Ciasno osadzany element drewniany

Dobrze dopasowany i ciasno osadzany element drewniany, nawilżony powyżej normalnej dla danej konstrukcji wilgotności, ulega wewnętrznemu sprasowaniu. Po wysuszeniu do normalnego poziomu wilgotności pierwotne wymiary drewna ulegają zmniejszeniu, wskutek czego połączenie staje się luźne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Należy zdać sobie sprawę, że wystarczy jednorazowe nawilżenie i wysuszenie drewna do stanu początkowego, ażeby dobrze dopasowane połączenia uległy obluzowaniu. Zjawiska tego typu występują w dobrze ułożonych podłogach i posadzkach, które na skutek zmywania wodą stają się stopniowo nieszczelne, mimo że materiał drzewny wykazuje nie zmienioną wilgotność. Nieszczelność połączeń i szpary w płaszczyznach stykowych desek są następstwem zahamowania pęcznienia i wewnętrznej kompresji drewna. To samo zjawisko występuje wyraźnie w opierzeniu łodzi i statków drewnianych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dokładne dopasowanie desek opierzenia musiałoby doprowadzić do wywołanych pęcznieniem dużych odkształceń, których końcową formą byłyby duże szpary. Beczki drewniane stają się z biegiem czasu nieszczelne i wymagają dociągnięcia obręczy. Rękojeści siekier i młotów oraz trzonki osadzane w gniazdach narzędzi i dobrze dopasowane w stanie suchym obluźniają się po pewnym czasie i wymagają ponownego dopasowania i osadzenia. Zjawiska związane z częściowym lub całkowitym zahamowaniem pęcznienia drewna stwarzają duże trudności i odbijają się ujemnie na zastosowaniu drewna (uprawnienia budowlane).

Drewno w konstrukcjach budowlanych, inżynierskich i meblowych w większości wypadków nie może swobodnie pęcznieć, gdyż napotyka
mechaniczne przeszkody tłumiące i hamujące przebieg pęcznienia w jednym lub w dwóch kierunkach. Źródłem tych przeszkód jest sztywne powiązanie kurczącego się lub pęczniejącego drewna z trudno odkształcającymi się elementami konstrukcyjnymi. Reakcja drewna na działanie przeszkód ograniczających swobodny przebieg pęcznienia polega na ciśnieniu, jakie pęczniejące drewno wywiera na otoczenie, co określa się mianem ciśnienia pęcznienia drewna. Miarą ciśnienia pęcznienia drewna jest ciśnienie, które w początkowym momencie nawilżania trzeba wywrzeć z zewnątrz, by drewno nie spęczniało i zachowało mimo nawilżenia swoje pierwotne wymiary (program egzamin ustny).

Zjawisko ciśnienia pęcznienia

Zjawisko ciśnienia pęcznienia jest od bardzo dawna znane w praktyce. Do rozsadzania skał w kamieniołomach używano od wieków suchych, drewnianych klinów, które po osadzeniu w skale polewano wodą (opinie o programie). Drewno hamowane w pęcznieniu w trzech kierunkach rozwija ciśnienie wystarczające do rozsadzenia skały. Innym zewnętrznym objawem ciśnienia pęcznienia jest pękanie lub odchylanie się ścian pod naciskiem pęczniejących stropów drewnianych, fałdowanie się pęczniejących podłóg i posadzek lub odkształcenia w konstrukcjach drewnianych.

Ciśnienie pęcznienia drewna ma duże znaczenie praktyczne; mimo to zagadnienie jest dotychczas mało zbadane (segregator aktów prawnych). Podstawowe znaczenie mają w tej dziedzinie badania i prace Perkitnego.
Źródłem energii, z której bierze początek ciśnienie pęcznienia, jest zdolność wchłaniania wody (zdolność sorpcyjna) celulozy. Wyzwalana przy tym energia daje początek ciśnieniom, które w zakresie submikro- skopowej budowy drewna dochodzić mogą do kilku tysięcy atmosfer. Ciśnienia te ulegają wewnętrznemu rozładowaniu na skutek niejednorodnej budowy błony komórkowej oraz obecności ligniny i innych ciał, które dzięki swej ściśliwości pochłaniają znaczną część pęcznienia.

Wskutek tego ciśnienie pęcznienia obserwowane w skali makroskopowej stanowi tylko nieznaczny ułamek swej istotnej wielkości (promocja 3 w 1).
Ciśnienie pęcznienia powstające przy tłumieniu pęcznienia w trzech kierunkach jest wielokrotnie wyższe od ciśnienia, jakie powstaje przy tłumieniu pęcznienia tylko w jednym kierunku, a pozostawieniu swobody pęcznienia w dwóch innych kierunkach. Ten wypadek ma najczęściej miejsce w praktyce. Dalsze uwagi dotyczą ciśnienia pęcznienia przy tłumieniu jednokierunkowym.