Charakterystyka techniczna betonów silikatowych

Szczelne betony silikatowe mają ciężar objętościowy w granicach 1700 do 1850 kG/m3. Współczynnik przewodności cieplnej takich betonów wynosi 0,45 do 0,65 kcal/m h °C, pojemność cieplna - 0,19 kcal/kg °C, wytrzymałość na ściskanie - od 200 do 400 kG/cm2 (a niekiedy więcej). Mrozoodporność betonów szczelnych jest całkowita, szczególnie betonów wyższych marek (w betonach marek 300 do 400 kG/cm2 ilość cykli zamrażania i odmrażania przekracza 50). Właściwości ochronne dla stali zbrojeniowej są dość ograniczone (program uprawnienia budowlane na komputer).

W pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza powyżej 60% konieczne jest stosowanie betonu o wysokiej marce (powyżej 300), charakteryzującego się małą porowatością. Przyczepność mas wapienno-piaskowych do stali zbrojeniowej jest zbliżona do przyczepności przyjmowanych w betonach cementowych. Natomiast współczynnik sprężystości jest wyraźnie mniejszy (nawet niekiedy dwukrotnie) w porównaniu z betonami cementowymi.
Podstawowymi składnikami prefabrykatów gipsowych i gipsobetonowych są: spoiwa gipsowe, woda lub roztwory wodne z opóźniaczami oraz wypełniacze.

Spoiwa gipsowe produkowane na skalę przemysłową dzieli się, ze względu na stopień odwodnienia, następująco:
a) spoiwa gipsowe półwodne (2CaS04, HoO), które otrzymuje się przez wyprażenie kamienia gispowego (CaS04, 2HoO) w temperaturze około 200 °C i zmielenie produktu wyjściowego,
b) spoiwa gipsowe bezwodne (CaS04), które otrzymuje się bądź przez przemiał anhydrytu naturalnego (CaS04) z aktywatorami, bądź przez wypalenie kamienia gipsowego w temperaturze 800 °C i zmielenie produktu wypalania.
Do grupy spoiw gipsowych półwodnych stosowanych do prefabrykatów budowlanych należą gips budowlany, gips budowlany przedni oraz gips modelowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Do spoiw gipsowych bezwodnych należą spoiwa anhydrytowe (obecnie w Polsce nie stosowane) oraz estrichgips zawierający w swoim składzie CaO w ilości do 5% ciężarowo.
Woda stosowana do prefabrykatów gipsowych powinna odpowiadać tym samym wymaganiom, jakie obowiązują przy produkcji prefabrykatów, w których spoiwem są cementy portlandzkie. W wielu przypadkach niezbędne jest stosowanie opóźniaczy wiązania gipsu półwodnego. W takich przypadkach dodaje się je do wody zarobowej (uprawnienia budowlane).

Opóźniacze ograniczone - kazeinowe

Jako opóźniacze stosuje się opóźniacze organiczne - kazeinowe, z kopyt, z sierści, z kleju kostnego oraz ługi posiarczynowe (tzw. posulfitowe) oraz opóźniacze nieorganiczne - boraks, octan sodowy, fosforan dwusodowy, fosforan amonowy. Wypełniacze do prefabrykatów gipsowych dzieli się na organiczne i nieorganiczne. Do organicznych należą: trociny, strużki, odpady spienionego styropianu; do nieorganicznych: piasek, kruszywo z żużla paleniskowego, popioły lotne, gruz ceglany, agloporyty, keramzyt itp. Wymagania techniczne dla tych wypełniaczy są analogiczne jak w przypadku stosowania ich do betonów cementowych (program egzamin ustny).

Gipsowe wyroby budowlane w zależności od zastosowania dzieli się na: ścienne, stropowe i podłogowe oraz wykończeniowe. Najbardziej liczną pod względem asortymentu jest grupa wyrobów ściennych. Obejmuje ona bloczki, płyty, pustaki i dyle. Grupa wyrobów do budowy stropów i podłóg obejmuje pustaki, dyle i płytki. W grupie wyrobów wykończeniowych dominują suche tynki.
Z wyrobów ściennych na uwagę zasługują płyty typu M-2/g. Stosuje się je do budowy ścianek działowych w budownictwie mieszkaniowym lub przemysłowym, o wilgotności względnej pomieszczeń poniżej 70%. Płyty M-2/g wykonuje się z zaczynu o stosunku - 0,65 do 0,70. Długość płyt wynosi 255, g 260 lub 265 cm, szerokość 59,7 cm, grubość 7 cm. Ciężar objętościowy w stanie powietrzno-suchym około 1200 kG/m3 (opinie o programie).

Ostatnio rozpowszechnia się nowy rodzaj płyt ściennych typu Pro Monta. Płyty Pro Monta różnią się od pozostałych płyt (wytwórni „Nida-Gips”) wymiarami, które wynoszą 67 X 50 X 8 cm i nieco zmodyfikowanym profilem. Płyty Pro Monta są w przekroju pełne, a ich ciężar objętościowy wynosi ok. 950 kG/m3. Mają one zastosowanie do budowy ścianek działowych i przegrodowych (podwójnych) w budynkach mieszkalnych (segregator aktów prawnych).

W latach 1959/60 uruchomiono na terenie Wrocławia produkcję połową płyt żużlowo-gipsowych wielkowymiarowych; wysokość ich jest równa wysokości typowej kondygnacji (264 cm), szerokość - do 226 cm, grubość 9 cm. Jako wypełniacz stosuje się kruszywo z żużla paleniskowego. Ciężar objętościowy płyt „wrocławskich” wynosi około 1400 kG/m3. Płaszczyzny czołowe płyt mają półokrągłe wpusty, które w czasie montażu ściany zalewa się zaczynem gipsowym.
W grupie wyrobów gipsowych stosowanych do budowy stropów na szczególną uwagę zasługują pustaki KMK-1. Wykonuje się je z zaczynu o stosunku - 0,6. W zależności od wymiarów rozróżnia się trzy rodzaje pustaków KMK-1/54/22, KMK-1/84/22, KMK-1/84/25. Pustaki mają podłużną przeponę, dzięki której zwiększa się ich sztywność. Wytrzymałość pustaków na ściskanie w stanie nasyconym wodą wynosi ok. 40 kG/cm2.

Suche tynki produkowane są w postaci cienkich płyt gipsowych oklejanych obustronnie cienką tekturą. Grubość suchych tynków: 9 do 10 i 13 mm, szerokość 90 lub 120 cm, długość 210 do 360 cm. Wytrzymałość na zginanie 22 do 28 kG/cm (promocja 3 w 1).