Chemiczne właściwości gazów

W ostatnich latach na Zachodzie stały się modne rozmowy o tak zwanej dematerializacji architektury i o tym, że architektura ostatecznie będzie mogła w ogóle obchodzić się bez materiałów budowlanych. Frei Otto marząc o takiej zdematerializowanej architekturze pisał, że znając fizyczne i chemiczne właściwości gazów można sobie wyobrazić warunki pozwalające ogradzać przestrzenie bez zastosowania jakichkolwiek materiałów (program uprawnienia budowlane na komputer). Wprawdzie zauważa on, że koszt niezbędnej od tego energii jest jeszcze na razie niezmiernie wysoki, ale nadejdzie dzień, kiedy nauczymy się obchodzić bez materiałów. Naturalnie, zagadnienie wznoszenia budynków pneumatycznych, o których mówi Otto, nie jest bynajmniej zagadnieniem ekonomicznym lub energetycznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Architektura była i będzie środowiskiem materialnym i chociaż zmniejszenie materiałochłonności budownictwa i masy budynków oraz budowli jest jednym z aktualnych architektoniczno-konstrukcyjnych i techniczno-ekonomicznych zadań dnia dzisiejszego, jego rozwiązanie nie określa przyszłości architektury, w każdym razie tak fatalnie (uprawnienia budowlane). A tendencja do zmniejszania masy konstrukcji (masa jednostki objętości budynków wielokondygnacyjnych zmniejszyła się w ostatnich 30-40 latach więcej niż 2 razy, w porównaniu zaś z domami z tworzyw sztucznych i budowlami pneumatycznymi 20-100 razy) nie oznacza wcale, że krzywa depresji masy zdąża do zera. Pałace powietrzne z „niczego” pozostaną na zawsze w bajkach (program egzamin ustny).

Jako początek oszczędności materiału w konstrukcji uważa się słusznie rozwarstwienie struktur na szkielet nośny i przegrody (namiot koczownika - konstrukcja kratowa - metalowe i żelbetowe konstrukcje szkieletowe). Dalsze obniżanie materiałochłonności i zmniejszanie masy odbywa się nie tylko kosztem udoskonalania struktur konstrukcyjnych, ale również kosztem wdrażania bardziej efektywnych materiałów. Tak więc tylko kosztem zastąpienia jednego materiału innym w tradycyjnych przekryciach kopułowych o średnicy ok. 40 m udało się zmniejszyć wskaźniki wagowe konstrukcji z 20 t/m² przekrywanej powierzchni (Panteon w Rzymie) do 0,25 t/m² (nowoczesne przekrycia żelbetowe), a grubość z kilku metrów do 9-12 cm (opinie o programie).

Twórczość architektoniczna

Łączne wdrażanie nowych materiałów i nowych konstrukcji do kopuł da jeszcze większy efekt: np. zastosowanie zbrojonych folii polimerowych w nadmuchiwanych kopułach obniża wskaźniki wagowe do 0,01 t/m² i mniej, a grubość kopuł do 2-3 mm. Przy tym wskaźniki masy i grubości przekryć prawie nie zmieniają się ze zwiększeniem rozpiętości przestrzeni przekrywanej konstrukcją pneumatyczną i staje się realne przekrycie nieskończenie dużej przestrzeni nieskończenie małą ilością materiału (Le Ricolais) (segregator aktów prawnych).

Autor książki nie poruszył w tym rozdziale wielu innych ważnych zagadnień związanych z wpływem palety materiałowej architekta na jakość i ekonomikę budownictwa, np. wpływu stopnia fabrycznego wykończenia prefabrykowanych elementów i wyrobów, ich powiększenia, prawie nic nie powiedział o materiałach i metodach wykończenia itd. Ale jeśli niektóre ze wspomnianych tutaj zagadnień dadzą architektowi temat do przemyśleń i dyskusji, to można uważać, że zadanie zostało częściowo wykonane.

Twórczość architektoniczna styka się lub może być związana z zagadnieniami opracowania, produkcji i wdrażania nowych materiałów. Przede wszystkim dzieje się to wskutek opracowywania przez architekta wymagań architektoniczno-budowlanych w odniesieniu do tych materiałów oraz jego udziału w pracach dotyczących unifikacji i normalizacji materiałów i wyrobów budowlanych, a ponadto w pracach zmierzających do polepszenia estetycznych właściwości materiałów wykończeniowych i konstrukcyjno-wykończeniowych (promocja 3 w 1). Składa się na to również jego działalność w instytutach opracowujących nowe materiały i w zakładach je produkujących.