Ciekłe mieszanki

Woda - w przypadku zbyt ciekłych mieszanek - „ucieka” (przedostaje się) przez mieszankę i nie przekazuje ciśnienia na cząstki stałe, które wskutek tego nie poruszają się. (Ze wszystkich składników betonu jedynie woda jest materiałem, który można pompować w jej stanie naturalnym, i dlatego woda przekazuje ciśnienie na inne składniki mieszanki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zjawisko to występuje wtedy, gdy pustki między ziarnami kruszywa nie są dostatecznie małe i nie są w stanie wywołać odpowiednio dużego tarcia wewnętrznego w mieszance betonowej, które mogłyby pokonać opory w rurociągu. Dlatego też niezbędna jest odpowiednia ilość drobnych ziaren w mieszance betonowej, aby powstał efekt - jak to nazywa Neville - „filtru blokującego", który pozwala zaczynowi (fazie wodnej) przekazać ciśnienie i zapobiec przepływowi zaczynu pomiędzy ziarnami. Spójność i tarcie wewnętrzne mieszanki powinny być znaczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dzięki temu prawie cały słup mieszanki betonowej porusza się z taką samą prędkością. Równocześnie ciśnienie to nie może przekroczyć wielkości, którą Kempsler nazwał ciśnieniem rozmieszania.

Wielkość ta odpowiada ciśnieniu, przy którym zaczyn, czy nawet zaprawa może być wypchnięta ze stosu okruchowego. W rurociągu powstaje strefa zbudowana z mieszanki nienasyconej i gwałtownie rosną opory ruchu (uprawnienia budowlane).
Z drugim rodzajem zablokowania mieszanki betonowej w rurociągu mamy do czynienia wówczas, gdy zawartość drobnych ziaren jest zbyt duża, opór tarcia mieszanki może być tak duży, że ciśnienie wywierane przez tłok i przekazywane przez fazę wodną jest niewystarczające do poruszania mieszanki i następuje zatkanie rurociągu.

Ten rodzą zablokowania występuje częściej w mieszankach betonów o wysokich wytrzymałościach, mieszankach o dużej zawartości bardzo drobnych frakcji, jak pył z kruszarki lub popioły lotne, a także w mieszankach o uziarnieniu nieregularnym lub nieciągłym (program egzamin ustny).

Filtr blokujący

Optymalnym rozwiązaniem jest uzyskanie maksymalnego tarcia wewnętrznego w mieszance betonowej przy minimalnych wymiarach pustek i minimalnym oporze tarcia mieszanki o ścianki rurociągu oraz przy małej sumarycznej powierzchni ziaren kruszywa (opinie o programie). Z tego też względu zawartość kruszywa grubego w mieszance musi być duża. Jego uziarnienie należy tak dobrać, by do uszczelnienia pustek między grubymi ziarnami, do wytworzenia „filtru blokującego”, starczyła niewielka ilość bardzo drobnego materiału.

Pompowalność mieszanki zależy przede wszystkim od stosunku objętości cementu do objętości pustek (porów międzyziarnowych) w stosie okruchowym. Wpływ relacji pomiędzy zawartością cementu i objętościr pustek na pompowalność mieszanki. Badania brytyjskie wykazały, ze objętościowa zawartość cementu w betonie powinna być równa co najmnir zawartości pustek między kruszywem (segregator aktów prawnych). Do objętości cementu może być wliczona objętość innego bardzo drobnego materiału, jak popiół lotny, mikrokrzemionka itp. Według Małasiewicza [4.38], w przypadku mieszanki wykonanej na kruszywie naturalnym, warunek pompowalności wymaga, żeby dla wskaźnika w/c = 0,4 ilość tych drobnych cząstek wynosiła Gc = 430-460 kg/m3, a dla w/c = 0,6 - Gc = 250 + 280 kg/m3. W przypadku kruszyw łamanych ilości te wynoszą odpowiednio: Gc = 500 kg/m’ dla w/c = 0,4 i Gc = 330 + 350 kg/m3 dla w/c = 0,6.

Aby umożliwić powstanie niezbędnej warstwy poślizgowej na ściance rurociągu, zawartość cementu w mieszance powinna być nieco większa. Grubość warstwy poślizgu w przypadku konsystencji gęstoplastycznej jest rzędu 1 - 2,5 mm, a w przypadku konsystencji plastycznej 2 + 4 mm (promocja 3 w 1). Ogólnie zaleca się, aby konsystencja mieszanki zawierała się w przedziale 50+ 150 mm opadu stożka. W trakcie tłoczenia mieszanka ulega zagęszczeniu, w punkcie odbioru opad stożka może ulec zmniejszeniu o 10-25 mm. Sprzyja to powstawaniu warstwy poślizgowej z zaprawy wyciśniętej spomiędzy ziaren kruszywa w kierunku ścianki rurociągu.