Chemicznie czysta woda
Ważną sprawą jest późniejsze prawidłowe użytkowanie pomieszczeń produkcyjnych, nadzór nad sprawnością (w tym szczelnością) urządzeń, z których mogą następować przecieki rozlanych cieczy agresywnych, okresowe przeprowadzenie konserwacji zabezpieczeń przeciwkorozyjnych itp. (program uprawnienia budowlane na komputer).
W betonie korozji może ulegać zarówno spoiwo cementowe, jak i kruszywo. Cement jest bardziej wrażliwy na działanie czynników chemicznych niż kruszywo, które może ulec szybkiemu zniszczeniu, podobnie jak spoiwo cementowe, jedynie wówczas, gdy pochodzi z mało odpornego kamienia. Najłatwiej reagującym składnikiem betonu jest wodorotlenek wapniowy powstający przy wiązaniu cementu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Korozja betonu może być najczęściej wywołana następującymi procesami:
- rozpuszczaniem i wyługowywaniem minerałów składników stwardniałego spoiwa cementowego,
- na skutek reakcji wymiennych zachodzących pomiędzy składnikami spoiwa cementowego i agresywnego roztworu, jeśli produkty reakcji wydzielane w postaci amorficznej nie mają zdolności wiązania lub są łatwo rozpuszczalne i wyługowywane z betonu,
- powstaniem trudno rozpuszczalnych soli krystalicznych, które wypełniając pory działają rozsadzająco na beton (uprawnienia budowlane).
Chemicznie czysta woda, nie zawierająca lub zawierająca w minimalnych ilościach rozpuszczone związki mineralne, rozpuszcza i wypłukuje z betonu wolne wapno CaO tworząc CaO(OH)2, a następnie w mniejszym stopniu krzemiany i gliniany wapnia. Szczególnie agresywna jest woda miękka, np. woda powierzchniowa z topniejącego śniegu lub źródlana na terenach górzystych, gdzie nie występują skały wapienia (program egzamin ustny).
Wody zawierające kwasy powodują korozję polegającą na powstawaniu reakcji kwasów z zasadowymi składnikami spoiwa cementowego. Produkty reakcji są łatwiej rozpuszczalne i nie mają właściwości wiążących. Wody kwaśne o pH poniżej 6 uważane są już jako wody agresywne dla zwykłego betonu, wykonanego z cementu portlandzkiego (opinie o programie).
Agresywne działanie kwasów
Kwas węglowy (H2C03), powstały przez rozpuszczenie dwutlenku węgla w wodzie, działa korodująco na beton, reagując z wodorotlenkiem wapniowym, z którym tworzy początkowo nierozpuszczalny węglan wapniowy obojętny (CaC03). Związek ten pod dalszym wpływem C02 zawartego w wodzie przechodzi w łatwo rozpuszczalny kwaśny węglan wapniowy Ca(HC03)2. Korodująco działa tu wolny dwutlenek węgla (nie związany ani jako węglan wapniowy, ani jako kwaśny węglan), nawet w przypadku występowania w niewielkich ilościach.
Próbę na obecność agresywnego dwutlenku węgla w wodzie przeprowadza się oznaczając jej zdolność rozpuszczania marmuru. Do najczęściej występujących kwasów nieorganicznych, przed którymi najczęściej zabezpieczamy budowle, należą kwasy: siarkowy, solny, azotowy (segregator aktów prawnych).
Agresywne działanie kwasów na beton i zaprawy polega na reagowaniu ich ze składnikami cementu, przy czym wchodzą one w nowe związki z wolnym wapniem, krzemianami i glinianami wchodzącymi w skład cementu. Produktem korozji mogą być sole łatwo rozpuszczalne w wodzie, wówczas korozja przebiega stosunkowo szybko i spoiwo cementowe zostaje z betonu wymyte.
Takie zjawiska zachodzą w przypadku działania wód zawierających kwas solny lub azotowy i przebiegają tym szybciej, im wyższa jest wymiana cieczy stykającej się z betonem (np. przy ściekach płynących). Jeśli w wyniku reakcji wymiany powstają związki trudno rozpuszczalne, wówczas korozja zachodzi jedynie w tym przypadku, gdy nowo utworzone związki szkodliwe krystalizują z wodą, zwiększając przy tym objętość. Staje się przyczyną rozsadzania betonu i zniszczenia jego struktury.
Tego rodzaju korozja występuje w wodach siarczanowych, które zawierają jony S04, występujące najczęściej w postaci siarczanu wapniowego CaS04, rzadziej jako siarczan magnezowy MgS04 lub sodowy Na2S04. Siarczany reagują nie tylko z wolnym wapniem w beknie, ale również z glinianem trójwapniowym. Siarczan magnezowy działa również ca krzemiany wapniowe (promocja 3 w 1). Siarczany reagując z wolnym wapniem, zawartym w spoiwie cementowym betonu, tworzą siarczan wapniowy (gips) krystalizujący z dwoma cząsteczkami wody.
