Ciężar dźwignicy

Do dźwignicy bloki podstawiano na specjalnie samobieżnych wózkach. Zarówno bloki, jak i dźwignica poruszały się po szynach ułożonych na specjalnych belkach układanych na uprzednio ustawionych blokach. Ciężar dźwignicy wynosił ok. 1200 tys. kG. Konstrukcja jej składała się z części ześrubowanych, co ułatwiało jej montaż i demontaż (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wypełnianie studzienek bloków cyklopowych lub komór bloków pustakowych może być dokonywane bądź za pomocą betonu pompowanego, bądź przy użyciu betonowni pływających, bądź wreszcie za pomocą opuszczanych dźwignicą naczyń z betonem o otwieralnych dnach. W miarę możności należy stosować betonowanie podwodne metodą rury nieruchomej (Contractor).

Skrzynie opuszczone na wodę nie zawsze mogą być od razu odprowadzone na miejsce przeznaczenia. Czasami nie pozwalają na to względy organizacyjne, czasami stan morza. Holowanie bowiem skrzyń przy morzu o stanie wyższym niż 2° jest zwykle niedopuszczalne. Z tego powodu rozplanowując plac budowy, należy przewidzieć dla skrzyń odpowiednie, zasłonięte od fal miejsce tymczasowego postoju na wodzie. Na miejscu tym można również przygotować skrzynie do holowania, co polega niekiedy na rozparciu ścian komór drewnianymi, podklinowanymi belkami, a także, przy skrzyniach pływających ukośnie (nabrzeżowych), na zasłonięciu drewnianymi płytami na pewną wysokość otworów skrzyni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pierwszy zabieg, o ile dokonanie jego jest przewidziane już przy projektowaniu skrzyń, pozwala na oszczędniejsze zwymiarowanie uzbrojenia bocznych ścianek zewnętrznych skrzyń, które w przeciwnym razie musiałyby być obliczone na parcie hydrostatyczne jednostronne, jako płyty o rozpiętości równej rozstawowi zewnętrznych ścianek podłużnych. W ten sposób można je obliczać jako płyty ciągłe o kilku mniejszych przęsłach, zależnych od rozstawienia podpór wewnętrznych. Podpory takie powinny być zaprojektowane równocześnie ze skrzynią. Po wypełnieniu skrzyni wodą mogą być przez nurka wyjęte. W razie ewentualnej potrzeby opróżnienia skrzyni (np. dla dokonania remontu, przestawienia skrzyni itp.) trzeba je znowu założyć (uprawnienia budowlane).

Przedwczesne zatopienie

Drugi zabieg zabezpiecza skrzynię przed przedwczesnym zatopieniem w czasie holowania na fali, górna bowiem krawędź grubszej (odbojowej) ściany skrzyni nabrzeżowej wystaje w czasie holowania z wody stosunkowo nieznacznie, tak że większe fale mogą się ponad nią dostawać sporadycznie do komór skrzyni (program egzamin ustny).
Do holowania skrzyń można przystąpić, gdy wyrównywanie podsypki jest już ukończone i gdy na podstawie komunikatów meteorologicznych można się spodziewać w ciągu najbliższych 2-3 dni spokojnego stanu morza.

Skrzynie holuje się za pomocą jednego lub dwu holowników. W pierwszym wypadku holownik ciągnie skrzynię na linie holowniczej, przymocowanej najczęściej do jednego z naroży skrzyni, w drugim zaś jeden holownik ciągnie skrzynię w wyżej opisany sposób, drugi natomiast przykłada burtę do ściany skrzyni i cumuje się do niej w jednym z węzłów, w których schodzą się ścianki wewnętrzne ze ścianą odwodną. Mogą też prowadzić skrzynię oba holowniki przycumowane z obu jej stron burtami do ścian. Po przyholowaniu skrzyni na miejsce przeznaczenia przystępuje się do jej podstawienia (opinie o programie).

W celu opuszczenia skrzyni na dno należy wypełnić ją wodą. Można to uczynić w rozmaity sposób (segregator aktów prawnych). Za pomocą lewarów, będących blaszanymi rurami o średnicy 25-35 cm, wygiętymi w środku w kształt odwróconej litery U; lewary te, w liczbie kilku, nasadza się na wierzch ścianek odwodnych skrzyni tak, aby jedno ramię każdego z nich zanurzone było w morzu, drugie zaś wchodziło w głąb komory skrzyni; dla uruchomienia lewara należy wypełnić go wodą przez otwór znajdujący się w kolanie lewara, przy czym wyloty jego muszą być szczelnie zamknięte za pomocą odpowiednich klap; po wypełnieniu lewara wodą, zamknięciu otworu w kolanie i otworzeniu klap woda zaczyna samoczynnie przedostawać się ponad ścianą skrzyni z morza do komór; przerwać działanie lewara można przez wpuszczanie doń otworem w kolanie powietrza za pomocą pompowania wody do komór pompami zmontowanymi na specjalnym pontonie lub barce, albo pompami refulera przez wpuszczanie wody do komór otworami pozostawionymi w ścianach zewnętrznych skrzyni i zamkniętymi na czas wodowania i holowania za pomocą zasuw; zasuwy te pozwalają ponadto na regulowanie położenia skrzyni w czasie zatapiania (promocja 3 w 1).