Charakter probabilistyczny

Zapomina się jednak o tym, że jest to metoda probabilistyczna a więc i wyniki otrzymane tą metodą mają charakter probabilistyczny. Wyznaczona droga krytyczna wykazuje tylko największe prawdopodobieństwo zostania drogą krytyczną w stosunku do innych dróg, które mają mniejsze prawdopodobieństwo ale wcale nie jest wykluczone, że mogą zostać drogą krytyczną (program uprawnienia budowlane na komputer).
Badania przeprowadzone później w wielu fabrykach wykazały, że przyjęcie rozkładu prawdopodobieństwa wg funkcji beta, mimo, że intuicyjne, okazało się poprawne. który eliminuje z góry ten przypadek.

Podobne zastrzeżenia wysuwa się co do sposobu obliczenia odchylenia standardowego. Zastosowanie innych funkcji rozkładu nie przyniesie większych korzyści tym bardziej, że nie idzie o matematyczne ujęcie zmiennych losowych. Charakter rozkładu zaciera się w dalszych obliczeniach i ostatecznie opieramy się na rozkładzie normalnym funkcji gęstości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Należy jednak stwierdzić że błędy wynikające z założeń matematycznych metody PERT są stosunkowo nieznaczne. O wiele większe znaczenie mają wartości czasów trwania czynności. Błędy popełniane przy ocenie poszczególnych czasów należą do błędów subiektywnych i często są nie do uchwycenia. Błędy w oszacowaniu czasów w wysokości ±10% dają błąd w ocenie czasu oczekiwanego rzędu ±6% a odchylenia standardowego rzędu ±2,5%.

Wątpliwości nasuwa sumowanie czasów czynności na drodze krytycznej oraz sumowanie wartości wariancji w metodzie PERT. Wątpliwości te powstają na skutek wzajemnych powiązań i zależności poszczególnych czynności grafu sieciowego. Zresztą zgodnie z twierdzeniem centralnym teorii grafów sumowanie wartości czasów średnich jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wartości losowe są niezależne od siebie, co jest niemożliwe (uprawnienia budowlane). Nieuwzględnianie wzajemnego wpływu dróg daje w metodach sieciowych dość poważne błędy.

Korekty wartości zdarzeń

Dokładniejsza analiza matematyczna wskazuje, że w metodzie PERT obliczone tą metodą terminy końcowe są zbyt krótkie, przy czym różnica dochodzi do 15 a nawet do 25% wartości liczonych. Istnieją metody przeprowadzania korekty wartości zdarzeń, z których najbardziej przystępną jest metoda C. E. Clarka. Metoda ta ma zastosowanie powszechne w metodach sieciowych a zainteresowanych odsyłamy do literatury (program egzamin ustny).

Mimo omawianych tu niedostatków metody PERT oraz innych metod sieciowych można stwierdzić, że mimo wszystko metody sieciowe w chwili obecnej są w pewnym sensie niezawodne. Idealną, lub prawie idealną, metodą planowania jest programowanie dynamiczne, którego nie omawialiśmy, ale brak odpowiedniej ilości informacji statystycznych opracowanych pod kątem programowania dynamicznego uniemożliwia, w chwili obecnej, jej stosowanie.

Początki normalizacji sięgają czasów bardzo odległych, a jej pierwszymi znamionami nam znanymi były próby ustalenia pierwszych jednostek miar (np. długości, objętości, ciężaru itp.). W około 2650 roku przed naszą erą znano i stosowano moduł budowlany w Egipcie (opinie o programie). Potwierdzeniem powyższego jest znana budowla piramida Cheopsa. Innym potwierdzeniem są słynne drogi rzymskie, które były budowane już od IV w. pne., o znormalizowanej szerokości, która wynosiła około 2,75 metra. W starożytnym Rzymie rozprowadzano wodę za pomocą drewnianych rur o znormalizowanych średnicach, które tworzyły w przybliżeniu postęp geometryczny o ilorazie 1,6.
Wyżej wymieniony iloraz natomiast został przyjęty w XIX wieku jako jeden z ciągów liczb normalnych (segregator aktów prawnych).

Jednakże za pierwszego. wprowadzającego praktycznie w życie w naszej erze, uważa się anglika E. Whitneya, który w roku 1798 wprowadził normalizację przez dostarczenie rządowi 10 tysięcy muszkietów. Powyższe wynika z faktu daleko posuniętej zamienności części i ich możliwości wymiany. W wieku XIX wraz z gwałtownym rozwojem przemysłu i techniki następuje wielkie zapotrzebowanie na wyroby znormalizowane. W tym też okresie w Anglii (1841 r.), w USA (1860 r.) w oparciu o calowy układ miar dokonano normalizacji gwintów. W roku 1875 w oparciu o układ metryczny następuje normalizacja gwintów we Francji (promocja 3 w 1).