnego hydrytu naturalnego do otrzymywania estrichgipsu spotyka się z wielu sprzeciwami ze względu na niższą wytrzymałość uzyskanego spoiwa.

W podanym wyżej zakresie temperatur gips dwuwodny przechodzi w siarczan bezwodny ulegając częściowemu rozkładowi z wydzielaniem wolnego tlenku wapniowego, zgodnie z reakcją
CaS04 - CaO + SOa + V2 02 Estrichgips zawiera ok. 3% wolnego wapna.
Proces produkcyjny polega na wypalaniu surowca w piecach różnych typów: komorowych, szybowych, kręgowych lub obrotowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zmielenie produktu wymaga znacznie mniejszego zużycia energii niż w przypadku gipsu półwodnego, ze względu na słabsze powiązanie cząstek.

Estrichgips jest to biały proszek o różnych odcieniach. Jego ciężar właściwy wynosi 2,9-3,0; ciężar objętościowy po luźnym usypaniu waha się w granicach 0,9-1,2 t/m3; a po utrzęsieniu 1,3-1,6 t/m3.
Stopień przemiału estrichgipsu ma duży wpływ na jego wytrzymałość: spoiwo o wytrzymałości 1004-200 kG/cm2 daje pozostałość na sicie o prześwicie oczka kwadratowego 0,2 mm poniżej 10%, zaś dla estrichgipsu marki 250-5%.
Stosunek wodno-gipsowy dla zaczynu o konsystencji normowej wynosi 0,3-0,35. Ilość wody zarobowej ma podobnie jak w przypadku innych spoiw gipsowych wielki wpływ na wytrzymałość wyrobów. Zmniejszenie dodatku wody o 5% zwiększa wytrzymałość 1,5 raza (uprawnienia budowlane).

Początek wiązania

Estrichgips w porównaniu z gipsem półwodnym charakteryzuje większa wytrzymałość i odporność na działanie wody. Posiada on ponadto tę zaletę, że nie wpływa korodująco na metalowe wkładki elementów zbrojonych.
Estrichgips wykazuje całkowitą odporność na działanie mrozu: próbki poddane 20 cyklom zamrażania i odmrażania nie wykazują żadnych pęknięć i uszkodzeń.
Współczynnik przewodzenia ciepła estrichgipsu wynosi 0,6 kcal/m hcC, a ścieralność 0,44-0,5 g/cm2 (program egzamin ustny).
Procesy zachodzące przy wiązaniu estrichgipsu, mimo licznych prac badawczych, nie zostały dotychczas całkowicie wyjaśnione.

Pod wpływem wody najpierw reaguje tlenek wapniowy przechodząc w wodorotlenek wapniowy. Powstałe środowisko alkaliczne wpływa na zwiększenie szybkości hydratacji nierozpuszczalnego anhydrytu (opinie o programie).
Anhydryt rozpuszczalny przechodzi stopniowo w dwuwodną odmianę gipsu. W normalnej temperaturze rozpuszczalność anhydrytu jest wielokrotnie wyższa od rozpuszczalności powstającego gipsu dwuwodnego. Wskutek przesycenia roztworu w stosunku do CaSCh • 2 HgO gips wytrąca się w postaci koloidalnego osadu, który następnie ulega krystalizacji.
Początek wiązania estrichgipsu następuje przeciętnie po upływie 2-6 godzin, koniec wiązania po upływie 6-30 godzin.
Estrichgips należy więc w odróżnieniu od gipsu budowlanego do spoiw wolnowiążących (segregator aktów prawnych).

Twardnienie estrichgipsu powinno zachodzić w warunkach wilgotnych; jako optymalną podaje się temperaturę 20°C przy wilgotności względnej powietrza 604-65%.
Wytrzymałość na ściskanie estrichgipsu waha się w granicach 100-250 kG/cm2.
Zaletą spoiwa estrichgipsowego w porównaniu z gipsem budowlanym jest większa odporność na działanie wody i czynników atmosferycznych.

Próbki dojrzewające w wodzie wykazują wzrost wytrzymałości w porównaniu z próbkami dojrzewającymi na powietrzu.
W stanie całkowitego nasycenia wodą próbki tracą 30-35% wytrzymałości, którą posiadały w stanie suchym (promocja 3 w 1).
Korzystną jego cechą jest większa twardość i odporność na ścieranie.