Charakter orientacyjny

W konstrukcjach stalowych i drewnianych zgodność wartości ugięć pomierzonych z wynikającymi z obliczeń może być cennym sprawdzianem poprawności wyników inwentaryzacji np. w przypadku stropów, w których pełne osłonięcie konstrukcji nośnej nie jest możliwe. Przepisy normowe dotyczące maksymalnych ugięć mają charakter umowny. Jeśli konstrukcja ma dostateczną nośność, wówczas, szczególnie w budynkach o ograniczonym czasie użytkowania, można dopuścić ugięcia większe niż normowe, o ile nie występują przeciwwskazania wynikające ze względów użytkowych lub estetycznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ugięć istniejących w konstrukcjach żelbetowych na ogół nie przelicza się, tym bardziej że obliczenia takie mają charakter orientacyjny. Konieczne jest natomiast niekiedy sprawdzenie czy konstrukcja ma odpowiedni współczynnik bezpieczeństwa na zarysowanie, względnie powstanie rys o określonej szerokości. Obliczenia takie przeprowadza się najczęściej w przypadkach, gdy szczelność żelbetu decyduje o użytkowej wartości konstrukcji, lub też w konstrukcjach pracujących w warunkach wzmożonej korozji. Tryb tego rodzaju obliczeń nie różni się w zasadzie od analogicznych obliczeń przeprowadzanych na etapie projektowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Celem obciążeń próbnych jest uzyskanie, drogą bezpośrednich pomiarów, danych dotyczących wytrzymałościowych właściwości konstrukcji, szczególnie zaś jej nośności (uprawnienia budowlane). Obciążenia próbne można podzielić na obciążenia doprowadzone do zniszczenia badanej konstrukcji, z których wynika bezpośrednio wartość obciążenia niszczącego, a zatem i współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do obciążenia eksploatacyjnego oraz obciążenia, których wartość maksymalna jest z góry ustalona (na ogół w zależności od założonego obciążenia eksploatacyjnego) i mniejsza od spodziewanego obciążenia niszczącego, a wnioski dotyczące nośności elementu wynikają z rozumowania pośredniego, opartego na pomiarze odkształceń, ugięć, obserwacji zarysowań itp. (program egzamin ustny).

Obciążenia niszczące

Obciążenia niszczące przeprowadza się na ogół jedynie w szczególnie skomplikowanych przypadkach bądź to na elementach wymontowanych z obiektu (np. w przypadkach występowania w konstrukcji elementów powtarzalnych), bądź też na specjalnie dla badań wykonanym zespole konstrukcyjnym stanowiącym model analizowanej konstrukcji lub jej całości, wykonany w skali naturalnej lub w skali zmniejszonej. Bezpośrednie niszczenie konstrukcji bywa możliwe w przypadku wykonywania dużej liczby identycznych (np. stypizowanych) obiektów. W badaniach doprowadzonych do niszczenia zarówno zachowanie się konstrukcji pod obciążeniem eksploatacyjnym jak i nośność konstrukcji wynika bezpośrednio z badań (opinie o programie).

Powstaje natomiast pytanie, w jakiej mierze wyniki badań można uogólnić i wnioskować z nich o pracy innych elementów w konstrukcjach. Często badania takie nie mogą w pełni oddać warunków pracy konstrukcji rzeczywistej, głównie współpracy z innymi elementami konstrukcji, zniszczenie zaś elementu wywołane jest jednym rodzajem obciążenia, względnie jednym układem obciążeń uznanym za najniekorzystniejszy i powstać może problem jak zachowywać się będzie konstrukcja przy innych układach (segregator aktów prawnych).

Mimo powyższych uwag, bezpośrednie zniszczenie elementu jest niewątpliwie najpewniejszym środkiem określenia nośności konstrukcji, szczególnie w przypadku konstrukcji wykonanych z materiałów o dużej jednorodności i małym prawdopodobieństwie występowania wad ukrytych (np. stal). W żelbecie badania niszczące powinny na ogół iść w parze z pracami inwentaryzacyjnymi i statystycznymi badaniami jakości betonu w konstrukcji i w niszczonym elemencie. Sprawdzenie w jakiej mierze niszczony element uznać można za reprezentatywny dla pozostałych jest szczególnie ważne w przypadku, gdy został on wykonany specjalnie do badań. Mogą wówczas występować różnice w jakości materiału i wykonania, wpływające w istotny sposób na ocenę otrzymanych ze zniszczenia wyników (promocja 3 w 1).