Cement szybkotwardniejący

Cement portlandzki zwykły, produkowany w W. Brytanii, ma zawsze miałkość wyższą niż 225 m²/kg, wymaganą przez normę BS 12: 1958, a zazwyczaj przekracza ona 300 m²/kg. Wiele zakładów produkuje również cement z wyższą zawartością C₈S, tak że w praktyce bywa mała różnica między cementami szybkotwardniejącymi i niektórymi cementami zwykłymi, nie można jednak przyjmować tego jako reguły (). Wymagania co do stałości objętości i składu chemicznego są te same dla cementu portlandzkiego szybkotwardniejącego i zwykłego i dlatego nie będą tu powtarzane (program uprawnienia budowlane na komputer).

Cement szybkotwardniejący powinno się stosować, gdy pożądany jest szybki przyrost wytrzymałości, np. jeżeli deskowanie ma być usunięte wcześnie do powtórnego użycia lub jeżeli potrzebna jest wystarczająca wytrzymałość do dalszych robót betonowych tak prędko, jak tylko jest to praktycznie możliwe. Cement szybkotwardniejący jest droższy tylko o ok. 0,5 funta ang. na tonę niż cement zwykły i dlatego jest on szeroko stosowany (10% wszystkich cementów produkowanych w W. Brytanii) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ponieważ jednak szybki przyrost wytrzymałości oznacza dużą prędkość wydzielania się ciepła, cement portlandzki szybkotwardniejący nie powinien być stosowany w budowlach masywnych lub w dużych elementach konstrukcyjnych. Z drugiej strony dla konstrukcji betonowych w niskich temperaturach zastosowanie cementu o dużej prędkości wydzielania ciepła może okazać się korzystnym zabezpieczeniem przed uszkodzeniem betonu na skutek przedwczesnych mrozów (uprawnienia budowlane).

Cement portlandzki

Istnieje kilka specjalnie produkowanych cementów, które są szczególnie szybkotwardniejące. Jeden z nich, tzw. cement portlandzki bardzo szybkotwardniejący (ang. extra rapid hardening Portland cement), uzyskiwany jest przez wspólny przemiał chlorku wapniowego z cementem portlandzkim szybkotwardniejącym. Ilość chlorku wapniowego nie
powinna przekraczać 2%. Ponieważ chlorek wapniowy rozpuszcza się pod wpływem wody zawartej w powietrzu, dlatego cement portlandzki bardzo szybkotwardniejący należy przechowywać w suchych pomieszczeniach i zużywać go w ciągu miesiąca od wysłania z cementowni (program egzamin ustny).

Cement portlandzki bardzo szybkotwardniejący przydatny jest do betonowania w niskich temperaturach lub jeżeli potrzebna jest bardzo wysoka wczesna wytrzymałość, lecz kiedy nie jest wskazane stosowanie cementu glinowego. Wytrzymałość cementu portlandzkiego bardzo szybkotwardniejącego jest wyższa o ok. 25% niż cementu portlandzkiego szybkotwardniejącego po 1 lub 2 dniach i wyższa o 10-H20^% po 7 dniach. Czas wiązania cementu portlandzkiego bardzo szybkotwardniejącego jest krótki: zależnie od temperatury może on wynosić 5-30 min, a więc konieczne jest jego szybkie układanie. Skurcz betonu wykonanego przy użyciu tego cementu jest raczej wyższy niż przy użyciu cementu portlandzkiego szybkotwardniejącego (opinie o programie).

Jeżeli cement portlandzki bardzo szybko twardniejący nie jest dostępny, można stosować cement portlandzki szybko- twardniejący, którego prędkość twardnienia jest zwiększana za pomocą chlorku wapniowego dodanego bezpośrednio przed mieszaniem masy betonowej. W tym przypadku chlorek wapniowy jest dodatkiem przyspieszającym twardnienie betonu (segregator aktów prawnych).

Innym rodzajem cementu o właściwościach bardzo szybkiego twardnienia jest sprzedawany w W. Brytanii tzw. cement portlandzki o bardzo wysokiej wczesnej wytrzymałości (ang. ultra high eariy strength Portland cement). Cement ten nie zawiera dodatków; szybki wzrost wytrzymałości spowodowany jest bardzo wysoką miałkością cementu wynoszącą 700-900 m²/kg. Ze względu na to zawartość gipsu musi być wyższa, tj. 4% w przeliczeniu na S0₃, niż w cementach zgodnych z normą BS 12: 1958, lecz pod każdym innym względem cement o bardzo wysokiej wczesnej wytrzymałości spełnia wymagania tej normy (promocja 3 w 1). Duża zawartość gipsu nie ma szkodliwego wpływu na długoterminową stałość objętości betonu, ponieważ gips jest przereagowany we wczesnych reakcjach hydratacji.